Aflevering 7-8

In deze bijdrage wordt eerst ingegaan op de vraag wat het politiek-bestuurlijke krachtenveld is, waarin de Belastingdienst beleidsmatig opereert als centrale uitvoeringsorganisatie van de elektronische overheid, uit een oogpunt van digitale infrastructuur. Daarna wordt besproken hoe gereageerd is op kwetsbaarheden in massale elektronische verwerkingsprocessen, in het bijzonder systeem- en identiteitsfraude. Tot slot wordt de rechtspositie van de burger tegenover een digitaliserende overheid aan de orde gesteld, toegespitst op de inrichting van het elektronische verkeer vanuit de overheid met de burger.

Sinds de jaren 1990 wordt gewerkt aan realisatie van de elektronische overheid. Het kabinet-Rutte II heeft in zijn regeerakkoord de ambitie uitgesproken dat burgers en bedrijven in 2017 al hun zaken met de overheid elektronisch kunnen afdoen. Dit voornemen staat bekend als een ‘recht op elektronisch zakendoen’ of Digitaal 2017. In dit artikel wordt ingegaan op het wettelijk kader dat nodig is om dergelijk grootschalig digitaal verkeer met de overheid mogelijk te maken en om zelfs uitsluitend digitale communicatie met de Belastingdienst te realiseren. De auteurs schetsen een structuur voor wetgeving voor de elektronische overheid, waarbij de focus ligt op wettelijke regels voor een generieke digitale infrastructuur om informatieverstrekking, transacties, elektronische herkenning en de gegevenshuishouding van de overheid te ondersteunen.

De digitalisering heeft de laatste jaren een snelle vlucht genomen en vele werkprocessen in het bedrijfsleven zijn totaal veranderd, met vervolgens een grote impact op de werkgelegenheid. Ook de overheid ontkomt niet aan digitalisering.

Cloud computing, vaak gewoon aangeduid als ‘de cloud’, betreft de levering van IT-middelen (applicaties, software of opslagruimte) via het internet. Het betekent een fundamentele verandering van de wijze waarop IT-diensten worden ontwikkeld, ingezet, bijgewerkt, onderhouden en betaald. In deze bijdrage worden de internationaal-belastingrechtelijke aspecten hiervan behandeld, alsmede het wettelijk kader voor het opslaan van belasting- en boekhoudgegevens in de cloud.

Hoe legt de Belastingdienst op de website een complexe fiscale regeling uit aan burgers, zonder dat daarbij de juridische ‘waterdichtheid’ verloren gaat? Dit is een ingewikkeld samenspel tussen fiscalisten enerzijds, die streven naar een juridisch juiste uitleg van de wet, en redacteuren anderzijds, die streven naar een begrijpelijke tekst vanuit het perspectief van de burger. Deze bijdrage laat zien hoe de Belastingdienst fiscale wetteksten ‘vertaalt’ naar begrijpelijke informatie op de website, aan de hand van een casestudy over de alleenstaande-ouderkorting. Hoe kan deze vertaling vanuit het perspectief van tekstkwaliteit beoordeeld worden? Aan de hand van het taalkundige CCC-model wordt de tekstkwaliteit geëvalueerd en worden aanbevelingen geformuleerd. Daarnaast worden nut en noodzaak van voorlichting in een bredere juridische context geplaatst. Ook komt de juridische risicoverdeling bij ‘vertaalfouten’ aan de orde.