Aflevering 6

In deze bijdrage bespreek ik enkele aspecten van de bestrijding van verdragsmisbruik die zijn opgenomen in de 2017-update van het OESO-Modelverdrag. Hierbij ligt de nadruk op het nieuwe onderdeel ‘Improper use of the Convention’ in het commentaar op art. 1 OESO-Modelverdrag en art. 29 OESO-Modelverdrag, dat diverse nieuwe antimisbruikbepalingen bevat. In dit verband komt ook aan de orde hoe deze wijzigingen zich verhouden tot de Nederlandse jurisprudentie en het Nederlandse verdragsbeleid.

De corporate tiebreaker in het OESO-Modelverdrag bepaalt dat bij een dubbele vestigingsplaats van een lichaam de bevoegde autoriteiten in onderling overleg de verdragsvestigingsplaats vaststellen. Deze tiebreaker is geïntroduceerd naar aanleiding van BEPS-actie 6 als bepaling tegen verdragsmisbruik met behulp van lichamen met een dubbele vestigingsplaats en is ook onderdeel van het multilateraal instrument. De auteur bespreekt de context van deze bepaling, knelpunten die zijn te verwachten bij de toepassing ervan en suggesties ter verbetering.

De ‘2017-update’ van het OESO-Modelverdrag wijzigt vrijwel alle bepalingen die betrekking hebben op scheep- en luchtvaartondernemingen. Het markeert het einde van een aantal reeds lang gehanteerde principes binnen de OESO ten aanzien van deze ondernemingen in het internationale belastingrecht. De belangrijkste wijzigingen hebben te maken met de verschuiving van het heffingsrecht ten gunste van de woonstaat van een onderneming en de bemanningsleden die in deze sector werkzaam zijn. Dit is opmerkelijk gezien de OESO-trend van de laatste jaren om juist bronstaten meer heffingsrechten toe te kennen. In deze bijdrage gaan de auteurs nader in op de recente wijzigingen, plaatsen de bepalingen in een bredere context, en signaleren een aantal nieuwe knelpunten.