Hoge Raad, 06-11-2015, ECLI:NL:HR:2015:3227, 14/06375

Belanghebbende heeft in haar periodieke douane-aangiften een apparaat met de handelsnaam [A], ook aangeduid als [A] (hierna: [A]), voor het vrije verkeer aangegeven met vermelding van postonderverdeling 8471 60 90 van de Gecombineerde Nomenclatuur (hierna: de GN). Het betreft een multifunctioneel apparaat. [A] kan op een centrale verwerkingseenheid worden aangesloten en is dan in staat als uitvoereenheid (print)gegevens te ontvangen en als invoereenheid (scan)gegevens te leveren in een vorm die bruikbaar is voor een automatisch gegevensverwerkend systeem. [A] beschikt daarnaast over een faxfunctie die onafhankelijk van een automatisch gegevensverwerkend systeem kan worden gebruikt.

De Inspecteur heeft zich na een controle van de douane-aangiften op het standpunt gesteld dat [A] als telekopieertoestel moet worden ingedeeld in postonderverdeling 8517 21 00 van de GN. Om die reden heeft hij de onderhavige uitnodigingen tot betaling van douanerechten uitgereikt.

Het Hof heeft zich bij de beoordeling van het geschil laten leiden door het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 11 december 2008, Kip Europe SA e.a., C-362/07 en C-363/07, ECLI:EU:C:2008:710 (hierna: het arrest Kip e.a.), en onderzocht of de faxfunctie ondergeschikt is aan de printfunctie en de scanfunctie. Volgens het Hof dient daartoe te worden beoordeeld of het apparaat gebruikswensen op het gebied van telefaxen tot op gelijke hoogte kan vervullen als gebruikswensen op het gebied van printen en scannen, wat betekent dat geen vergelijking van prestaties (snelheid, resolutie) in absolute zin dient plaats te vinden. Naar het oordeel van het Hof is, mede gelet op de verklaring van partijen dat [A] over een volwaardige faxfunctie beschikt, de faxfunctie niet ondergeschikt aan de printfunctie en de scanfunctie, zodat aantekening 5B op hoofdstuk 84 van de GN niet tot indeling in post 8471 van de GN dwingt.

Het Hof heeft voorts geoordeeld dat gelet op de wijze waarop [A] op de markt wordt gebracht en de technische beschrijving van het apparaat, [A] de gebruikswensen van de beoogde consument op het gebied van faxen, scannen en printen op gelijkwaardige wijze vervult, zodat het niet mogelijk is een hoofdfunctie in de zin van aantekening 3 op afdeling XVI van de GN aan te wijzen.

Het Hof heeft tot slot geoordeeld dat indeling aan de hand van algemene indelingsregel 3b van de GN niet mogelijk is. Aangezien de printmodule en de scanmodule geen van beide méér zijn toe te rekenen aan het gebruik als faxapparaat dan wel aan het gebruik als scanner of printer, valt niet op grond van het karakter van deze modules uit te maken of het apparaat in zijn geheel beschouwd zijn wezenlijke karakter juist aan die module(s) ontleent. Naar ’s Hofs oordeel dient ingevolge algemene indelingsregel 3c van de GN de post te worden toegepast die in volgorde van nummering het laatst is geplaatst, hetgeen resulteert in indeling in postonderverdeling 8517 21 van de GN.

Middel 1 richt zich met een rechts- en motiveringsklacht tegen het hiervoor in 2.2.1 weergegeven oordeel van het Hof en betoogt dat het Hof ten onrechte niet de absolute prestaties heeft vergeleken. Aangezien de snelheid van faxen en de faxresolutie lager zijn dan de snelheid van printen en scannen respectievelijk de printresolutie en de scanresolutie, is de faxfunctie ondergeschikt aan de printfunctie en de scanfunctie, aldus het middel.

Anders dan het middel betoogt behoeft een verschil in snelheid en resolutie niet te duiden op het ondergeschikt zijn van de ene functie ten opzichte van de andere. Het Hof heeft terecht beoordeeld of het apparaat gebruikswensen op het gebied van telefaxen tot op gelijke hoogte kan vervullen als gebruikswensen op het gebied van printen en scannen (vgl. HR 1 maart 2013, nr. 11/02062, ECLI:NL:HR:2013:BZ2688). ’s Hofs oordeel dat het laatstbedoelde bij [A] het geval is, getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op juistheid worden getoetst. Het is voorts noch wegens de eerdergenoemde snelheids- en resolutieverschillen noch anderszins onbegrijpelijk. Middel 1 faalt derhalve.

De middelen 3 en 4 richten zich tegen het hiervoor in 2.2.3 weergeven oordeel van het Hof. Middel 3 betoogt dat het Hof heeft verzuimd de dwingende volgorde van de indelingsregels toe te passen door bij de toepassing van algemene indelingsregel 3b reeds rekening te houden met de postonderverdelingen. Volgens middel 4 is het Hof niet volledig geweest met de toepassing van algemene indelingsregel 3b door niet te beoordelen of het wezenlijke karakter van [A] kan worden bepaald aan de hand van de omvang, de hoeveelheid, het gewicht en de waarde van de onderdelen waaruit [A] is samengesteld.