Rechtbank Den Haag, 03-06-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:5798, 20_4734

1. Op 6 maart 2020, om 11.22 uur, stond eisers auto geparkeerd op een parkeerplaats aan de Zuiderstraat te Delft. Deze locatie valt in gebied B en is door burgemeester en wethouders van de gemeente Delft aangewezen als een parkeerplaats waar slechts met een vergunning of met een dagvergunning mag worden geparkeerd. Betaling per uur is niet mogelijk.

2. Eiser heeft de auto aangemeld via Yellowbrick op een andere (de dichtstbijzijnde) parkeerzone (Gasthuisplaats).

3. Tijdens een controle op voornoemde datum is geconstateerd dat voor de auto geen sprake was van parkeren met een geldige (dag)vergunning. Verweerder heeft daarom de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd.

5. Eiser stelt dat het niet duidelijk was of en welk tarief parkeerbelasting was verschuldigd. Hij heeft in de omgeving van zijn auto gezocht naar aanwijzingen omtrent het parkeerbeleid maar niets gevonden. Daarop heeft hij zijn parkeerapp ingesteld op de dichtstbijzijnde parkeerzone.

6. Verweerder stelt dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd, omdat bij het binnenrijden van het gebied een bord stond met het van toepassing zijnde parkeerbeleid. Met herhalingsborden binnen het gebied wordt dit nogmaals kenbaar gemaakt.

7. Van een parkeerder mag worden verwacht dat hij zich ter plaatse op de hoogte stelt van het op de parkeerlocatie van toepassing zijnde parkeerregime (vgl. Gerechtshof ’s-Gravenhage 18 oktober 2002, ECLI:NL:GHDHA:2002:AS2261). Van de heffingsambtenaar mag daarentegen worden verwacht dat, onder andere door middel van bebording en aanduidingen op parkeerapparatuur, het ter plaatse geldende parkeerregime voldoende duidelijk is aangegeven. Het bestaan van de verplichting om parkeerbelasting voor een locatie te voldoen kan blijken uit de aanwezigheid van parkeerapparatuur bij of in de nabijheid van de parkeerplaats, maar ook uit borden of andere aanwijzingen bij of in de directe omgeving van de parkeerplaats op zo’n wijze dat over de verschuldigdheid van parkeerbelasting voor die parkeerplaats redelijkerwijs geen misverstand kan bestaan (vgl. Hoge Raad 22 november 1995, ECLI:NL:HR:1995:AA3126). Van geval tot geval dient te worden beoordeeld of aan deze laatste voorwaarde is voldaan.

8. Verweerder heeft aangevoerd dat bij het inrijden van de zone waarin de Zuiderstraat ligt, de binnenstad van Delft, borden zijn geplaatst met daarop het geldende parkeerregime. Hij heeft een foto overgelegd met borden aan een lantaarnpaal met daarop de tekst “zone P vergunninghouders”, tijden, de tekst “uitsluitend dagvergunning” en “permit holders only”. Verweerder heeft ook een foto overgelegd met een herhalingsbord met de tekst “zone P vergunninghouders herhaling” op de Kruisstraat/Zuiderstraat, vlakbij eisers parkeerplaats. Deze laatste foto wijkt af van de foto’s die eiser heeft overgelegd. Op de foto’s van eiser van oktober 2018, staat geen herhalingsbord op de Kruisstraat/Zuiderstraat. Het is niet duidelijk wanneer het herhalingsbord is geplaatst. Ook los daarvan, is de rechtbank van oordeel dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat eiser om de parkeerlocatie aan de Zuiderstraat te bereiken, bebording met moet zijn gepasseerd met de tekst “zone P vergunninghouders”. Gesteld noch gebleken is dat eiser daarna een bord is gepasseerd waaruit blijkt dat het parkeerregime niet langer geldt. Dat eiser bij het binnenrijden van de zone de borden wellicht niet heeft gezien, komt voor zijn rekening en is geen reden de naheffingsaanslag te vernietigen.

9. Het beroep op het arrest van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2020:1014) slaagt niet. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij in de parkeerapp Yellowbrick onjuiste gegevens omtrent de verschuldigde parkeerbelasting te zien kreeg en sprake is van een fout in de parkeerapp.

10. Gelet op het voorgaande, is het beroep ongegrond.

11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.