Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 28-05-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:3925, AWB-11_4540

2.1.

Belanghebbende heeft op 29 juni 2009 bij de politie in Oosterhout aangifte gedaan van inbraak en diefstal uit de door hem gehuurde loods op het adres[adres] te [plaats X]. Door de ter plaatse verschenen hoofdagent van de politie werden in de loods onder andere pallets met dozen aangetroffen. Een van die dozen was open en daarin werden sigaretten aangetroffen.

2.2.

Naar aanleiding van deze bevindingen is door medewerkers van de Belastingdienst/Douane een nader onderzoek ingesteld in de loods. Aangetroffen werd een groot aantal kartonnen dozen zonder enig opschrift. De inhoud bestond uit sloffen sigaretten van de merken Palace en Gold Classic. Een deel van de sigaretten was ongebanderolleerd. Een ander deel bevatte accijnszegels van de Canarische Eilanden.

2.3.

Naar aanleiding van het aantreffen van de sigaretten in de door belanghebbende gehuurde loods is belanghebbende op 29 juni 2009 en op 14 juli 2009 door medewerkers van de FIOD-ECD als verdachte verhoord.

2.4.

Bij vonnis van 9 juni 2010, parketnummer 993002-10, is belanghebbende door de rechtbank Breda strafrechtelijk veroordeeld voor overtreding van het in artikel 5 van de Wet op de accijns (hierna: de Wet) gestelde verbod op het voorhanden hebben van accijnsgoederen, namelijk tabaksproducten als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder f, van de Wet, die niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing waren betrokken. Het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch, arrest van 6 september 2011, parketnummer 20-002390-10, heeft zich met dit vonnis verenigd en met de gronden waarop dit berust, behalve voor wat betreft de opgelegde straf en strafmotivering.

2.5.

2.6.

2.7.

Na hiertegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur de naheffingsaanslag accijns verminderd tot € 17.581.279. Het accijnsbedrag is berekend op 20 zendingen in plaats van de eerder aangenomen 22 zendingen naar aanleiding van belanghebbendes verklaring van 14 juli 2009, waarin belanghebbende verklaarde dat het hem pas na de tweede of derde zending duidelijk was dat het sigaretten betrof. Tussen partijen is niet in geschil dat voor de sigaretten geen accijns was afgedragen in Nederland.

2.8.

In geschil is of aan belanghebbende terecht en tot het juiste bedrag een naheffingsaanslag accijns is opgelegd.

2.9.

Ingevolge artikel 1, eerste lid, aanhef en onder f en het tweede lid, van de Wet wordt onder de naam accijns een belasting geheven van tabaksproducten ter zake van de uitslag van die tabaksproducten.

2.10.

Als uitslag wordt op grond van artikel 2f van de Wet mede aangemerkt het in strijd met artikel 5 van de Wet voorhanden hebben van een accijnsgoed dat niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing is betrokken. Voor voorhanden hebben van accijnsgoederen in de zin van genoemd artikel 2f is feitelijke beschikkingsmacht over de goederen vereist (vgl. onder meer Hoge Raad 22 april 2011, nr. 10/00354, LJN BQ2093).

2.11.

Voor de verschuldigdheid van accijns is niet voldoende dat de goederen voorhanden zijn gehouden. Tevens dient vast te staan dat de betrokkene op het moment waarop hij de goederen voorhanden kreeg, wist of redelijkerwijs kon weten dat zijn leverancier diens verplichting de accijns op aangifte te voldoen of te laten voldoen niet zou nakomen (Hoge Raad 4 mei 2007, nr. 38571bis, LJN BA4291). Degene die accijnsgoederen in opdracht van derden onder zijn beheer opslaat, terwijl hij de hoedanigheid van de goederen kent en daadwerkelijk toegang heeft tot die goederen, kan worden geacht de feitelijke beschikkingsmacht over deze goederen te hebben (vgl. Hoge Raad 14 mei 2004, nr. 38.370, LJN AO9493). Indien hij tevens weet of redelijkerwijs moet weten dat de goederen niet overeenkomstig de wet in de heffing zijn betrokken, levert dat een voorhanden hebben op in de zin van artikel 2f van de Wet.

2.12.

Uit de door belanghebbende op 14 juli 2009 ten overstaan van een verbalisant en een medewerker van de belastingdienst/FIOD afgelegde verklaring kan niet anders worden afgeleid dan dat belanghebbende in de onderhavige periode de feitelijke beschikkingsmacht over de onveraccijnsde sigaretten heeft gehad en dat hij ervan op de hoogte was – in ieder geval ten tijde van de derde zending - dat deze sigaretten niet in de heffing waren betrokken. Belanghebbende heeft de loods gehuurd, hij had als enige de sleutel, hij was er bij aanwezig als er geladen of gelost werd en hij hielp daarbij mee door de heftruck te bedienen. Evenals de strafkamer van deze rechtbank en, impliciet, de strafkamer van het hof, zoals hiervoor in 2.5. is overwogen, ziet de rechtbank niet in waarom belanghebbende niet aan zijn verklaring van 14 juli 2009 zou kunnen worden gehouden.

2.13.

Belanghebbende heeft de juistheid van het aantal sigaretten waarvan de inspecteur bij de berekening van de naheffingsaanslag is uitgegaan, betwist.

2.14.

Belanghebbende heeft ten overstaan van een verbalisant en een medewerker van de belastingdienst/FIOD op 14 juli 2009 verklaard dat hij voorafgaand aan de inbeslagname van de sigaretten op 29 juni 2009 22 zendingen van 24 pallets opgeslagen heeft gehad. Op basis van de in de loods aangetroffen pallets is door de FIOD een berekening gemaakt van het aantal sigaretten per pallet. In de loods waren 25 pallets met 6.701.000 stuks sigaretten aangetroffen, per pallet dus 268.040 stuks sigaretten. Die berekening is door belanghebbende op zich niet betwist. Ook heeft belanghebbende op 14 juli 2009 verklaard vanaf de tweede of derde zending op te hoogte te zijn geweest dan het om sigaretten ging. Op grond daarvan is de inspecteur naar het oordeel van de rechtbank terecht uitgegaan van 20 zendingen. Het is vervolgens aan belanghebbende om aannemelijk te maken dat en in hoeverre de accijns over een geringer aantal sigaretten dient te worden geheven. Belanghebbende is daarin – tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur – naar het oordeel van de rechtbank niet geslaagd. De enkele stelling van belanghebbende dat zijn verklaring van 14 juli 2009 buiten beschouwing dient te blijven, kan hem niet baten. Dat belanghebbende in de strafzaak het voorhanden hebben van enkel de aangetroffen 6.701.000 sigaretten ten laste is gelegd en het Hof in zijn strafmotivering dit lagere aantal sigaretten noemt, vormt evenmin reden de naheffing in zoverre te verminderen.

2.15.

Belanghebbende heeft de juistheid van de maatstaf van heffing waar de inspecteur bij de berekening van de naheffingsaanslag vanuit is gegaan, betwist. De inspecteur is voor de heffingsgrondslag van de aanslag uitgegaan van de kleinhandelsprijs van de meest verkochte klasse in Nederland in 2009. Belanghebbende heeft ter zitting gesteld dat de door de inspecteur gehanteerde kleinhandelsprijs 25% te hoog is. Tussen partijen is niet meer in geschil dat dit een redelijke benadering is van de kleinhandelsprijs voor deze sigaretten, omdat het sigaretten van onbekende merken zijn en het aannemelijk is dat deze sigaretten ook van mindere kwaliteit zijn dan de in Nederland verkrijgbare merksigaretten. Gelet hierop heeft de rechtbank de accijns verminderd tot (afgerond) € 15.992.516. De vermindering heeft zij als volgt berekend:

2.16.

Belanghebbende heeft gesteld dat alsnog rekening moet worden gehouden met de op de Canarische Eilanden geheven accijns. Er zijn in de loods immers 640.000 sigaretten aangetroffen met een zegel van de Canarische Eilanden. De accijns verschuldigd op de aangetroffen en in beslaggenomen sigaretten is echter niet in de onderhavige naheffingsaanslag begrepen. Reeds daarom kan met de heffing van de Canarische Eilanden geen rekening worden gehouden.

2.17.

Belanghebbende heeft tot slot nog gesteld dat de inspecteur onredelijk heeft gehandeld door alleen aan belanghebbende een naheffingsaanslag op te leggen en niet ook een onderzoek in te stellen naar de betrokkenheid van [B], [C] en de Engelsen die de sigaretten steeds kwamen ophalen.

2.18.

Van een schending van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur door de omstandigheid dat de inspecteur aan [B], [C] en/of de Engelsen geen naheffingsaanslag heeft opgelegd, is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake. De rechtbank sluit niet uit dat ook [B], [C] en de Engelsen de sigaretten op enig moment voorhanden hebben gehad. Doordat geen verder onderzoek is ingesteld, is daarover geen duidelijkheid verkregen. Dit neemt echter niet weg dat de inspecteur de onderhavige naheffingsaanslag voor het volledige bedrag aan belanghebbende mocht opleggen. Immers noch enige wettelijke bepaling noch enig rechtsbeginsel verzet zich er tegen dat aan ieder die accijnsgoederen voorhanden heeft gehad die niet overeenkomstig de bepalingen van de Wet in de heffing zijn betrokken, voor het volle bedrag van de accijns een naheffingsaanslag op wordt gelegd (vergelijk Hoge Raad 24 augustus 1999, nr. 34.164, LJN: AA 2841).

2.19.

Gelet op het in 2.15. overwogene is het beroep gegrond verklaard.

2.20.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 944 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 472 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;