Rechtbank Rotterdam, 19-07-2012, BZ9605, AWB 11/2368 en AWB 11/2369

zaaknummers: AWB 11/2368 en AWB 11/2369

uitspraak van de meervoudige kamer van 19 juli 2012 in de zaken tussen

en

Procesverloop

Bij uitspraken op bezwaar van 25 april 2011 respectievelijk 26 april 2011 heeft verweerder de bezwaren van eiseres tegen twee aanslagen reclamebelasting ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraken heeft eiseres beroepen ingesteld.

Verweerder heeft verweerschriften ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 april 2012. Aanwezig was de gemachtigde van verweerder. Van de zijde van eiseres is, zoals aangekondigd, niemand verschenen.

Overwegingen

1. Eiseres exploiteerde in 2010 in de panden aan [adres 1] en [adres 2], beide te Rotterdam, een voor opslag voor goederen bestemde bedrijfsruimte.

2. Verweerder heeft voor het jaar 2010 twee aanslagen in de reclamebelasting opgelegd van elk € 9.534,44.

3. In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslagen terecht en tot het juiste bedrag aan eiseres zijn opgelegd.

Eiseres beantwoordt deze vraag ontkennend. Zij stelt zich op het standpunt dat de gele vlakken letterreclame niet in de heffing kunnen worden betrokken omdat het geen openbare aankondigingen zijn. Zij kunnen ook niet worden aangemerkt als reclame-uitingen.

4. Ingevolge artikel 227 van de Gemeentewet en het gelijkgerichte artikel 2, tweede lid, van de Verordening precario- en reclamebelasting 2010 van de gemeente Rotterdam (hierna: de Verordening) wordt ter zake van openbare aankondigingen zichtbaar vanaf de openbare weg ‘reclamebelasting’ geheven.

5. Onder de term ‘openbare aankondigingen’ dient te worden verstaan alle tot het publiek gerichte mededelingen welke erop zijn gericht de belangstelling van het publiek te trekken voor hetgeen wordt aangekondigd (Hoge Raad 30 maart 2007, LJN AX2154).

8. De rechtbank is van oordeel dat de openbare aankondigingen ter zake waarvan de onderwerpelijke aanslagen zijn opgelegd in de vorm en uitvoering als omschreven onder 6 elk in hun totaliteit een openbare aankondiging in de zin van artikel 227 van de Gemeentewet en artikel 2, tweede lid, van de Verordening vormen. De begripsomschrijving van de ‘openbare aankondiging’ dwingt er voorts naar het oordeel van de rechtbank niet toe dat slechts heffing mogelijk is van openbare aankondigingen in letters of symbolen en dat van heffing moet worden afgezien indien openbare aankondigingen bestaan uit een combinatie van symbolen, letters en kleuren. Hiervan uitgaande is de rechtbank verder van oordeel dat verweerder niet in strijd met de ter zake geldende wettelijke bepalingen en bepalingen uit de Verordening handelt door bij de berekening van de verschuldigde belasting uit te gaan van de aankondigingen als geheel, derhalve in dit geval van de totale oppervlakte van de aankondigingen (vgl. Gerechtshof ’s-Gravenhage 11 juni 1997, LJN AS1788).

9. De rechtbank begrijpt de stelling van eiseres dat sprake is van een nieuwe handelwijze van verweerder ten opzichte van voorgaande jaren als een beroep op het vertrouwensbeginsel. Dat beroep wordt verworpen. Het gedurende een aantal jaren afzien van het opleggen van aanslagen is onvoldoende om te kunnen oordelen dat sprake is van schending door verweerder van het in rechte te beschermen vertrouwen. Eiseres heeft geen bijkomstige omstandigheden aangevoerd op grond waarvan zou kunnen worden geoordeeld dat de handelwijze van verweerder bij eiseres de indruk heeft kunnen wekken dat het in eerdere jaren afzien van het opleggen van aanslagen berustte op een bewuste standpuntbepaling van verweerder.

10. Nu voorts de afmetingen van de gele vlakken noch de berekeningen op zich in geschil zijn, heeft verweerder de onderwerpelijke aanslagen tevens tot het juiste bedrag opgelegd.

11. Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat de beroepen ongegrond zijn.

12. Voor een veroordeling in de proceskosten ziet de rechtbank geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op: