Rechtbank 's-Gravenhage, 11-05-2011, BQ7815, AWB 08/6657 VPB

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, meervoudige kamer

Procedurenummer: AWB 08/6657 VPB

Uitspraakdatum: 11 mei 2011

Uitspraak ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

in het geding tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

I PROCESVERLOOP

1.1 Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2004 een aanslag vennootschapsbelasting (hierna: Vpb) opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van € 980.360 (aanslagnummer [nummer]).

1.2 Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 28 juli 2008 de aanslag gehandhaafd.

1.3 Eiseres heeft daartegen bij brief van 5 september 2008, ontvangen bij de rechtbank op 9 september 2008, beroep ingesteld.

1.4 Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5 Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.6 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 november 2009 te 's-Gravenhage. Namens eiseres is verschenen [A]. Namens verweerder zijn verschenen [B], [C] en [D].

1.7 Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar.

II OVERWEGINGEN

2.1 Eiseres maakt deel uit van de [X] groep actief in marketing, media en entertainment op het gebied van sportevenementen. Tot deze groep behoren eiseres en haar op de Nederlandse Antillen gevestigde moedermaatschappij, [E] N.V. (hierna: NV). De NV geeft licenties voor de uitzendrechten van sportevenementen uit aan eiseres, die de licenties weer in sublicentie uitgeeft aan niet gelieerde afnemers over de hele wereld. In 2004 hield eiseres zich alleen met deze activiteiten bezig.

2.2 Bij brief van 29 maart 2001 is namens de [X] groep aan verweerder verzocht om voor de nog te verwerven [F] B.V. te bevestigen dat de in de brief omschreven en als zodanig als ruling aangeduide regeling voor genoemde vennootschap zal gelden (hierna: rulingverzoek).

2.3 Bij brief van 27 september 2001 heeft verweerder in reactie op het rulingverzoek de tekst van een als zodanig in die brief aangeduide royaltydoorstroom-ruling ten behoeve van [F] B.V. aan de toenmalige gemachtigde gezonden (hierna: de ruling). Daarbij heeft verweerder opgemerkt dat overige door de vennootschap te ontplooien activiteiten buiten het bereik van deze ruling blijven. Tot de gedingstukken behoort een niet-ondertekend afschrift van deze ruling die - voor zover van belang - als volgt luidt:

"1. De door [F] BV ontvangen en betaalde royalty's zullen door u als at arm's length worden aanvaard, indien en voor zover [F] BV ter zake van deze transacties tenminste als nettobijdrage aan de winst aangeeft 7% van de netto ontvangen royalty's, mits de vennootschap hierbij geen valuta- en/of debiteurenrisico loopt. Het percentage van 7 wordt verlaagd, indien en voor zover de netto ontvangen royalty's in een bepaald boekjaar meer dan NLG 2.000.000 bedragen.

Voor filmroyalty's en lump sums geldt een vast percentage van 6%.

2. [F] BV kan buitenlandse bronheffing op royalty-inkomsten verrekenen met de vennootschapsbelasting voor zover deze bronheffingen naar evenredigheid drukken op de bij [F] BV in de belastingheffing betrokken spread, overeenkomstig de brief van de Staatssecretaris van Financiën aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal d.d. 24 december 1986. [door verweerder als bijlage bijgesloten]

3. [F] BV wordt geacht in Nederland te zijn gevestigd, althans voor de toepassing van de Nederlandse belastingwet; dienovereenkomstig kan een woonplaatsverklaring worden verkregen.

4. Zo [F] BV andere activiteiten zal initiëren, zal vooraf overleg worden gevoerd met het rulingteam van de Belastingdienst/Grote ondernemingen [te Q].

5. [F] BV zal aangifte doen overeenkomstig de 'richtlijnen voor de aangiften vennootschapsbelasting van rulingvennootschappen', die het rulingteam van de Belastingdienst/Grote ondernemingen [te Q] heeft bekendgemaakt.

6. Deze ruling zal komen te vervallen, indien niet binnen 9 maanden na uw accordering een aanvang is gemaakt met de licentieactiviteiten.

7. Deze ruling zal gelden tot en met 31 december 2005 en kan daarna niet worden verlengd.

8. De ruling kan op ieder moment beëindigd worden, indien blijkt dat aan de belastingautoriteiten van Nederland of van een ander land een onjuist of onvolledig beeld is gegeven van de activiteiten van belanghebbende of de fiscale behandeling daarvan in Nederland."

2.4 Bij brief van 9 oktober 2001 heeft verweerder naar aanleiding van een telefoongesprek met de toenmalige gemachtigde, een toelichting op de ruling gegeven. De tekst van die brief luidt - voor zover van belang - als volgt:

2.5 In zijn brief van 22 mei 2002 heeft verweerder desgevraagd aan de toenmalige gemachtigde bevestigd dat de ruling haar geldigheid heeft behouden nu de activiteiten niet door [F] B.V. maar door een andere vennootschap, in casu eiseres, zullen worden verricht.

2.6 Op 1 juli 2002 is een werkneemster in dienst van eiseres getreden en op 15 juli 2002 is eiseres gestart met de licentieactiviteiten.

Omdat wij echter van mening zijn dat de veranderingen in de feiten en omstandigheden de toepasbaarheid van de Royalty Ruling niet beïnvloedt, hebben wij de aangifte vennootschapsbelasting 2002 conform de Royalty Ruling ingediend.

3. Bevestiging toepasbaarheid van de Royalty Ruling

Namens onze cliënt, [eiseres], verzoeken wij u te bevestigen dat de verandering in de feiten en omstandigheden de toepasbaarheid van de Royalty Ruling niet beïnvloedt. Derhalve is de Royalty Ruling tot en met 31 december 2005 van toepassing op [eiseres], mits aan alle overige voorwaarden genoemd in de brieven van 27 september 2001 en 9 oktober 2001 van de heer (...) is voldaan."

2.8 Met dagtekening 5 augustus 2005 heeft verweerder in reactie op voormelde brief van 28 april 2005 een goedkeuring dat de ruling zijn gelding heeft behouden aan de voormalige gemachtigde van eiseres gezonden.

2.9 Op 29 mei 2006 heeft eiseres haar aangifte vennootschapsbelasting voor het jaar 2004 ingediend waarin haar winst is bepaald overeenkomstig de ruling inhoudende dat de winst behaald met de licentieactiviteiten is berekend op 6% van de ontvangen royalty's en de buitenlandse bronheffing op royalty-inkomsten is verrekend overeenkomstig het gestelde in de brief van de Staatssecretaris van Financiën aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal d.d. 24 december 1986 (hierna: pro-rata verrekeningsmethode).

2.10 Verweerder heeft de aanslag Vpb voor het jaar 2004 opgelegd conform de aangifte, berekend naar een belastbaar bedrag van € 980.360.

2.13 Verweerder beantwoordt de onder 2.11 vermelde vragen bevestigend en heeft daartoe aangevoerd dat de ruling kwalificeert als een vaststellingsovereenkomst. Eiseres heeft in 2002 en in 2005 verzocht om herbevestiging van het van kracht zijn van de ruling, zodat duidelijke wilsovereenstemming bestaat. Aangezien de ruling naar inhoud of strekking niet in strijd is met de goede zeden of openbare orde is ook uit dien hoofde geen reden de ruling buiten toepassing te laten. Dat in 2005 om herbevestiging van de geldigheid van de ruling is verzocht maakt niet dat deze niet zou gelden voor het onderhavige jaar, gezien de ruime strekking van het verzoek. Met het meermaals op verzoek van eiseres verschaffen van zekerheid omtrent de geldigheid van de ruling is verweerder niet in strijd gekomen met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur.

2.15 Verweerder concludeert primair tot ongegrondverklaring van het beroep en subsidiair, bij gegrondverklaring van het standpunten van eiseres - althans zo begrijpt de rechtbank - inzake de vaststellingsovereenkomst en de pro-rata verrekeningsmethode, tot een belastbaar bedrag van € 1.049.382 - hetgeen hoger is dan de het bij aanslag vastgestelde belastbare bedrag -, en verhoging van het te verrekenen bedrag aan buitenlandse bronbelasting tot € 53.378.

2.16 Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

2.18 Met het onder 2.17 gegeven oordeel heeft eiseres zich voorts op het standpunt gesteld dat eiseres niet aan de ruling is gebonden, nu deze vanwege de daarin opgenomen pro-rata verrekeningsmethode in strijd moet worden geacht met de wettelijke bepalingen over de verrekening van bronbelasting. Eiseres acht de ruling daarom ook in strijd met de goede zeden en openbare orde, zodat toepassing ervan achterwege dient te blijven. De rechtbank stelt voorop dat partijen aan een tussen hen gesloten vaststellingsovereenkomst gebonden zijn, ook als deze overeenkomst of de op grond daarvan totstandgekomen vaststelling - geheel of ten dele - in strijd is met de wet. Dit is pas anders indien de overeenkomst zozeer in strijd is met geldende wettelijke regelingen, dat op nakoming daarvan niet mag worden gerekend (vgl. Hoge Raad 7 mei 1997, LJN AA3201, BNB 1997/221 en Hoge Raad 9 december 2005, LJN AU7728, BNB 2006/201) dan wel de vaststelling geacht moet worden in strijd te zijn met de goede zeden en openbare orde (artikel 7:902 BW). Het een noch het ander is naar het oordeel van de rechtbank het geval. De rechtbank acht aannemelijk dat het partijen bij het aangaan van de vaststellingsovereenkomst er niet om te doen was tegen de (strekking) van de wet in te gaan, maar om op redelijke wijze onzekerheid en mogelijk toekomstige geschillen weg te nemen. Daaraan doet niet af dat partijen op het moment van het aangaan van de vaststellingsovereenkomst bekend waren met het feit dat de pro-rata verrekeningsmethode als zodanig geen wettelijke basis had. De rechtbank acht in dit verband ook van belang dat de pro-rate verrekeningsmethode is overeengekomen als onderdeel van een groter geheel van afspraken op grond waarvan voor eiseres zekerheid kon bestaan over haar Nederlandse inwonerschap, de hoogte van de aan haar toe te rekenen at arm's length vergoeding voor licentieactiviteiten en het in dat verband aan haar toerekenen van de licentiecontracten. Dit zijn stuk voor stuk aangelegenheden waarover onzekerheid en geschil kan bestaan of zou kunnen rijzen. Dat eiseres royalty's ontvangt van niet-verbonden lichamen doet evenmin af aan de geldigheid van de ruling nu beide partijen in ieder geval ten tijde van de herbevestiging van de ruling daarvan op de hoogte waren.

2.19 Eiseres heeft gesteld dat zij ongunstiger wordt behandeld dan belastingplichtigen die worden aangemerkt als zogenoemde rulingachtigen vanwege de pro-rata verrekeningsmethode. De rechtbank vat deze stelling op als een beroep op het gelijkheidsbeginsel. Zoals hiervoor in 2.18 is overwogen maakt de pro-rata verrekeningsmethode deel uit van een groter geheel van afspraken. Niet aannemelijk is dat die afspraken zonder meer gelden voor de rulingachtige vennootschappen. Van gelijke gevallen is reeds om die reden geen sprake, zodat het beroep op het gelijkheidsbeginsel faalt. Voorts acht de rechtbank in dit verband van belang dat verweerder onweersproken heeft gesteld dat eiseres op dezelfde wijze is behandeld als andere belastingplichtigen die in dezelfde omstandigheden verkeerden en die op vergelijkbare wijze zijn behandeld bij vooroverleg.

2.20 Aangaande de grief van eiseres dat verweerder heeft gehandeld in strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, overweegt de rechtbank als volgt. Gegeven de oordelen onder 2.17 en 2.18 was verweerder gebonden aan de ruling en diende hieraan uitvoering te geven. Door dit te doen, heeft verweerder niet in strijd met de genoemde beginselen van behoorlijk bestuur gehandeld. In dit verband is voorts van belang dat verweerder de aanslag geheel overeenkomstig de aangifte van eiseres heeft opgelegd en dat verweerder zich steeds volledig coöperatief heeft opgesteld. Zo heeft verweerder waar door eiseres werd verzocht om herbevestiging van de geldigheid van de ruling deze steeds gegeven. Ook overigens heeft de rechtbank geen aanwijzingen in de stukken gevonden dat van een handelen in strijd met de beginselen van behoorlijk bestuur door verweerder toch sprake zou zijn.

2.21 De rechtbank kan eiseres niet volgen in haar standpunt dat verweerder ten onrechte het vaste tarief van 6 percent heeft toegepast en niet de glijdende schaal met afnemend percentage. Bij dit oordeel neemt de rechtbank het volgende in aanmerking. Eiseres heeft met de enkele, pas ter zitting geponeerde, stelling dat zij stukken heeft ter onderbouwing van haar standpunt, niet althans onvoldoende, aannemelijk gemaakt dat verweerder ten onrechte de inkomsten als filmroyalty's en de betalingen daarvan als lumpsums heeft gekwalificeerd. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat eiseres reeds geruime tijd eerder, bijvoorbeeld in de bezwaarfase, dergelijke stukken had kunnen inbrengen. Derhalve mocht verweerder afgaan op de - ook in eerdere jaren - door eiseres aangegeven winst die door haar op basis van het vaste percentage van 6 percent was berekend.

2.23 Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

Uitgesproken in het openbaar op 11 mei 2011.