Aflevering 16

In dit artikel gaan de auteurs in op de laatste ontwikkelingen op het gebied van belastingen op (plastic) verpakkingen in de Europese Unie. Zij bespreken ook wat deze ontwikkelingen betekenen voor Nederlandse wetgeving en hoe deze laatste zich verhoudt tot effectiviteit en doelmatigheid. Ze sluiten af met aanbevelingen voor nader onderzoek.

In de literatuur is kritiek geuit op het oordeel van advocaat-generaal Wattel dat de remittancebepaling in het belastingverdrag met Malta Nederland in staat stelt om belasting te heffen over inkomensbestanddelen uit een derde land die verkregen zijn door een besloten vennootschap naar Nederlands recht die verdragsinwoner is van Malta. In deze bijdrage betoogt de auteur dat deze kritiek ongegrond is. Hiertoe schetst hij een raamwerk dat hij gebruikt om de remittancebepaling uit te leggen. Voorts besteedt hij aandacht aan het territorialiteitsbeginsel en het belang van dit beginsel voor de uitleg van de remittancebepaling.

De verdeling van de heffingsbevoegdheid bij letselschadevergoedingen die voortvloeien uit de arbeidsvoorwaarden van werknemers is tot op heden onderbelicht gebleven in zowel de literatuur als jurisprudentie. Ten onrechte, naar de mening van de auteurs, omdat werkgerelateerd letsel zich niet beperkt tot de landsgrenzen. In dit artikel is ervoor gekozen de heffingsproblematiek vanuit het perspectief van de OESO te benaderen, omdat het OESO-commentaar sinds 15 juli 2014 richtlijnen bevat die betrekking hebben of kunnen hebben op de allocatie en kwalificatie van (letsel)schadevergoedingen onder belastingverdragen. De auteurs komen in dit artikel tot de conclusie dat het huidige OESO-commentaar op art. 15 OMV onnodig complex is en niet helemaal in overeenstemming lijkt te zijn met een belangrijke doelstelling van de OESO: het standaardiseren, verduidelijken en bevestigen van de positie van belastingplichtigen.