Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-02-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:701, AWB - 14 _ 2518

2.1.

2.2.

De BV heeft op 14 september 2007 een overeenkomst voor onbepaalde duur gesloten met [B NV]te [plaats X], België (hierna: [B NV]) waarin is vastgelegd dat de BV tegen vergoeding als manager voor [B NV] zou gaan werken voor minimaal 200 dagen per jaar.

2.3.

2.4.

De inspecteur heeft belanghebbende op of omstreeks 29 februari 2008 uitgenodigd om vóór 1 april 2008 aangifte IB/PVV over 2007 te doen. Belanghebbende heeft ook na daartoe te zijn aangemaand geen aangifte ingediend. Op 9 september 2009 heeft belanghebbende een kopie van het aangiftebiljet IB/PVV 2007 retour gezonden met de mededeling dat belanghebbende niet belastingplichtig was in Nederland.

2.5.

2.6.

De inspecteur heeft belanghebbende op of omstreeks 28 februari 2009 uitgenodigd aangifte IB/PVV over 2008 te doen. Op verzoek van belanghebbende is uitstel verleend tot 1 mei 2010. Belanghebbende heeft ook na daartoe te zijn aangemaand geen aangifte ingediend.

2.7.

De inspecteur heeft met dagtekening 9 juni 2011 een ambtshalve aanslag IB/PVV opgelegd. Na bezwaar is het belastbaar inkomen uit werk en woning vastgesteld op € 21.766. Bij de aanslag is een verzuimboete opgelegd van € 226 die na bezwaar is gehandhaafd.

2.8.

De inspecteur heeft belanghebbende op of omstreeks 27 februari 2010 uitgenodigd aangifte IB/PVV over 2009 te doen. Op verzoek van belanghebbende is uitstel verleend tot 1 mei 2011. Belanghebbende heeft ook na daartoe te zijn aangemaand geen aangifte ingediend.

2.9.

De inspecteur heeft met dagtekening 23 november 2011 een ambtshalve aanslag IB/PVV opgelegd. Na bezwaar is het belastbaar inkomen uit werk en woning vastgesteld op € 56.737. Bij de aanslag is een verzuimboete opgelegd van € 226 die na bezwaar is gehandhaafd.

2.10.

In geschil is of belanghebbende belasting- en premieplichtig is in Nederland. Belanghebbende heeft gesteld dat hij niet belasting- en premieplichtig is in Nederland omdat hij zijn werkzaamheden hoofdzakelijk in België verricht en dat hij zijn in Nederland verrichte werkzaamheden om niet heeft verricht.

2.11.

Nu de enveloppen van de beroepschriften ten aanzien van de aanslagen IB/PVV over de jaren 2007 tot en met 2009 zijn voorzien van een poststempel met dagtekening 18 april 2014 en de beroepschriften op 22 april 2014 bij de rechtbank zijn binnengekomen, zijn de beroepschriften van belanghebbende ingevolge artikel 6:9, tweede lid van de Awb tijdig ingediend en is belanghebbende ontvankelijk in zijn beroepen.

2.12.

Belanghebbende heeft gesteld dat de inspecteur niet gemandateerd is. Naar het oordeel van de rechtbank is op basis van de door de inspecteur ter zitting overgelegde stukken voldoende aannemelijk dat dat wel het geval is.

2.13.

Belanghebbende heeft gesteld dat de zitting openbaar moet zijn. Artikel 27c van de AWR bepaalt dat de zitting plaats heeft met gesloten deuren maar dat de rechtbank kan bepalen dat het onderzoek openbaar is, voor zover de belangen van partijen daardoor niet worden geschaad. De zitting is niet als openbare zitting afgekondigd. De rechtbank heeft geen indicatie dat er enige reden is om de zitting met gesloten deuren te houden. De rechtbank heeft belanghebbende ter zitting bevestigd dat aan eenieder die dat wenste, toegang tot de zitting zou worden verleend. Naar het oordeel van de rechtbank is aldus voldoende aan het verzoek van belanghebbende tegemoetgekomen.

2.14.

De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende geen belang meer heeft bij zijn beroep tegen de (ambtshalve verminderde) aanslag voor het jaar 2007, nu hij in Nederland over het jaar 2007 geen inkomstenbelasting of premieheffing verschuldigd is. De rechtbank zal het beroep tegen de aanslag IB/PVV over het jaar 2007 dan ook niet-ontvankelijk verklaren.

2.15.

De rechtbank stelt voorop dat, nu vaststaat dat belanghebbende is uitgenodigd tot het doen van aangifte en dat hij de vereiste aangifte niet heeft gedaan, op belanghebbende de bewijslast rust dat de uitspraken op bezwaar onjuist zijn (artikel 27e AWR). Anders dan belanghebbende meent, geldt deze bewijsregel ook voor geschillen over de toepassing van belastingverdragen en sociale-zekerheidsverdragen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende dat bewijs niet geleverd. Hij heeft geen enkel bewijs bijgebracht over de aard van de werkzaamheden of de plaats waar die feitelijk werden verricht in 2008 en 2009.

2.16.

De rechtbank dient dan nog te beoordelen of de inspecteur in redelijkheid kon komen tot de aanslagen zoals die, na bezwaar, zijn vastgesteld. De inspecteur is daarbij uitgegaan van het door de BV als salaris betaalde bedrag en heeft aftrek verleend voor de negatieve inkomsten uit eigen woning in België.

2.17.

Vaststaat dat belanghebbende directeur was van de BV en dat de BV hem salaris heeft uitbetaald. Het is dan heel redelijk om aan te nemen dat belanghebbende werknemer was van de BV. Aannemelijk is dat belanghebbende in elk geval een deel van zijn werkzaamheden in Nederland verrichtte. Belanghebbende bestrijdt dat ook niet. Dat belanghebbende werkzaamheden in Nederland heeft verricht volgt eveneens uit de verslagen van de ava’s.

2.18.

Nu de inspecteur er in alle redelijkheid vanuit mocht gaan dat belanghebbende zowel in Nederland als in België werkzaamheden verrichtte, geldt het volgende:

- Artikel 7.2, tweede lid, aanhef, onderdeel c van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet IB) bepaalt dat buitenlands belastingplichtigen in Nederland belastingplichtig zijn voor het belastbaar loon ter zake van het in Nederland verrichten of hebben verricht van arbeid. Lid 7 van dat artikel bepaalt, voor zover hier van belang, dat de gedeeltelijk buiten Nederland vervulde dienstbetrekking voor een inhoudingsplichtige in de zin van de Wet op de loonbelasting 1964, wordt geacht geheel in Nederland te zijn vervuld. Nu de BV in Nederland is gevestigd, doet die situatie zich hier voor.

- Het bepaalde in genoemd lid 7 vindt geen toepassing voor zover het loon feitelijk is onderworpen aan een belasting naar het inkomen die vanwege een andere mogendheid wordt geheven. Niet aannemelijk is geworden dat daarvan sprake is geweest. Anders dan belanghebbende meent, is de heffing van gemeentelijke opcentiemen in België geen heffing naar het inkomen die door of vanwege een andere mogendheid wordt geheven (vgl. r.o. 3.3.4. van het arrest van de Hoge Raad van 12 juli 2013, ECLI:NL:HR:2013:30).

- Het bepaalde in genoemd lid 7 vindt ook geen toepassing indien de dienstbetrekking nagenoeg geheel buiten Nederland is vervuld en het loon is onderworpen aan een belasting naar het inkomen van een andere mogendheid. Naar het oordeel van de rechtbank is niet aannemelijk geworden dat de dienstbetrekking van belanghebbende nagenoeg geheel buiten Nederland is vervuld.

- De slotzin van genoemd lid 7 bepaalt dat de buiten Nederland vervulde functie van bestuurder van een in Nederland gevestigd lichaam steeds wordt geacht in Nederland te zijn vervuld. Nu de BV is gevestigd in Nederland, is heffing over de als bestuurder genoten beloning dus terecht.

2.19.

Het in 2.18. overwogene leidt tot het oordeel dat de inspecteur op basis van de Wet IB het inkomen uit dienstbetrekking van belanghebbende kon belasten.

2.20.

Het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk België tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belasting inzake belastingen naar het inkomen en naar het vermogen (hierna: het Verdrag) bevat twee bepalingen die van toepassing kunnen zijn.

2.21.

Verzekerd voor de volksverzekeringen is degene die geen ingezetene is maar ter zake van in Nederland in dienstbetrekking verrichte arbeid aan loonbelasting is onderworpen (artikel 6, eerste lid, aanhef en onder b van de Algemene Ouderdomswet (AOW), artikel 13, eerste lid, onderdeel b van de Algemene nabestaanden wet (ANW) en artikel 5, eerste lid, onderdeel b van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). Belanghebbende was aan loonbelasting onderworpen en was in de jaren 2008 en 2009 dus premieplichtig in Nederland.

2.22.

Belanghebbende verrichtte zijn werkzaamheden als directeur van de BV waarvan hij tevens aandeelhouder was. Volgens de Nederlandse socialezekerheidswetgeving wordt hij aangemerkt als werknemer van de BV. Volgens de Belgische socialezekerheidswetgeving wordt hij aangemerkt als zelfstandige. Artikel 14quater, aanhef, onderdeel b, Verordening (EG) 1408/71 bepaalt dat belanghebbende dan voor zijn verrichte werkzaamheden binnen het bereik van zowel de Nederlandse als de Belgische sociale wetgeving valt (Vgl. het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 30 januari 1997, nr. C-340/94, De Jaeck, BNB 1997/308). Zoals in 2.20.2. is overwogen, kon de inspecteur er in redelijkheid vanuit gaan dat het door de BV betaalde salaris betrekking had op werkzaamheden in Nederland. Dit rechtvaardigt de heffing van premies daarover in Nederland.

2.23.

Al hetgeen is overwogen in 2.17 tot en met 2.22 leidt tot de conclusie dat de inspecteur niet onredelijk heeft gehandeld bij de uiteindelijke vaststelling van de aanslagen IB/PVV over de jaren 2008 en 2009.

2.24.

Het beroep wordt ook geacht te zijn gericht tegen de verzuimboeten. Vaststaat dat belanghebbende voor de jaren 2007 tot en met 2009 niet de vereiste aangifte heeft gedaan. Het opleggen van een verzuimboete is dan gerechtvaardigd. De rechtbank acht de boeten passend en geboden. De boete voor 2007 is aangekondigd in 2010 en die voor 2008 in 2011. In beide gevallen is, in tegenstelling tot de boete voor 2009, de redelijke termijn voor berechting als bedoeld in artikel 6 EVRM overschreden. Gezien de geringe hoogte van de boeten zal de rechtbank volstaan met deze constatering.

2.25.

Het voorgaande leidt tot het oordeel dat het beroep niet-ontvankelijk is voor zover het is gericht tegen de aanslag IB/PVV over het jaar 2007 en voor het overige ongegrond is.

2.26.

Het bezwaar voor 2007 is ingediend op 20 juli 2010. De uitspraken van bezwaar dateren van 8 maart 2014 en de beroepschriften van 22 april 2014. De rechtbank doet uitspraak op 4 februari 2015. De termijn van 24 maanden voor de bezwaar- en beroepsprocedure is dus overschreden met 31 maanden. De bezwaarschriften van alle jaren zijn aangehouden na verzoek van belanghebbende daartoe van 7 februari 2012, tot het arrest van de Hoge Raad van 12 juli 2013, ECLI:NL:HR:2013:30. De daardoor ontstane vertraging van 17 maanden is niet aan de inspecteur of de rechtbank toe te rekenen. Dan resteert een toerekenbare vertraging van 14 maanden die geheel is toe te rekenen aan de inspecteur. De rechtbank zal de inspecteur veroordelen tot vergoeding van daardoor ontstane immateriële schade van belanghebbende van € 1.500. Ook in de zaak over 2008 is sprake van een overschrijding van de redelijke termijn met drie maanden, welke volledig toerekenbaar is aan de inspecteur. In de zaak over 2009 is er geen sprake van overschrijding van de redelijke termijn. Gelet op de samenhang tussen de aanslagen IB/PVV over de jaren 2007 en 2008, gaat de rechtbank ervan uit dat de lange behandelingsduur eenmaal heeft geleid tot spanning en frustratie bij belanghebbende waarvoor een vergoeding op zijn plaats is. De rechtbank ziet hierin aanleiding voor de zaken met betrekking op de aanslagen IB/PVV over de jaren 2007 en 2008 tezamen eenmaal schadevergoeding ad € 1.500 toe te kennen wegens overschrijding van de redelijke termijn en voor het overige te volstaan met de constatering dat de redelijke termijn is overschreden.

2.27.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;