Aflevering 12

Recentelijk is opnieuw de vraag opgekomen of verliezen c.q. verliesbeschikkingen kunnen worden aangemerkt als eigendom in de zin van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag ter bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden. Zowel tijdens de parlementaire behandeling van het wetsvoorstel ‘Werken aan winst’In het kader van de inperking van de termijnen van achterwaartse en voorwaartse verliesverrekening. als bij de invoering van de houdsterverliesregeling van art. 20, lid 4 t/m 6, Wet VPB 1969 per 1 januari 2004 is opgemerkt dat deze regelingen niet in strijd zouden zijn met art. 1 Eerste Protocol (P1‑1). De vraag rijst echter of en in hoeverre dit standpunt juist is. Als gevolg van een zekere mate van materiële terugwerkende krachtWaarbij materiële terugwerkende kracht van wetgeving kan worden omschreven als wetgeving die ook van toepassing is op situaties van voor de inwerkingtreding van het betreffende wetsartikel. van beide regelingen, zou sprake kunnen zijn van een ongerechtvaardigde inbreuk op het ongestoord genot van eigendom in de zin van P1‑1. In dit artikel wordt hier op ingegaan.De vraag rijst tevens of de genoemde materiële terugwerkende kracht van beide regelingen in overeenstemming is met de voorwaarden zoals gepubliceerd in de ‘Notitie terugwerkende kracht’, Kamerstukken II, 1995-1996, 24 677, nr. 5, bijlage. In dit artikel ga ik daar niet op in.

Met ingang van 1 januari 2007 is de zogenoemde deelnemingsverrekening ingevoerd. Het inpassen van deze regeling in het wettelijke systeem van de vennootschapsbelasting blijkt verre van eenvoudig. In deze bijdrage wordt ingegaan op een aantal vraagpunten die zijn opgeworpen door de invoering van de deelnemingsverrekening, zoals m.b.t. meegekocht dividend en deelnemingskosten, kwalificatieverschillen, art. 13b, art. 13ba en art. 13c Wet VPB 1969, liquidatieverliesregeling, fiscale eenheid met een laagbelaste beleggingsdeelneming, art. 20, lid 4 en 5, Wet VPB 1969 en de samenloop met verrekening bronbelasting.

Het Europese Hof van Justitie heeft vorig jaar in de Halifax-zaak en enige andere zaken duidelijkheid verschaft over misbruik van recht op btw-terrein. Na deze arresten van het Hof van Justitie verwachtte iedereen duidelijkheid van de Hoge Raad in de zogenoemde ziekenhuisleasezaken. In deze bijdrage worden de arresten van 15 juni en 23 november 2007 besproken en van commentaar voorzien. In deze arresten komt misbruik van recht in het geheel niet aan de orde. Centraal staat de fiscaalrechtelijke kwalificatie van de leaseconstructies.