Rechtbank Gelderland, 13-10-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:6229, AWB - 15 _ 114

1. Eiser is 100% aandeelhouder van [B] B.V. welke B.V. 50% van de aandelen houdt in [C] B.V. [C] B.V. houdt 100% van de aandelen in [D] B.V.

2. [C] B.V. heeft per 30 juni 2009 een schuld aan [E] , de moeder van eiser (hierna: moeder).

3. Op 1 juli 2009 neemt eiser de helft van de schuld van [C] B.V. aan moeder over voor een bedrag van € 100.000. Dit bedrag wordt door eiser schuldig gebleven.

4. De resultaten en het vermogen van [C] B.V. in de jaren 2006 tot en met 2009 waren als volgt:

5. In het jaar 2009 zijn [D] B.V. als schuldenaar en [F] B.V. als schuldeiser een overeenkomst van krediet in rekening-courant ter hoogte van € 500.000 aangegaan.

6. In september van het jaar 2011 is [F] gestopt met voorfinanciering. In 2011 zijn [D] B.V. en [C] B.V. failliet verklaard.

7. In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag tot een juist bedrag aan eiser is opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of eiser de afwaardering van de vordering op [C] B.V. in aftrek kan brengen.

8. Volgens vaste jurisprudentie (onder meer HR 17 mei 1950, B 8821, HR 16 januari 1974, BNB 1975/26, ECLI:NL:HR:1974:AX4567, HR 4 november 1981, BNB 1981/336, ECLI:NL:HR:1981:AW9752, en HR 22 juni 1994, BNB 1994/241, ECLI:NL:HR:1994:ZC5693) dient bij de waardering van een vordering per een bepaald tijdstip niet alleen rekening te worden gehouden met de waardebepalende omstandigheden die op dat moment aan de deelnemers aan het economische verkeer bekend zijn of kunnen zijn, maar ook met hetgeen na dat tijdstip bekend is geworden omtrent de destijds bestaande werkelijke toestand van de vordering. Vergelijkbare jurisprudentie is gewezen voor de waardering van andere vermogensbestanddelen in verband met de heffing van verschillende belastingen (onder meer HR 20 maart 1957, BNB 1957/152, ECLI:NL:HR:1957:AY1594 en HR 7 mei 1997, BNB 1997/268, ECLI:NL:HR:1997:AA2069).

9. Eiser heeft gesteld dat de reden voor de afwaardering van de vordering is gelegen in het stopzetten van de voorfinanciering door [F] en het faillissement van [D] B.V. en [C] B.V. Deze omstandigheden hebben zich eerst in 2011 voorgedaan, zodat er geen sprake is van een situatie zoals onder 8. genoemd. Dit heeft temeer te gelden nu ter zitting namens eiser is verklaard dat het faillissement van [D] B.V. en [C] B.V. in 2010 nog niet voorzienbaar was. Genoemde faillissementen kunnen derhalve geen reden zijn om de vordering af te waarderen.

10. Eiser heeft geen andere stellingen ingenomen die een afwaardering van de vordering rechtvaardigen.

11. Gelet op het vorenoverwogene is er geen reden tot afwaardering van de vordering in 2010. Het gelijk is aan verweerder. De overige stellingen van partijen behoeven geen behandeling.

12. Nu eiser geen afzonderlijke beroepsgronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente heeft aangevoerd, dient ook het beroep inzake de beschikking heffingsrente ongegrond te worden verklaard.

13. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

14. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.