Aflevering 3

In deze bijdrage staat centraal de vraag wanneer vervaardiging achterwege blijft terwijl hevige ingrepen aan de onroerende zaak hebben plaatsgevonden. Op basis van jurisprudentie zal worden onderzocht waar in die situatie de grenzen liggen van wel of niet nieuw vervaardigde onroerende zaak.

De gebruikelijkloonregeling is na de aanpassing per 1 januari 2015 in relatief rustig vaarwater gekomen. Toch zijn er een paar aspecten die nadere aandacht vragen. In dit artikel wordt hierop ingegaan nadat eerst in het kort wordt weergegeven hoe de regeling thans luidt.

In deze bijdrage staan de arresten van 16 september 2016, BNB 2016/222-223 centraal. In dat kader ga ik allereerst in op de ruilarresten (paragraaf 2) en HR 18 maart 1970, BNB 1970/93 (paragraaf 3). Vervolgens beoordeel ik welke bezwaren kleven aan de ‘leer van de reële opbrengsten’ (paragraaf 4). Daarna analyseer ik de arresten van 16 september 2016 en sta ik stil bij een aantal vragen die deze arresten oproepen (paragrafen 5 t/m 7). Vervolgens ga ik in op de betekenis van deze arresten in geval van het aangaan van een firma (paragraaf 8). Het geheel rond ik af met een conclusie (paragraaf 9).

Art. 25, lid 3, AWR en art. 27e, lid 1, AWR bepalen in welke situaties omkering van de bewijslast plaatsvindt. Allereerst vindt omkering van de bewijslast plaats bij een onherroepelijk geworden informatiebeschikking als bedoeld in art. 52a, lid 1, AWR. Omkering van de bewijslast vindt op grond van art. 25, lid 3, AWR en art. 27e, lid 1, AWR echter ook plaats als de belastingplichtige de vereiste aangifte niet heeft gedaan. Een punt dat, wellicht door de vele aandacht die aan de informatiebeschikking wordt gegeven, in de praktijk nogal eens wordt vergeten. Dit artikel bevat een uitgebreide beschouwing over wanneer de vereiste aangifte niet is gedaan en de gevolgen die dit met zich meebrengt.