Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-04-2014, ECLI:NL:RBZWB:2014:3038, AWB-13_5227

2.1.

Belanghebbende heeft op 20 maart 2008 de aangifte IB/PVV voor het jaar 2007 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 18.072. Met dagtekening 20 december 2008 is de aanslag IB/PVV voor het jaar 2007 overeenkomstig de ingediende aangifte aan belanghebbende opgelegd.

2.2.

De regiopolitie Limburg-Noord heeft de Belastingdienst informatie verstrekt over een loods waarin benodigdheden en grondstoffen zijn aangetroffen voor de productie van amfetamine. Er werd hierbij een verband gelegd naar belanghebbende. Naar aanleiding hiervan heeft de inspecteur in de brief met dagtekening 14 juni 2012 aangegeven van plan te zijn na te vorderen over de jaren 2007 en 2008.

2.3.

2.4.

2.5.

In de uitspraken op de bezwaren met dagtekening 4 september 2013 zijn de bezwaren van belanghebbende niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding. Tevens heeft de inspecteur de bezwaren aangemerkt als een verzoek om ambtshalve vermindering en in deze brief de verzoeken afgewezen.

2.6.

In geschil is of de bezwaren van belanghebbende terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard.

2.7.

Ingevolge artikel 6:7 van de Awb bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken. Deze termijn vangt ingevolge artikel 22j van de AWR aan op de dag na die van dagtekening van een aanslagbiljet of van het afschrift van een voor bezwaar vatbare beschikking, tenzij de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van de bekendmaking. Ingevolge artikel 6:9, eerste lid, van de Awb is een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen.

2.8.

Belanghebbende heeft gesteld dat de onderhavige navorderingsaanslagen alsmede de in hetzelfde geschrift vervatte boetebeschikkingen en heffingsrentebeschikkingen niet op de voorgeschreven wijze bekend zijn gemaakt, zodat de bezwaartermijn pas aanvangt op de dag na de dag van bekendmaking. Belanghebbende heeft hiertoe gesteld dat de navorderingsaanslagen zijn verzonden naar het huisadres van belanghebbende, terwijl op dat moment belanghebbende ingeschreven stond op het detentieadres Huis van Bewaring in Roermond. Belanghebbende heeft ter ondersteuning van zijn stelling ter zitting een uitdraai van zijn adresgegevens overgelegd.

2.9.

De bewijslast dat de navorderingsaanslagen op de juiste wijze zijn bekendgemaakt, rust op de inspecteur (Vgl. uitspraak Hof Amsterdam van 2 mei 2013, ECLI;NL:GHAMS:2013:LJN CA0460).

2.10.

De inspecteur heeft ter zitting aangegeven dat het systeem van de belastingdienst gekoppeld is aan dat van de gemeentelijke basisadministratie, zodat de navorderingsaanslagen automatisch naar het juiste adres worden gestuurd.

2.11.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur hiermee aannemelijk gemaakt de navorderingsaanslagen naar het juiste adres te hebben gestuurd en daarmee dat de navorderingsaanslagen op de voorgeschreven wijze bekend zijn gemaakt. Daarbij neemt de rechtbank tevens in aanmerking dat uit de door belanghebbende overgelegde uitdraai niet blijkt dat de navorderingsaanslagen naar een onjuist adres zijn verzonden. De in de uitdraai vermelde adresgegevens zijn verdeeld in GBA-adressen en detentieadressen. Uit de uitdraai blijkt niet dat belanghebbende op dat moment in de gemeentelijke basisadministratie op het detentieadres stond ingeschreven. Daarbij verdient opmerking dat indien belanghebbende zijn postadres wil laten afwijken van het GBA-adres het aan belanghebbende zelf is om deze wijziging door te geven aan de Belastingdienst. Nu de navorderingsaanslagen op de voorgeschreven wijze zijn bekendgemaakt, is de bezwaartermijn aangevangen op de dag na die van dagtekening van de navorderingsaanslagen.

2.12.

De dagtekening van de onderhavige navorderingsaanslagen, boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente is 21 juli 2012. De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift is geëindigd op 3 september 2012. Ingevolge artikel 6:9 eerste lid van de Awb is een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen.

2.13.

Belanghebbende heeft gesteld met de brief van 19 juli 2012 tijdig bezwaar te hebben gemaakt. Dat deze brief er is blijkt ook uit de brief van 5 september 2012, waarin naar de brief van 19 juli 2012 wordt verwezen, aldus belanghebbende.

2.14.

De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 22 juni 1988, ECLI:NL:HR:1988:ZC3854 in de rechtsoverwegingen 3.3. en 3.4. ten aanzien van de boetebeschikking als volgt bepaald:

3.4.

Ingeval de belastingplichtige aan wie een verhoging is opgelegd, stelt dat de termijnoverschrijding aan een hem niet toe te rekenen omstandigheid is te wijten, terwijl omtrent de juistheid van die stelling in rechte geen zekerheid valt te verkrijgen, is eerbiediging van zijn recht op toegang tot de rechter niet gewaarborgd wanneer die onzekerheid - gelijk bij de in cassatie bestreden uitspraak is geschied - voor zijn risico wordt gebracht. In zodanig geval zou immers de mogelijkheid open blijven dat de belastingplichtige als gevolg van een hem niet toe te rekenen omstandigheid verstoken blijft van zijn recht om het opleggen van de verhoging aan het oordeel van de rechter te onderwerpen. Derhalve moet de regel volgens welke een na afloop van de gestelde termijn gemaakt bezwaar c.q. ingesteld beroep niet-ontvankelijk is, buiten toepassing blijven indien de belastingplichtige aan wie een verhoging is opgelegd, stelt dat, en op welke grond, de termijnoverschrijding niet aan hem is toe te rekenen; de niet-ontvankelijkheid kan alsdan slechts worden uitgesproken indien de onjuistheid van deze stelling wordt bewezen”.

2.15.

De inspecteur heeft ter zitting aangegeven niet te betwisten dat de toenmalige gemachtigde van belanghebbende de brief van 19 juli 2012 destijds heeft verzonden. Dat is omstreeks de dag waarop de bezwaartermijn aanvangt. Aangezien belanghebbende door de brief van 14 juni 2012 van de inspecteur redelijkerwijs kon menen dat de boetebeschikkingen reeds tot stand waren gekomen, blijft op grond van artikel 6:10, eerste lid, onderdeel b van de Awb niet-ontvankelijkheid van de bezwaren achterwege. Voorts acht de rechtbank de enkele omstandigheid dat de inspecteur de brief van 19 juli 2012 niet heeft ontvangen, onvoldoende bewijs van de onjuistheid van de stelling van belanghebbende dat het bezwaarschrift tijdig is ingediend. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de bezwaren ten aanzien van de boetebeschikkingen daarom ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Het beroep is in zoverre gegrond.

2.16.

De rechtbank ziet geen mogelijkheid om tot een finale geschilbeslechting te komen nu een verzoek van belanghebbende daartoe ontbreekt en de feiten die tot beboeting aanleiding hebben gegeven alsmede de feiten voor het bepalen van de boetegrondslag en de standpunten van partijen in deze procedure volstrekt onderbelicht zijn gebleven. Gelet op hetgeen in 2.15 is overwogen, heeft de rechtbank de inspecteur opgedragen, met inachtneming van deze uitspraak, nieuwe besluiten te nemen op de bezwaren van belanghebbende tegen de boetebeschikkingen van 21 juli 2012 ter zake van de IB/PVV 2007 en 2008. De rechtbank acht het daarbij aangewezen dat een nadere hoorzitting plaatsvindt.

2.17.

Ten aanzien van de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente gelden zwaardere bewijsregels voor belanghebbende. Belanghebbende heeft ten aanzien van de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente de bewijslast dat het bezwaarschrift tijdig is ontvangen bij de belastingdienst.

2.18.

Belanghebbende heeft, tegenover de betwisting door de inspecteur, naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat de brief van 19 juli 2012 tijdig is ontvangen bij de belastingdienst. Belanghebbende heeft ter zitting aangegeven geen bewijs van ontvangst te hebben.

2.19.

Vaststaat dat de brieven met dagtekening 5 september 2012, welke door de inspecteur zijn aangemerkt als bezwaarschriften, op 7 september 2012 bij de belastingdienst zijn binnengekomen. Gelet op het bepaalde in artikel 6:9, eerste lid, van de Awb zijn de bezwaarschriften niet tijdig ingediend.

2.20.

2.21.

Naar het oordeel van de rechtbank betreft dit geen omstandigheden op grond waarvan kan worden gezegd dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is. Het onderhouden van goed contact met de gemachtigde is een omstandigheid die voor rekening en risico van belanghebbende dient te komen. Ook de omstandigheid dat de inspecteur veel tijd heeft genomen voor het nemen van de beslissingen op de bezwaren, maakt niet dat een geringe termijnoverschrijding voor het indienen van bezwaar door de vingers kan worden gezien. Daarbij merkt de rechtbank op dat in artikel 6:6, onderdeel a van de Awb is bepaald dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard indien niet is voldaan aan artikel 6:5 van de Awb of aan enig ander bij de wet gesteld vereiste voor het in behandeling nemen van het bezwaar. Het niet voldoen aan het wettelijk gesteld vereiste om binnen zes weken een bezwaarschrift in te dienen, heeft ingevolge artikel 6:6, onderdeel a van de Awb de niet-ontvankelijkverklaring tot gevolg. In de wet is daarentegen niet een dergelijke gevolgtrekking opgenomen ingeval de inspecteur zich niet houdt aan de in de wet gestelde termijnen.

2.22.

Ook de stelling van belanghebbende dat de niet-ontvankelijkverklaring van de bezwaren in strijd is met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, met name het vertrouwensbeginsel, kan hier geen verandering in brengen. De bezwaren ten aanzien van de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente zijn terecht niet-ontvankelijk verklaard.

2.23.

Gelet op het vorenstaande zijn de beroepen ten aanzien van de boetebeschikkingen gegrond verklaard en de beroepen ten aanzien van de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente ongegrond verklaard.

2.24.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep voor de procedurenummers AWB 13/5227 en AWB 13/5229 redelijkerwijs heeft moeten maken. De rechtbank beschouwt beide zaken als samenhangende zaken en zal voor deze zaken eenmaal een proceskostenvergoeding toekennen. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.460 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 243, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 487 en een wegingsfactor 1). De gemachtigde van belanghebbende is in de beroepsfase in alle vier de zaken toegevoegd krachtens de Wet op de rechtsbijstand. Ingevolge artikel 8:75, tweede lid, van de Awb dient in geval van een veroordeling in de kosten ten behoeve van een partij aan wie ter zake van het beroep bij de bestuursrechter een toevoeging is verleend krachtens de Wet op de rechtsbijstand, het bedrag van de kosten betaald te worden aan de rechtsbijstandsverlener. Ingevolge die bepaling dient daarom de proceskostenvergoeding die ziet op de beroepsfase (€ 974) aan de rechtsbijstandsverlener ([gemachtigde], verbonden aan [kantoornaam gemachtigde] te Helmond) betaald te worden. De proceskostenvergoeding die ziet op de bezwaarfase (€ 486) dient aan belanghebbende te worden betaald.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;