Gerechtshof Amsterdam, 28-04-2005, AT5429, 01/90226 en 02/6221

in de zaken nrs. 01/90226 DK (voorheen nr. 0226/2001 TC) en 02/6221 DK

de dato 28 april 2005.

1.1. Op 23 oktober 2001 is bij de Tariefcommissie een beroepschrift ingekomen van A, ingediend namens de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. te Z, belanghebbende, aangevuld bij brief van 23 november 2001.

Het beroep is gericht tegen de uitspraak van het hoofd van de Belastingdienst / Douanedistrict P (hierna: de inspecteur) van 28 september 2001, waarbij het bezwaar van belanghebbende tegen de op het aanslagbiljet van 21 augustus 2000 (abusievelijk staat op het aanslagbiljet 19 juli 2000 aangegeven) vermelde uitnodiging tot betaling ten bedrage van f 35.192,00 aan douanerechten ongegrond is verklaard.

1.2. Van belanghebbende is door de secretaris van de Tariefcommissie een griffierecht van f 450,-- geheven.

De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Op 11 juni 2002 is van belanghebbende een conclusie van repliek ingekomen, op 11 juli 2002 van de inspecteur een conclusie van dupliek.

1.5. De eerste mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden tijdens de zitting van de Douanekamer van 16 december 2003 alwaar gezeten mrs. F.H.M. Possen, E.M. Vrouwenvelder en E.N. Punt, in tegenwoordigheid van mr. drs. T.A.J.S. Hesselink als griffier.

Aldaar zijn verschenen A, B en C van D als gemachtigden, E van F B.V, G van H B.V., I en J van K B.V. en L, alsmede namens de inspecteur M, N en O. Partijen hebben elk een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de Douanekamer en aan de wederpartij. De pleitnota van belanghebbende is voorzien van een bijlage. De inspecteur heeft van deze bijlage kennis kunnen nemen en zich erover kunnen uitlaten. De Douanekamer rekent deze pleitnota’s en de bijlage tot de stukken van het geding.

2.2. De inspecteur heeft de onder 1.1. en 1.4. vermelde uitnodigingen tot betaling uitgereikt omdat naar zijn mening ten onrechte aanspraak is gemaakt op de vrijstelling als bedoeld in artikel 27 en 28 van Verordening 918/83. Op het aanslagbiljet waarop de uitnodiging tot betaling is vermeld is onder meer het volgende vermeld:

“Aanleiding tot deze boeking achteraf

(…)

De door u ten invoer aangegeven goederen voldoen in ieder geval niet aan de eis dat ze rechtstreeks worden verzonden aan een geadresseerde in de Gemeenschap. In het onderhavige geval zijn de zendingen bestemd voor een bedrijf in Nederland dat vervolgens de verspreiding naar de geadresseerde verzorgt. (…)

De belasting is verschuldigd ingevolge artikel 201, juncto artikel 220, van het CDW, alsmede artikel 22a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.”

2.5. Met betrekking tot de bestellingen die klanten bij K BV plaatsen is in de Algemene Voorwaarden van K BV onder meer het volgende opgenomen:

“Artikel 5

(…)

b. Door het doen van een bestelling bij K BV, geeft u opdracht en machtigt u K BV zonodig de invoer, de verzending en de verzekering te verzorgen op uw naam en voor uw rekening. Voor elke bestelling worden daartoe verpakkings-, verzend- en verzekeringskosten in rekening gebracht, waarvan K BV de helft van de kosten vergoedt. Goederen worden alleen afgeleverd op het adres waaronder het lid staat ingeschreven bij K BV.

Artikel 6

a. Het lid zal bij de levering van de goederen controleren of deze met zijn opdracht overeenstemmen. Het lid heeft de mogelijkheid om elke zending binnen zeven werkdagen na ontvangst aan K BV te retourneren, mits (…).

(…)

Artikel 7

a. Geleverde goederen dienen binnen dertig dagen na ontvangst betaald te worden.

(…)

c. De door K BV geleverde goederen blijven haar eigendom totdat alle vorderingen van K BV volledig zijn betaald.”

2.6. Ingevolge een op 24 november 1998 gesloten overeenkomst, ingaande 1 juli 1998, tussen K BV en R BV draagt K BV alle orders en bestellingen van haar klanten over aan R BV. In deze overeenkomst is, voor zover hier van belang, het volgende opgenomen:

“overwegende dat:

het moederbedrijf van K BV en R BV, S AG (…) bezig is haar logistieke bedrijfsproces aan de snelle wereldwijde veranderingen in de muziekindustrie en uitgeverijen aan te passen;

S heeft besloten een deel van de Europese postverzendingen aan eindgebruikers op één plaats te centraliseren;

daartoe een centraal distributiecentrum in Zwitserland is opgericht dat ten dienste staat aan alle S boeken en platenclubs in heel Europa;

de verplaatsing van een deel van de huidige nationale opslaglocaties naar het distributiecentrum in Zwitserland naar verwachting zal leiden tot kostenbesparingen door de schaalvoordelen, zowel op het vlak van de behandeling van de goederen, de distributie als de inkoop;

K BV produkten verkoopt van diverse clublabels aan haar leden die rechtstreeks vanuit het distributiecentrum te Zwitserland aan de afnemers worden verzonden;

(…)

de bestellingen die worden uitgeleverd via het distributiecentrum te Zwitserland, worden voor K BV uitgevoerd door R BV;

partijen in dat kader het volgende zijn overeengekomen

(…)

2. Alle orders/bestellingen die door klanten van K BV worden geplaatst en die zullen leiden tot een aflevering vanuit het distributiecentrum in Zwitserland worden hierbij door K BV overgedragen aan R BV.

3. R BV zal de desbetreffende zaken vanuit Zwitserland afleveren aan de cliënten onder de handelsnaam, waaronder de order/bestelling is geplaatst.

4. Levering van goederen door R BV aan klanten vanuit Zwitserland geschiedt ex magazijn Zwitserland.

(…)

6. De risico’s van vervoer van Nederland naar Zwitserland, verlies en beschadiging van de door R BV van K BV afgenomen en geretourneerde voorraad wordt gedragen door K BV.

(…)

8. R BV vormt een voorraad handelsgoederen die zij vanuit Zwitserland verwacht te gaan leveren. Zij koopt de goederen van K BV tegen de voor K BV op dat moment geldende inkoopprijs, en ontvangt ter zake hiervan een factuur van K BV.

9. De door R BV geleverde goederen die door de klanten retour gestuurd worden, worden verwerkt door K BV en worden door K BV teruggenomen in haar voorraad. R BV wordt ter zake hiervan door K BV via rekening courant gecrediteerd voor de op dat moment geldende inkoopprijs.

10. De betalingen voor orders uitgevoerd door R BV vinden plaats via een bankrekening van K BV. K BV crediteert R BV voor deze betalingen via rekening courant.

(…)

12. Het risico van niet betalen door klanten van R BV wordt gedragen door K BV, die op haar beurt R BV daarvoor crediteert via rekening-courant.”

2.9. Tot de stukken behoort een brief van de Belastingdienst/Douanepost V, gedateerd 28 oktober 1996, aan U waarin voor zover hier van belang het volgende staat vermeld:

“Bij de door u mondeling uitgelegde handelsconstructie, waarbij compact-discs, die via de media rechtstreeks vanuit een derde land zijn verkocht aan particulieren binnen de Europese Unie, worden aangebracht bij de douane en waarvoor aldaar een verzoek voor toepassing van voornoemd artikel wordt gedaan, kan vrijstelling van rechten bij invoer en omzetbelasting worden verleend. Bedoelde compact-discs dienen allen individueel vanuit een derde land gefactureerd, verzendklaar verpakt en geadresseerd te zijn. De goederen mogen niet als groupagezending door eenzelfde afzender vanuit een derde land naar eenzelfde geadresseerde in de Europese Unie worden gezonden.

Het feit dat de compact-discs, die voldoen aan voornoemde voorwaarden, uit efficiency-overwegingen als groupagezendingen naar de Europese Unie worden verzonden door één afzender om vervolgens na de invoer verder te worden verzonden naar diverse geadresseerden, ontmoet mijnerzijds geen bezwaar. Het gegroupeerde vervoer van de compact-discs vanaf het douanekantoor naar de firma (...), vanwaar de goederen na enkel ontdoen van de grote verpakkingseenheid naar de individuele geadresseerden worden verzonden, verricht mijns inziens geen inbreuk in de vereiste van het rechtstreeks verzenden.”

2.10. Tot de stukken behoort voorts een brief van de Belastingdienst/Douanepost P2, gedateerd 15 juni 1998, aan F B.V. waarin voor zover hier van belang het volgende staat vermeld:

“Op uw vraag m.b.t. de vrijstelling van rechten bij invoer en omzetbelasting voor goederen met een te verwaarlozen waarde, als bedoeld in artikel 27 van Verordening (EEG) nr. 918/83 juncto artikel 101 lid 2 van de Douaneregeling, kan ik het volgende mededelen.

De handelsconstructie betreft de verzending van o.m. compact-discs door een onderneming vanuit een derde land en die rechtstreeks worden zijn verkocht aan particulieren binnen de Europese Unie. Bedoelde compact-discs dienen allen individueel vanuit een derde land te worden gefactureerd, verzenklaar verpakt en geadresseerd te zijn. Het feit dat de compact-discs, die voldoen aan de voorwaarden, uit efficiency-overwegingen als groupagezending naar de Europese Unie worden verzonden door één afzender, om vervolgens na de invoer verder te worden verzonden naar de diverse geadresseerden, verricht mijns inziens geen inbreuk in de vereiste van het rechtstreeks verzenden.

(…)

Met betrekking tot de aangifte voor het vrije verkeer keur ik goed dat voor een groupagezending, zoals deze bij het douanekantoor wordt aangebracht, één schriftelijke aangifte wordt ingediend, mits bij de aangifte een lijst wordt gevoegd waaruit blijkt welke goederen voor welke geadresseerde bestemd zijn. Hierbij dient tevens de intrinsieke waarde van de zending per geadresseerde te worden opgenomen. Op de aangifte wordt in het tweede deelvak van vak 37 de vrijstellingscode 290 vermeld en in vak 44 van de aangifte “verzoek toepassing artikel 27 Verordening (EEG) nr. 918/83.””

2.11. Q B.V. heeft aan de Belastingdienst/Douanepost Pakketpost P3 in een brief van 25 juni 1998 onder meer het volgende bericht:

“Een firma in Zwitserland heeft ons verzocht om de invoer voor de Nederlandse markt te verzorgen. (…) Om de invoer van bovengenoemde goederen - gelet op de intrinsieke waarde per zending - zo vereenvoudigd mogelijk te kunnen laten plaatsvinden, verzoek ik u om gebruik te mogen maken van de vrijstelling van invoerrecht en omzetbelasting op grond van artikel 27 VO(EEG)918/83 en artikel 101 van de Douaneregeling.”

Onder aan deze brief heeft de Belastingdienst/Douane P3, met dagtekening 3 juli 1998, de volgende akkoord verklaring gegeven:

“Hierbij bevestig ik dat u de in uw brief omschreven zendingen op de door u omschreven wijze onder de douaneregeling “in het vrije verkeer brengen” kunt plaatsen bij het douanekantoor P3 (…).”

2.12. Tot de stukken behoort voorts een brief van de Belastingdienst/Douanepost P2, Douanekantoor P, gedateerd 17 januari 2000, aan F B.V. waarin voor zover hier van belang het volgende staat vermeld:

“Bij brief van 15 januari 1998 (…) heeft u (…) een antwoord gekregen op een mondelinge vraag inzake toepassing van de vrijstelling voor zendingen met een te verwaarlozen waarde, als bedoeld in artikel 27 Verordening (EEG) nr. 918/83. (…) In meerdere gesprekken heeft de Douane van het aangiftepunt (…) u (…) medegedeeld dat de zendingen die door u worden aangegeven, niet voldoen aan de handelssituatie waarvoor deze brief is opgesteld. Dit heeft inmiddels geleid tot een aantal navorderingen en correcties op bedoelde aangiften. Daarnaast leidt voortschrijdend inzicht van de Douane over onderhavige materie tot het standpunt dat de inhoud van deze brief niet meer opportuun is. (…) Gezien de lopende procedures over de vrijstelling voor zendingen met een te verwaarlozen waarde, het feit dat de brief verwijst naar een specifieke vraag waarop door de Douane een antwoord is gegeven en het voortschrijdend inzicht van de Douane terzake, wijs ik met nadruk op het feit dat een verwijzing naar de inhoud van deze brief geen recht geeft op vrijstelling voor de door u aangegeven zendingen.”

In geschil is of de uitnodigingen tot betaling terecht zijn opgelegd. Het geschil spitst zich toe op het antwoord op de volgende vragen:

i Heeft belanghebbende recht op toepassing van de vrijstelling als bedoeld in artikel 27 van Verordening 918/83, hetgeen belanghebbende bepleit doch de inspecteur betwist?

ii Indien vraag i in de door de inspecteur voorgestane zin wordt beantwoord: Staan de algemene beginselen van behoorlijk bestuur aan de vaststelling van de onderhavige douaneschuld in de weg, hetgeen belanghebbende stelt doch de inspecteur betwist?

iii Heeft belanghebbende, indien het beroep gegrond wordt verklaard, recht op een integrale vergoeding van proceskosten en het door haar gevraagde bedrag aan schadevergoeding, hetgeen belanghebbende stelt doch de inspecteur betwist?

4.2. Belanghebbendes subsidiaire stelling houdt in dat niet tot boeking achteraf mag worden overgegaan omdat sprake is van een vergissing van de douaneautoriteiten die belanghebbende niet kon ontdekken. Belanghebbende verwijst in dit verband naar drie overgelegde brieven. Belanghebbende heeft voorts te goeder trouw gehandeld en aan alle voorschriften van de geldende bepalingen inzake de douaneaangifte voldaan. Indien en voor zover belanghebbende geen vertrouwen aan evenvermelde brieven kon ontlenen omdat deze brieven niet aan haar zijn gericht geldt dat het gelijkheidsbeginsel in de weg staat aan het uitreiken van uitnodigingen tot betaling aan belanghebbende.

-

4.3. Belanghebbende verzoekt om, ingeval het beroep gegrond wordt verklaard, een integrale vergoeding van de kosten van rechtsbijstand, zowel in de bezwaarfase als in de beroepsfase. Met betrekking tot de vergoeding van de werkelijke kosten in de beroepsfase verwijst belanghebbende naar prejudiciële vragen gesteld door het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch in de uitspraak van 24 juli 2003, nr. 00/00296, (onder meer gepubliceerd in VN 2003/52.23) welke zaak bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen is geregistreerd onder zaaknummer C-376/03. Met betrekking tot het verzoek om vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten in de bezwaarfase verwijst belanghebbende onder meer naar het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 10 juni 1998, nr. AFZ 98/1467 (onder meer gepubliceerd in BNB 2000/291). De kosten komen gelet op dit besluit in beginsel voor vergoeding in aanmerking. Het inroepen van rechtsbijstand is voorts in redelijkheid geschied en de kosten zijn niet buitensporig hoog.

4.4. Tijdens de eerste mondelinge behandeling heeft belanghebbende daaraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd.

De distributie van goederen vindt binnen het S-concern plaats vanuit Zwitserland. Om bedrijfseconomische redenen en dus niet om fiscale redenen is gekozen voor distributie vanuit één centrale opslagplaats. De goederen kunnen zowel afkomstig zijn uit Nederland als uit andere landen. De verpakking, etiketten en facturen worden in Zwitserland gemaakt. In andere lidstaten van de EU wordt de aanspraak op toepassing van de vrijstelling gehonoreerd. Het gebruik van de vrijstelling is onderwerp van gesprek in Brussel.

Er is ten onrechte door K BV omzetbelasting op aangifte voldaan ter zake van de bijdrage die K BV ontvangt in de verzendkosten voor zendingen vanuit Zwitserland. De gemachtigde zal nagaan hoe een en ander precies is gegaan. De gemachtigde zegt voorts toe de contracten tussen de Zwitserse zusterorganisatie en K BV te verstrekken alsmede de algemene voorwaarden van K BV. Daaruit blijkt welke partijen zich waartoe en jegens wie hebben verbonden. Voorts zal worden toegelicht hoe de feitelijke gang van zaken is, vanaf het moment dat de klant een pakketje bestelt tot het moment waarop het pakketje wordt afgeleverd.

Met betrekking tot de wijze waarop aangifte wordt gedaan geldt dat bij de aangiften immer overzichten worden verstrekt van de individuele personen aan wie de goederen zijn geadresseerd alsmede van de aan hen in rekening gebrachte vergoeding.

Met betrekking tot de brief van 15 juni 1998 waar belanghebbende zich op beroept geldt het volgende. Medio 1998 heeft de heer E van F B.V. bij de belastingdienst mondeling geïnformeerd naar de mogelijkheden om kleine pakketjes met vrijstelling van omzetbelasting in te voeren. De belastingdienst heeft toen eigener beweging schriftelijk gereageerd. De desbetreffende inlichtingen/toezeggingen brengen mee dat het de belastingdienst niet vrijstaat thans na te vorderen.

4.5. Tijdens de tweede mondelinge behandeling heeft belanghebbende aan haar standpunten nog het volgende toegevoegd.

De inspecteur heeft gelijk dat er geen sprake is van contractsoverneming door R BV in de zin van artikel 159 van Boek 6 van het Burgerlijk Wetboek. Er is geen akte opgemaakt inzake de overdracht van de rechtsverhouding. Uit de overeenkomst tussen K BV en R BV blijkt dat de orders en bestellingen worden overgedragen door K BV aan R BV. De individuele klant behoudt een betalingsverplichting jegens K BV. Of K BV over een aanwijzing als bedoeld in artikel 23 van de Wet OB beschikt zal worden nagegaan.

Belanghebbende herhaalt haar stelling dat destijds abusievelijk omzetbelasting op aangifte is voldaan ter zake van de verzendkosten voor zover deze betrekking hebben op vanuit Zwitserland verzonden goederen. Het distributiecentrum in Zwitserland is een vaste inrichting van R BV.

Met betrekking tot zendingen die door de klanten retour worden gezonden merkt belanghebbende op dat deze zendingen geen onderwerp van geschil vormen.

Uit het overleg in Brussel met betrekking tot de onderhavige vrijstelling volgt dat de vrijstelling wordt gehandhaafd en dat het maximum bedrag wellicht zelfs zal worden verhoogd. Met betrekking tot de andere lidstaten van de EU waar goederen als de onderhavige op dezelfde wijze worden ingevoerd geldt dat toepassing van de vrijstelling wordt gehonoreerd. Belanghebbende vermeldt in dit verband Duitsland en Oostenrijk.

4.6. Tijdens de derde mondelinge behandeling heeft belanghebbende aan haar standpunten nog het volgende toegevoegd.

De brieven van 28 oktober 1996, 15 juni 1998, 25 juni 1998 en 17 januari 2000 die in de verschillende procedures, welke voor uw Hof gevoegd behandeld worden, zijn overgelegd in het kader van het beroep op het vertrouwensbeginsel, maar mogelijk niet in alle dossiers daadwerkelijk zijn bijgevoegd, moeten worden geacht deel uit te maken van het dossier in elk van bedoelde zaken.

Het verzoek om schadevergoeding betreft de kosten voor rechtsbijstand die zijn gemaakt in de bezwaarfase. Belanghebbende verzoekt in dit verband om vergoeding van, uiteindelijk, na overleg met de inspecteur, een bedrag van € 58.994,38. Dit bedrag dient evenredig tussen de drie bij de onderhavige zaken betrokken douane-expediteurs te worden verdeeld. In overleg met de inspecteur is het bedrag van € 5.507,44 dat betrekking heeft op het vierde kwartaal van het jaar 1999 vervallen. Dat in het eerste kwartaal van 2000 een vrij hoog bedrag is gedeclareerd komt doordat in dat tijdvak de eerste uitnodigingen tot betaling zijn opgelegd en daarover veel overleg is gevoerd met de betrokken partijen. Het bedrag van € 58.994,38 betreft voor het belangrijkste deel declaraties van de gemachtigde aan K BV. Daarnaast is voor een veel geringer bedrag gedeclareerd aan derden; in ieder geval is niet gedeclareerd aan de belanghebbenden in deze zaken. De betrokken douane-expediteurs hebben K BV als hun opdrachtgever in vrijwaring geroepen. K BV heeft de opdracht aan de betrokken adviseur verstrekt en de declaraties zijn derhalve aan K BV gericht. Belanghebbende voert aan dat het toch vreemd zou zijn dat de kosten niet voor vergoeding in aanmerking zouden komen louter omdat niet aan de belang-hebbenden is gedeclareerd maar aan K BV. In feite worden de procedures namens de douane-expediteurs gevoerd omdat zij schuldenaar zijn van de douaneschuld.

Belanghebbende heeft aangegeven geen bezwaren te hebben tegen de gewijzigde samenstelling van de Douanekamer ten opzichte van de eerdere zittingen.

5.4. Tijdens de eerste mondelinge behandeling heeft de inspecteur daaraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd.

Van belang is dat er in casu geen relatie bestaat tussen de buitenlandse afzender R BV en de klant. Er is uitsluitend sprake van een binnenlandse koopovereenkomst. De inspecteur verwijst in dit verband naar het eigendomsvoorbehoud dat K BV maakt blijkens de algemene voorwaarden ingeval de klant niet betaalt. Met betrekking tot de brieven die belanghebbende heeft overgelegd geldt dat niet is gebleken dat deze betrekking hebben op een identieke situatie als de onderhavige. Bovendien zijn deze brieven, behoudens in de zaken die bij het Hof zijn geregistreerd onder de nummers 01/90230 DK en 02/6246 DK, gericht aan andere expediteurs dan belanghebbende. Ook uit de brief van 17 januari 2000 van de Douane kan worden afgeleid dat de door belanghebbende overgelegde brieven betrekking hebben op specifieke situaties en dat daarenboven de Douane geen beleid voerde om in alle soortgelijke situaties aanspraak op toepassing van de vrijstelling te honoreren. Deze brief betreft geen intrekkingsbrief. De term “voortschrijdend inzicht” is verkeerd gekozen. Overigens is de inspecteur van mening dat de uitsluitingsgronden van artikel 220 van het CDW ook voor de heffing van omzetbelasting bij invoer onverkort van toepassing zijn. De nationale beginselen van behoorlijk bestuur missen toepassing. Artikel 220 van het CDW behelst de algemene bevoegdheid tot navorderen van omzetbelasting bij invoer; er bestaat geen ander artikel op grond waarvan omzetbelasting bij invoer kan worden nagevorderd. Dat brengt mee dat de in dat artikel genoemde voorwaarden en beperkingen onverkort van toepassing zijn.

In alle zaken is bij de aangifte een overzicht gevoegd waarop de individuele klanten staan vermeld alsmede de aan hen in rekening gebrachte vergoeding.

Indien er een veroordeling van de proceskosten zou volgen verzoekt de inspecteur deze vast te stellen conform de criteria van het Besluit proceskosten bestuursrecht. De inspecteur betwist dat sprake is van bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 2, derde lid, van evenbedoeld besluit.

5.5. Tijdens de tweede mondelinge behandeling heeft de inspecteur aan zijn standpunten nog het volgende toegevoegd.

Met betrekking tot belanghebbendes stelling dat R BV degene is die ex warehouse de goederen levert aan de klanten, geldt dat er geen sprake is van contracts-overneming door R BV. Ingevolge artikel 159, Boek 6, van het Burgerlijk Wetboek kan een rechtsverhouding slechts met medewerking van de wederpartij worden overgedragen aan een derde, en dat dient te geschieden bij een tussen haar en de derde opgemaakte akte. In casu is dat niet gebeurd. Er is slechts sprake van een rechtsverhouding tussen de klant en K BV. Ook uit de omstandigheid dat retourzendingen plaats dienen te vinden aan K BV blijkt dat slechts sprake is van een contractuele relatie tussen de klant en K BV en niet tussen de klant en R BV. De heffing van belasting met betrekking tot retourzendingen is echter niet in geschil. Met betrekking tot de verzendkosten aanvaardt de inspecteur belanghebbendes stelling dat ter zake van de daarmee gemoeide bedragen abusievelijk omzetbelasting op aangifte is voldaan.

De inspecteur is niet bekend of in andere lidstaten - belanghebbende vermeldt Oostenrijk en Duitsland - toepassing van de vrijstelling wordt gehonoreerd. Bij zijn weten vindt er geen overleg plaats op communautair niveau en is het ministerie dus ook niet bij een dergelijk overleg betrokken.

5.6. Tijdens de derde mondelinge behandeling heeft de inspecteur aan zijn standpunten nog het volgende toegevoegd.

De inspecteur is het eens met belanghebbende dat de vier in het kader van het beroep op het vertrouwensbeginsel overgelegde brieven geacht moeten worden deel uit te maken van ieder afzonderlijk dossier.

Met betrekking tot het verzoek om schadevergoeding is niet in geschil dat dit verzoek, gelet op de overgelegde declaraties, een bedrag van € 58.994,38 betreft. De inspecteur is van mening dat geen recht bestaat op schadevergoeding omdat de belanghebbenden in deze zaken geen schade lijden; de kosten van rechtsbijstand zijn immers gedeclareerd aan K BV. Daarenboven geldt dat in casu geen sprake is geweest van “handelen tegen beter weten in” van de belastingdienst. Gelet op de uitspraak van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage van 11 december 2002, nr. 01/2885 (onder meer gepubliceerd in VN 2003/37.9) dient ook ingeval een uitspraak op bezwaar wordt vernietigd na beroep te worden getoetst of sprake is van “handelen tegen beter weten in”. Dat is in casu niet het geval.

Met betrekking tot de zogeheten dubbele redelijkheidstoets is de inspecteur van mening dat de gemaakte kosten van rechtsbijstand hoog zijn.

Met betrekking tot belanghebbendes beroep op een vergoeding van de integrale proceskosten voor de beroepsfase - gelet op het Gemeenschapsrecht - verwijst de inspecteur naar het arrest van de Hoge Raad van 17 december 2004, nr. C03/114HR (onder meer gepubliceerd in VN 2005/5.4). Uit dit arrest blijkt, aldus de inspecteur, dat de forfaitaire regeling inzake de vergoeding van proceskosten niet in strijd is met gemeenschapsrecht en dat het voorts geen verschil maakt of het bevonden standpunt van de Staat in strijd is met het nationaal recht of met het gemeenschapsrecht.

De inspecteur heeft aangegeven geen bezwaren te hebben tegen de gewijzigde samenstelling van de Douanekamer ten opzichte van de eerdere zittingen.

De Douanekamer:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt de bestreden uitspraak voor zover deze betrekking heeft op de omzetbelasting;

- vernietigt de uitnodiging tot betaling van omzetbelasting;

- veroordeelt de inspecteur in de proceskosten van belanghebbende tot een beloop van € 869,40 en wijst de Staat der Nederlanden aan dit bedrag aan belanghebbende te voldoen; en

- gelast de Staat der Nederlanden het gestorte griffierecht ad € 204,20 aan belanghebbende te vergoeden.

Aldus vastgesteld op 28 april 2005 door mrs. E.M. Vrouwenvelder, M.E. van Hilten en G.D. van Norden, in tegenwoordigheid van mr. S.K. Grando als griffier en mr. L.H.W. Verdegaal als auditeur.

De beslissing is op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.