Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-01-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:337, AWB - 20 _ 9360

2.1.

Belanghebbende heeft een nieuwbouwwoning laten bouwen aan [adres] te [plaats] (hierna: de woning). Op de woning zijn 97 (geïntegreerde) zonnepanelen (ook wel: energieopwekkende dakpannen) geïnstalleerd. De zonnepanelen beslaan een dakoppervlakte van 50,93 m². De totale gebruiksoppervlakte van de woning bedraagt 217,80 m².

2.2.

De in rekening gebrachte omzetbelasting bedraagt voor de bouw van de woning € 59.800,59 waarvan € 3.159,85 voor het plaatsen van de zonnepanelen. De woning is omstreeks 18 november 2019 in gebruik genomen.

2.3.

De stroom die door belanghebbende niet wordt gebruik, wordt geleverd aan het energiebedrijf. Alleen voor de levering van opgewekte stroom aan het energiebedrijf is belanghebbende aangemerkt als ondernemer in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). Belanghebbende heeft geen andere belaste activiteiten.

2.4.

Op 30 juni 2020 heeft de inspecteur een ‘aangifte omzetbelasting voor startende ondernemers’ van belanghebbende ontvangen over het tijdvak 1 januari 2019 tot en met 31 december 2019. In de aangifte is verzocht om een teruggaaf van € 13.521. De door belanghebbende in aanmerking genomen voorbelasting is als volgt berekend:

2.5.

Bij beschikking van 1 augustus 2020 heeft de inspecteur de teruggaaf gedeeltelijk verleend. De inspecteur heeft daarbij de voorbelasting gecorrigeerd op basis van het door de Belastingdienst op haar website gepubliceerde ‘Veel gestelde vragen en antwoorden over btw-heffing bij particulieren met zonnepanelen’ (hierna: Vraag- en antwoordbesluit) en is daarbij uitgegaan van niet-geïntegreerde zonnepanelen. De inspecteur heeft de aftrek van voorbelasting vastgesteld op € 3.159, resulterend in een teruggaaf van € 2.979 (€ 3.159 -/- € 180).

2.6.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de teruggaafbeschikking. Bij uitspraak op bezwaar van 15 oktober 2020 heeft de inspecteur het bezwaar afgewezen.

2.7.

Tussen partijen is in geschil of belanghebbende recht heeft op teruggaaf van een deel van de omzetbelasting die aan hem in rekening is gebracht in verband met de bouw van de woning.

2.8.

De inspecteur heeft zich in zijn tweede conclusie van dupliek met dagtekening 11 oktober 2021 op het standpunt gesteld dat de teruggaaf, vanwege een afrondingsverschil van € 1 in het nadeel van belanghebbende, dient te worden vastgesteld op € 3.160. Dat betekent dat het beroep reeds om die reden gegrond is.

2.9.

Belanghebbende heeft verzocht om op de voet van artikel 27ga van de Algemene wet rijksbelastingen (hierna: AWR) prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad. De rechtbank ziet in al hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd geen reden om een of meer prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad en gaat daarom voorbij aan het verzoek van belanghebbende.

2.10.

Op basis van artikel 15, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet OB, mag een ondernemer de belasting in aftrek brengen die door andere ondernemers ter zake van de door hen aan die ondernemer verrichte leveringen en verleende diensten in rekening is gebracht, voor zover die goederen en diensten door de ondernemer worden gebruikt voor belaste handelingen. In beginsel bestaat alleen recht op aftrek van voorbelasting indien een rechtstreeks en onmiddellijk verband bestaat tussen de verwerving van een goed of dienst in een eerder stadium en een of meer handelingen in een later stadium waarvoor recht op aftrek bestaat.¹ Uit het arrest van de Hoge Raad van 16 juli 2021, ECLI:NL:HR:2021:1158 volgt dat bij de beoordeling of sprake is van een dergelijk verband ingeval van een woning, die zowel naar diens aard voor economische doeleinden als voor privédoeleinden kan worden gebruikt, het aan belanghebbende is om feiten en omstandigheden aannemelijk te maken op grond waarvan kan worden aangenomen dat de uitgave haar uitsluitende oorzaak vindt in de belastbare activiteit ondanks het privégebruik van het goed en ongeacht de mate van dat privégebruik.

2.11.

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat het in 2.10 aangehaalde arrest niet op hem van toepassing is, omdat in zijn geval – anders dan in de casus van het arrest – sprake is van geïntegreerde zonnepanelen en tijdens de bouw van zijn woning andere EPC-normen golden omdat hij zijn bouwvergunning na 1 januari 2015 heeft aangevraagd. De aftrek van voorbelasting voor de bouwkosten dient volgens belanghebbende – conform het bepaalde in de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 28 november 2017, ECLI:NL:GHARL:2017:10387 – te worden vastgesteld als verhoudingsgetal tussen het dakoppervlak dat in gebruik is voor de zonnepanelen ten opzichte van de totale hoeveelheid nuttig gebruikte oppervlakte. Daarnaast stelt belanghebbende zich op het standpunt dat er een rechtstreeks en onmiddellijk verband bestaat tussen de verwerving van de zonnepanelen en de levering van energie aan het energiebedrijf, omdat er een verband bestaat tussen de verwerving van de zonnepanelen en de bouw van de woning. Daarbij voert belanghebbende aan dat hij vanwege de projectmatige bouw geen keuze heeft gehad om het plaatsen van zonnepanelen achterwege te laten, dat het plaatsen van zonnepanelen onderdeel is van de maatregelen om te voldoen aan de EPC-normen zoals vastgelegd in het bouwbesluit, en dat de zonnepanelen als dakbedekking een geïntegreerd onderdeel uitmaken van de woning.

2.12.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.13.

Gelet op het vorenstaande heeft belanghebbende geen recht op teruggaaf van een deel van de omzetbelasting die in rekening is gebracht in verband met de bouw van de woning.

2.14.

Gelet op het overwogene onder 2.8 is het beroep gegrond verklaard.

2.15.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 704 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift en 1 punt voor het bijwonen van de hoorzitting, met een waarde per punt van € 269, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, ½ punt voor het indienen van de eerste conclusie van repliek, ½ punt voor het indienen van de tweede conclusie van repliek, en 1 punt voor het verschijnen ter zitting; met een waarde per punt van € 759 en een wegingsfactor 0,25). De rechtbank heeft, anders dan de inspecteur heeft betoogd, een punt toegekend voor het bijwonen van de hoorzitting, omdat het telefonisch hoorgesprek zich – afgezien van de lijfelijke aanwezigheid – materieel niet onderscheidt van een hoorzitting in de zin van Afdeling 7.2 van de Algemene wet bestuursrecht.³ Verder hanteert de rechtbank een wegingsfactor 0,25 voor het gewicht van de zaak, omdat het beroep uitsluitend gegrond is vanwege de correctie van een afrondingsverschil.⁴ Ook krijgt belanghebbende het betaalde griffierecht vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;