Hoge Raad, 12-08-2016, ECLI:NL:HR:2016:1903, 15/02070

Op 19 september 2003 heeft [B] B.V., geregistreerd bij de Kamer van Koophandel met nummer *******1 (hierna ook: de aangever), op eigen naam en voor eigen rekening aangifte gedaan voor het in het vrije verkeer brengen van spaarlampen (deze aangifte hierna: de invoeraangifte).

Uit een controle achteraf is gebleken dat ter zake van het doen van de invoeraangifte antidumpingrechten verschuldigd waren. Op die grond heeft de Minister van Economische Zaken (hierna: de Minister) op 18 augustus 2006 aan de aangever een uitnodiging tot betaling uitgereikt. Deze was gesteld op de toenmalige naam van de aangever, [C] B.V.

In verband met het bij het uitreiken van de hiervoor in 2.1.2 bedoelde uitnodiging tot betaling schenden van het Unierechtelijke beginsel van eerbiediging van de rechten van verdediging heeft de Minister die uitnodiging tot betaling bij uitspraak op bezwaar van 5 december 2011 vernietigd.

Op 23 december 2011 heeft de Minister, na aankondiging daarvan op 6 december 2011, met betrekking tot de invoeraangifte de onderhavige uitnodiging tot betaling (hierna: de uitnodiging tot betaling) vastgesteld. De uitnodiging tot betaling is gesteld op naam van [A] B.V., geregistreerd bij de Kamer van Koophandel met nummer *******2.

[A] B.V. was ten tijde van het doen van de invoeraangifte een zelfstandige, van de aangever te onderscheiden rechtspersoon. Zij is op 30 november 2007 door fusie opgegaan in de aangever, die bij statutenwijziging van dezelfde datum de naam [X] B.V. kreeg.

Namens aanvankelijk [A] B.V. is een tegen de uitnodiging tot betaling gericht bezwaarschrift ingediend. Daarin kan, naar voor het Hof is verklaard (rechtsoverweging 2.1 van de uitspraak van het Hof), [X] B.V. geacht worden in haar hoedanigheid van rechtsopvolger van [A] B.V. namens deze vennootschap bezwaar te hebben gemaakt tegen de uitnodiging tot betaling, en kan zij voorts voor zover nodig ook geacht worden voor zichzelf bezwaar te hebben gemaakt. Na de afwijzing van het bezwaar is, eveneens namens [A] B.V. en voor zover nodig ook namens [X] B.V., beroep ingesteld bij de Rechtbank en verweer gevoerd bij het Hof.

Eén van de gegevens die in ieder geval op een aanslagbiljet moeten worden vermeld, is de naam van de belastingschuldige. Indien een aanslagbiljet de naam vermeldt van een andere rechtspersoon dan de belastingschuldige, kan dit aanslagbiljet niet tot een betalingsverplichting voor de belastingschuldige leiden noch voor degene die ten onrechte op het aanslagbiljet is vermeld. Met betrekking tot onjuiste vermeldingen op een aanslagbiljet zijn in de rechtspraak als uitzondering op de regel dat het aanslagbiljet niet tot een betalingsverplichting leidt, aanvaard het geval waarin de op het aanslagbiljet vermelde gegevens redelijkerwijs geen misverstand kunnen oproepen met betrekking tot de vraag voor wie het bestemd is (vgl. HR 3 december 2010, nr. 09/00174, ECLI:NL:HR:2010:BO5975, BNB 2011/28), en het geval waarin de inspecteur niet op de hoogte was van feiten of omstandigheden op grond waarvan hij had moeten begrijpen dat geen sprake was van een fiscale eenheid voor de omzetbelasting (zie HR 7 mei 1997, nr. 32094, ECLI:NL:HR:1997:AA3226, BNB 1997/235). In het door het Hof aangehaalde arrest BNB 2015/81 berechte geval, waarin de informatiebeschikking was geadresseerd aan de gemachtigde die zich in de aangelegenheid presenteerde als de vertegenwoordiger van de belanghebbende, werd in overeenkomstige zin geoordeeld dat redelijkerwijs geen misverstand erover kon bestaan dat de beschikking ten aanzien van de belanghebbende was genomen.