Aflevering 6

In de fiscale geschiedenis hebben verschillende belastingen en belastinggrondslagen de draagkracht van belastingplichtigen benaderd. Deze bijdrage beschrijft hoe die belastingen en belastinggrondslagen tot ontwikkeling kwamen en bespreekt de krachten die hun opkomst en neergang dicteerden.

Als de Hoge Raad de zaak naar een feitenrechter verwijst, neemt hij geregeld een expliciete opdracht of instructie voor de feitenrechter in zijn arrest op, een ‘verwijzingsinstructie’. In dit artikel zijn de resultaten van een beperkte interne rechtsvergelijking tussen de verwijzingspraktijk van de belastingkamer en civiele kamer opgenomen. Dit artikel is bedoeld om inzicht te krijgen in de verwijzingspraktijk van de belastingkamer en civiele kamer en om, indien mogelijk, punten uit de verwijzingspraktijk van de civiele kamer te identificeren die de belastingkamer aanleiding zouden kunnen geven om haar eigen praktijk bij te stellen.

In 1970 introduceerde de Hoge Raad het begrip ‘incidenteel fiscaal voordeel’, zonder daarbij aan te geven welke betekenis moest worden verbonden aan het woord ‘incidenteel’. In de literatuur werd aangenomen dat ‘incidenteel’ diende te worden gelezen in de zin van ‘eenmalig’ of ‘kortdurend’. Dit paste bij de uitkomst van de arresten uit 1970, maar bleek niet goed aan te sluiten bij latere arresten en beleidsbesluiten. In dit artikel wordt betoogd dat de lezing in de zin van ‘eenmalig’ niet de juiste is, maar dat aan het woord ‘incidenteel’ in dit verband een andere betekenis moet worden gehecht.