Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 13-11-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:5571, BRE 20/5914 t/m 20/5917

2.1.

Belanghebbenden drijven twee ondernemingen, te weten een onderneming in de vorm van een maatschap genaamd " [maatschap] " (hierna: [maatschap] ) en een onderneming in de vorm van een vennootschap onder firma genaamd " [VOF] " (hierna: [VOF] ). De activiteiten van [maatschap] zijn het verzorgen van permanente educatie voor advocaten en notarissen.

2.2.

In 2014 en 2015 hebben bij beiden ondernemingen een boekenonderzoek door de belastingdienst over de belastingjaren 2012 en 2013 plaatsgevonden. Naar aanleiding van die boekenonderzoeken heeft de inspecteur aan belanghebbenden over de jaren 2012 en 2013 navorderingsaanslagen inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd. Tegen deze aanslagen zijn belanghebbenden in bezwaar en beroep gekomen. Bij uitspraak van 22 februari 2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:1329, is hierop door deze rechtbank beslist.

2.3.

Op 25 april 2015 hebben belanghebbenden aangiften IB/PVV 2014 ingediend. In de aangiften zijn de resultaten van [maatschap] en [VOF] voor belanghebbenden als volgt bepaald:

2.4.

2.5.

Bij brief van 14 juli 2017 hebben belanghebbenden gereageerd. Zij betwisten hierin de stelling van de inspecteur dat de bezwaarschriften (deels) werden afgewezen. Volgens belanghebbenden is namelijk aan de rechtbank voorgelegd of inderdaad uitspraken op de bezwaren zijn gedaan. In het vervolg van de brieven gaan belanghebbenden in op de voor 2012 en 2013 lopende beroepsprocedures. Belanghebbenden geven geen antwoord op de door inspecteur gestelde vragen.

2.6.

Op 25 juli 2017 heeft de inspecteur voor de tweede keer verzoeken om informatie verzonden. Hij verzoekt belanghebbenden daarin alsnog de vragen uit zijn brief van 27 juni 2017 te beantwoorden. Bij brief van 22 augustus 2017 hebben belanghebbenden hierop gereageerd. Ze spreken hun verwachting uit dat de rechtbank binnen enkele weken zal oordelen over de procedure met betrekking tot de navorderingsaanslagen over 2012 en 2013. Ze stellen dat indien de correcties over 2012 en 2013 inderdaad worden gewijzigd, de door de inspecteur gevraagde gegevens niet van belang kunnen zijn voor de belastingheffing over de jaren 2014 en 2015 en dat de inspecteur hen in dat geval een onevenredige inspanning vraagt. Belanghebbenden geven geen antwoord op de door inspecteur gestelde vragen.

2.7.

Op 20 september 2017 heeft deze rechtbank bij tussenuitspraken (ECLI:NL:RBZWB:2017:5973 en ECLI:NL:RBZWB:2017:5974) in de procedures over 2012 en 2013 beslist dat belanghebbenden onterecht niet zijn gehoord en de uitspraken op bezwaar niet deugdelijk zijn gemotiveerd. De rechtbank past een bestuurlijke lus toe en stelt de inspecteur in de gelegenheid om belanghebbenden volgens de regels te horen en het motiveringsgebrek te herstellen.

2.8.

Op 5 oktober 2017 heeft de inspecteur voor de derde keer verzoeken om informatie verzonden. Hierin verzoekt hij belanghebbenden wederom om de vragen in zijn brief van 27 juni 2017 te beantwoorden. Aangezien de aanslagtermijn voor de aangiften eind 2017 verstrijkt, stelt hij belanghebbenden voor dat zij desgewenst een schatting maken van de ter discussie staande correcties voor het jaar 2014. Hij zegt tevens toe dat indien de correcties over 2012 en 2013 geheel of deels bij gerechtelijke uitspraak worden teruggedraaid, hij voor het jaar 2014 overgaat tot ambtshalve vermindering.

2.9.

Bij brief van 23 oktober 2017 hebben belanghebbenden hierop gereageerd. Zij stellen dat nog niet duidelijk is welke correcties over 2012 en 2013 stand zullen houden. Bovendien is de inspecteur in die procedure nog aan zet. Ze herhalen hun standpunt dat de inspecteur van hen een onevenredige inspanning vraagt. Belanghebbenden geven geen antwoord op de door inspecteur gestelde vragen.

2.10.

Op 2 november 2017 heeft de inspecteur belanghebbenden geïnformeerd over zijn beslissing om af te wijken van de ingediende aangiften. Hij kondigt een ambtshalve correctie aan voor een bedrag van € 20.000 extra resultaat uit winst uit onderneming per belanghebbende, te verminderen met een hogere MKB-winstvrijstelling van € 2.800 per belanghebbende.

2.11.

Bij brief van 4 november 2017 hebben belanghebbenden aan de inspecteur laten weten dat zij het niet eens zijn met de ambtshalve correcties. Ze vinden het onterecht dat de inspecteur nu al besluit tot afwijking van de aangifte terwijl een tijdige motivering door de inspecteur in de beroepsprocedures over 2012 en 2013 nog tot de mogelijkheden behoort.

2.12.

Met dagtekening 30 november 2017 heeft de inspecteur aanslagen IB/PVV en Zvw over 2014 opgelegd aan belanghebbenden.

2.13.

Bij brieven van 9 januari 2018 hebben belanghebbenden bezwaar gemaakt.

2.14.

2.15.

Bij brief van 13 februari 2018 hebben belanghebbenden hierop gereageerd. Zij stellen dat de vragen van de inspecteur niet allemaal kunnen worden beantwoord met de Excel-bestanden en een nadere toelichting behoeven. Ze stellen voor om, afhankelijk van de inhoud van de einduitspraak in de beroepsprocedures over 2012 en 2013, de gestelde vragen zelf te beantwoorden. Indien de inspecteur ermee instemt dat zij niet de Excel-bestanden overleggen maar alsnog de vragen van de inspecteur van 27 juni 2017 beantwoorden, stemmen zij in met een verlenging van de beslistermijn.

2.16.

In zijn brief van 1 maart 2018 constateert de inspecteur dat belanghebbenden niet (onvoorwaardelijk) instemmen met een verlenging van de beslistermijn. Hij verzoekt belanghebbenden nogmaals de administratie te overleggen en benadrukt dat de overgelegde administratie dusdanig dient te zijn dat hij de aard van de diverse kosten kan beoordelen en dat hij de aansluiting met de ingediende aangiften kan maken. Bij brief van 9 maart 2018 hebben belanghebbenden hun voorstel met betrekking tot het beantwoorden van de vragen en voorwaardelijke instemming met verlenging van de beslistermijn herhaald.

2.17.

Met dagtekening 13 maart 2018 heeft de inspecteur aan belanghebbenden informatiebeschikkingen opgelegd. Hiertegen hebben belanghebbenden bezwaar en beroep ingesteld.

2.18.

Op 10 juli 2018 heeft de inspecteur bij belanghebbenden boekenonderzoeken aangekondigd met betrekking tot de omzetbelasting van [maatschap] en de inkomstenbelasting van belanghebbenden ten aanzien van [maatschap] over de jaren 2015 tot en met 2017. Deze onderzoeken hebben geresulteerd in een controlerapport met dagtekening 19 december 2019.

2.19.

2.20.

Op 1 mei 2019 heeft de inspecteur belanghebbenden aangekondigd boekenonderzoeken in te willen stellen naar de aangiften omzetbelasting van [maatschap] en [VOF] alsmede de aangiften inkomstenbelasting over 2014 van belanghebbenden. Bij brief van 16 mei 2019 hebben belanghebbenden hun medewerking daaraan geweigerd.

2.21.

Bij brief van 11 september 2019 heeft de inspecteur belanghebbenden op de hoogte gesteld van zijn voornemen uitspraken op bezwaar te doen waarin de bezwaren worden afgewezen. Als gevolg daarvan, zo stelt hij, vervallen de informatiebeschikkingen van rechtswege. Hij kondigt tevens aan dat hij, gelet op de reactie van belanghebbenden van 16 mei 2019, geen boekenonderzoek over het jaar 2014 zal instellen. Hij verzoekt belanghebbenden desgewenst een afspraak met hem te maken voor een inzage en hoorgesprek. Naar aanleiding van deze brief vindt, via deze rechtbank in de procedure ten aanzien van de informatiebeschikking, correspondentie plaats waarin de vraag centraal staat of de inspecteur bevoegd is uitspraak op bezwaar te doen terwijl het beroep inzake de informatiebeschikkingen nog voorligt aan deze rechtbank.

2.22.

Bij brief van 3 oktober 2019 nodigt de inspecteur belanghebbenden uit voor een inzage en hoorgesprek op 17 oktober 2019. Belanghebbenden stellen bij brief van 11 oktober 2019 voor om de inzage op 4 november 2019 of 8 november 2019 te laten plaatsvinden en het hoorgesprek op zijn vroegst op 21 november 2019.

2.23.

Met dagtekening 28 oktober 2019 nodigt de inspecteur belanghebbenden uit voor een inzage op 4 november 2019 en een hoorgesprek op 28 november 2019. Bij brief van 1 november 2019 stellen belanghebbenden op 4 november 2019 inmiddels andere afspraken te hebben. De inzage kan wat hen betreft plaatsvinden op 20, 22 of 27 november 2019. Het hoorgesprek kan dan plaatsvinden op 10, 13 of 17 december 2019. Bij brief van 4 november 2019 bevestigt de inspecteur de inzage op 20 november 2019 en een hoorgesprek op 10 december 2019.

2.24.

Op 20 november 2019 hebben belanghebbenden inzage gehad. Voorafgaand aan de inzage heeft de inspecteur belanghebbenden een brief overhandigd welke op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage zijn gelegd. Tevens vermeldt de inspecteur dat ook andere stukken – die volgens hem niet op de zaak betrekking hebben – ter inzage liggen. Dat betreft dan stukken met betrekking tot de boekenonderzoeken over 2012 en 2013 alsmede 2015 en 2016.

2.25.

Bij brief van 5 december 2019 stellen belanghebbenden dat niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage hebben gelegen. Ze verzoeken de inspecteur een standpunt in te nemen met betrekking tot een eventuele tweede inzage. Belanghebbenden willen geen afstand doen van hun recht om tot uiterlijk 10 dagen voor het horen een nader stuk in te mogen dienen. Het hoorgesprek kan daardoor volgens hen niet plaatsvinden op 10 december 2019. Ze verzoeken de inspecteur om een nieuwe datum voor het hoorgesprek vast te stellen.

2.26.

Bij brief van 13 januari 2020 schrijft de inspecteur belanghebbenden dat hij van mening is dat alle op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage hebben gelegen en dat, indien belanghebbenden van mening zijn dat dit niet zo is, zij dit in de beroepsfase kunnen bestrijden. Hij nodigt belanghebbenden nog een laatste keer uit voor een hoorgesprek op 12 februari 2020. Belanghebbenden hebben aangegeven niet aanwezig te zullen zijn, onder meer omdat zij van mening zijn dat hun inzagerecht is geschonden. Belanghebbenden zijn op 12 februari 2020 niet verschenen.

2.27.

Op 4 maart 2020 heeft de inspecteur de bezwaren ongegrond verklaard en de aanslagen gehandhaafd.

2.28.

Bij uitspraken van 10 juli 2020 heeft deze rechtbank beslist in de beroepsprocedures tegen de informatiebeschikkingen (ECLI:NL:RBZWB:2020:2969 en ECLI:NL:RBZWB:2020:2970).

2.29.

In geschil is of de inspecteur de aanslagen terecht en naar het juiste bedrag heeft opgelegd. Meer specifiek in geschil is het antwoord op de volgende vragen:

1. Moeten de aanslagen worden vernietigd omdat belanghebbenden ten onrechte niet zijn gehoord voorafgaand aan het opleggen van de aanslagen?

2. Moeten de aanslagen worden vernietigd omdat de aanslagen ondeugdelijk zijn gemotiveerd?

3. Moeten de aanslagen worden vernietigd omdat de inspecteur niet bevoegd was uitspraken op de bezwaren te doen terwijl nog niet door de rechtbank was beslist in de beroepsprocedures over de informatiebeschikkingen?

4. Moeten de uitspraken op de bezwaar worden vernietigd als gevolg van vooringenomenheid bij de inspecteur?

5. Moeten de uitspraken op bezwaar worden vernietigd omdat de inspecteur heeft gehandeld in strijd met artikel 3:2 van de Awb?

6. Moeten de uitspraken op bezwaar worden vernietigd omdat ze onvoldoende gemotiveerd zijn?

7. Moeten de uitspraken op bezwaar worden vernietigd omdat niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage zijn gelegd?

8. Moeten de uitspraken op bezwaar worden vernietigd omdat belanghebbenden ten onrechte niet zijn gehoord?

9. Heeft de inspecteur in beroep alle op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd?

10. Heeft de inspecteur de correcties voldoende onderbouwd?

2.30.

De rechtbank gaat hierna in op de verschillende in geschil zijnde kwesties. Op voorhand merkt de rechtbank op dat belanghebbenden en de inspecteur hun standpunten uitgebreid hebben uitgewerkt. Indien de rechtbank hierna in haar overwegingen op specifieke argumenten van partijen niet ingaat, houdt dat in dat de betreffende argumenten ten aanzien van het betreffende geschilpunt niet tot een ander oordeel hebben kunnen leiden.

2.31.

2.32.

2. Het eerste lid geldt niet indien de belanghebbende niet heeft voldaan aan een wettelijke verplichting gegevens te verstrekken.’

2.33.

2.34.

2.35.

2.36.

Belanghebbenden stellen dat de uitspraken op bezwaar moeten worden vernietigd omdat de inspecteur niet bevoegd was uitspraken op bezwaar te doen zolang de rechtsgeldigheid van de informatiebeschikkingen nog onder behandeling van de rechtbank was.

2.37.

De rechtbank verwerpt de stelling van belanghebbende omdat dit standpunt geen steun vindt in het recht. De rechtbank verwijst naar haar uitspraken met betrekking tot de informatiebeschikkingen (zie 2.28).

2.38.

2.39.

2.40.

2.41.

De rechtbank overweegt dat een schending van artikel 3:2 van de Awb – zo daar al sprake van is – in beginsel niet leidt tot vernietiging van de aanslagen. Het gaat uiteindelijk om de vraag of de aanslagen naar de juiste bedragen zijn vastgesteld. De rechtbank stelt vast dat de inspecteur diverse pogingen heeft gedaan om de juiste informatie met betrekking tot 2014 boven tafel te krijgen. Hij heeft in eerste instantie getracht deze informatie via belanghebbenden zelf te verkrijgen, waar belanghebbenden niet aan hebben meegewerkt. Aan een boekenonderzoek over het jaar 2014 hebben belanghebbenden ook hun medewerking geweigerd. Door middel van een boekenonderzoek over 2015 tot en met 2017 heeft de inspecteur meer inzicht geprobeerd te krijgen in de administratie van belanghebbenden. Daarnaast heeft de controleambtenaar die zich bezig hield met het boekenonderzoek over de jaren 2015 tot en met 2017 contact opgenomen met de Franse belastingautoriteiten om bepaalde facturen te verifiëren. Uit deze informatie-uitwisseling kwam naar voren dat facturen van bepaalde leveranciers volgens de Franse belastingautoriteiten mogelijk vervalst waren. Gelet op de beperkte informatie die de inspecteur had, is het verklaarbaar dat de inspecteur zich vervolgens op het standpunt heeft gesteld dat in 2014 mogelijk valse facturen in aftrek zijn gebracht. Belanghebbenden hebben stellingen ingenomen tegen de conclusie dat de facturen vervalst zouden zijn. Deze informatie heeft de inspecteur niet op andere gedachten gebracht maar dat maakt nog niet dat hij deze informatie niet tot zich heeft genomen. Dat hij de informatie niet in zijn (voorgenomen) uitspraken op bezwaar heeft opgenomen maakt dit niet anders. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur derhalve voldaan aan zijn verplichtingen op grond van 3:2 van de Awb.

2.42.

Belanghebbenden stellen dat de uitspraken op bezwaar moeten worden vernietigd omdat de inspecteur deze onvoldoende heeft gemotiveerd. De inspecteur betwist dit.

2.43.

De rechtbank overweegt dat een onjuiste of gebrekkige motivering van de uitspraak op bezwaar – zo daar al sprake van is – in beginsel niet leidt tot vernietiging van die uitspraak. Het gaat uiteindelijk om de vraag of de aanslagen naar de juiste bedragen zijn vastgesteld. Voor zover de inspecteur dit onvoldoende zou hebben gemotiveerd in de uitspraken op bezwaar, zorgt de rechter in zijn uitspraak voor voldoende motivering van zijn oordeel in het geval hij meent dat de aanslag juist is vastgesteld. De rechtbank ziet in de omstandigheden van dit geval ook geen aanleiding om de uitspraken op bezwaar te vernietigen. De inspecteur heeft in zijn uitspraken op bezwaar toegelicht waarom hij de bezwaren afwijst. Ook in de brieven van 11 september 2019 heeft de inspecteur belanghebbenden een uitgebreide toelichting gegeven. Op basis van de inhoud van de betreffende brieven acht de rechtbank de uitspraken op bezwaar voldoende gemotiveerd. Dat de inspecteur in de brieven van 11 september 2019 en de uitspraken op bezwaar niet iedere stelling van belanghebbenden afzonderlijk heeft behandelend, maakt dat niet anders.

2.44.

Aangezien belanghebbenden voor zowel de bezwaar- als de beroepsfase stellen dat niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken door de inspecteur ter inzage zijn gelegd dan wel zijn overgelegd, zal de rechtbank beide standpunten hierna gezamenlijk behandelen.

2.45.

Belanghebbenden stellen dat hun recht op inzage is geschonden omdat niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage hebben gelegen. Het gaat volgens belanghebbenden om de volgende stukken:

-

de controledossiers over de jaren 2012 en 2013;

-

de controledossiers over de jaren 2015 en 2017, meer specifiek:

- alle e-mailberichten, telefoonaantekeningen, notities, memo’s binnen de Belastingdienst vanaf 2014 voor zover die betrekking hebben op belanghebbenden.

De rechtbank begrijpt uit de door belanghebbenden ingezonden pleitnota’s dat zij deze stellingen ook innemen met betrekking tot de op de zaak betrekking hebbende stukken in de beroepsfase.

2.46.

Ingevolge artikel 7:4, tweede lid van de Awb dient de inspecteur alle op de zaak betrekking hebbende stukken voorafgaand aan het horen gedurende ten minste een week voor belanghebbenden ter inzage te leggen. Ingevolge artikel 8:42 van de Awb dient de inspecteur deze op de zaak betrekking hebbende stukken tevens aan de rechtbank te verstrekken.

2.47.

2.48.

De rechtbank zal hierna ingaan op de vraag of sprake is van op de zaak betrekking hebbende stukken ten aanzien van de onderhavige zaken en in hoeverre het inzagerecht van belanghebbenden geschonden is. De gevolgen van het in de beroepsfase niet verstrekken van op de zaak betrekking hebbende stukken komt daarna aan de orde.

2.49.

Belanghebbenden stellen dat de integrale controledossiers over de jaren 2012 en 2013 op de zaak betrekking hebbende stukken zijn omdat de stukken van belang kunnen zijn geweest voor de beoordeling van de bezwaarschriften. De inspecteur heeft betwist dat de betreffende controledossiers op de zaak betrekking hebben.

2.50.

De rechtbank stelt voorop dat belanghebbenden niet hebben gesteld dat de integrale dossiers inzake 2012 en 2013 de inspecteur ter beschikking hebben gestaan in het kader van de procedure over 2014. In zijn brief van 29 januari 2018 maakt de inspecteur desalniettemin melding van het feit dat er over de jaren 2012 en 2013 correcties hebben plaatsgevonden. Dat brengt naar het oordeel van de rechtbank nog niet mee dat de volledige controledossiers 2012 en 2013 tot de op de zaak betrekking hebbende stukken horen. Belanghebbenden stellen niet, en de inspecteur heeft dat bovendien ontkend, dat de integrale controledossiers de inspecteur ter beschikking hebben gestaan in deze zaken. De rechtbank is dan ook van oordeel dat het integrale controledossier over 2012 en 2013 niet een op de zaak betrekking hebbend stuk is. Wel wordt in de voorgenomen uitspraken op bezwaar verwezen naar constateringen uit het boekenonderzoek over 2012 en 2013. Dit leidt tot de conclusie dat de betreffende controlerapporten als op de zaak betrekking hebbende stukken moeten worden aangemerkt.

2.51.

2.52.

Belanghebbenden stellen dat de integrale controledossiers over de jaren 2015 tot en met 2017 op de zaak betrekking hebbende stukken zijn omdat deze de inspecteur bij de vaststelling dan wel de beoordeling van de correcties ter beschikking hebben gestaan.

2.53.

De inspecteur stelt in zijn verweerschrift dat de integrale controledossiers niet op de zaak betrekking hebben. Aangezien deze procedure gaat over het belastingjaar 2014 zijn de gegevens over 2014 van belang, aangevuld met eventuele andere stukken waarop hij zijn besluit heeft gebaseerd. Voor het belastingjaar 2014 heeft hij zich weliswaar onder meer gebaseerd op de bevindingen uit de controlerapporten over de jaren 2015 tot en met 2017, maar niet op de integrale controledossiers. Ter zitting heeft de inspecteur verklaard dat hem de stukken van het (integrale) controledossier ter beschikking hebben gestaan maar dat deze volgens hem niet van belang zijn geweest voor zijn besluitvorming.

2.54.

Naar het oordeel van de rechtbank hebben belanghebbenden voldoende gemotiveerd gesteld dat de integrale controledossiers over de belastingjaren 2015 tot en met 2017 van enig belang kunnen zijn geweest voor de besluitvorming in zijn zaak. De inspecteur heeft de integrale controledossiers in de beroepsfase niet overgelegd zodat de rechtbank de stelling van de inspecteur dat de stukken niet van (enig) belang zijn geweest voor zijn besluitvorming niet kan toetsen. De blote betwisting van de inspecteur is onvoldoende om die conclusie te dragen. Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat de integrale controledossiers over 2015 tot en met 2017 moeten worden aangemerkt als op de zaak betrekking hebbende stukken.

2.55.

2.56.

Gelet op het vorenstaande zijn de integrale controledossiers over 2015 tot en met 2017 op de zaak betrekking hebbende stukken maar is geen sprake van schending van het recht op inzage. De stukken zijn immers ter inzage gelegd. Voor zover belanghebbenden stellen dat zij de stukken niet hebben ingezien omdat deze door de inspecteur als niet op de zaak betrekking hebbend zijn aangemerkt, dient dit voor rekening van belanghebbenden te blijven. Immers lagen de stukken ter inzage en had in een hoorgesprek de discussie over de status als op de zaak betrekking hebbend gevoerd kunnen worden met inachtneming van wat belanghebbenden na inzage van de stukken konden aanvoeren.

2.57.

Belanghebbenden stellen dat zij ten onrechte geen inzage hebben gehad in de originele verklaring van mevrouw [A] van 17 oktober 2018 en dat zij vermoeden dat sprake is van valsheid in geschrifte door de controleambtenaar. Ze stellen dat alle brieven, e-mailberichten, verslagen en notities die betrekking hebben op besprekingen tussen de controleambtenaar en mevrouw [A] op 17 oktober 2018 en 12 november 2019 en de heer [D] op 12 november 2019 en hetgeen aan die besprekingen voorafging op de zaak betrekking hebbende stukken zijn. Belanghebbenden voeren in dat kader aan dat de controleambtenaar hen op 7 november 2018 een deel van de verklaring heeft getoond maar dat de bovenkant van de pagina was afgedekt door andere papieren. Op het deel van de pagina dat wel zichtbaar was, stond de volgende verklaring van mevrouw [A] : “Op verzoek van klant factuur aangepast met omschrijving reparatie en vervanging onderdelen toilet”. Belanghebbenden stellen dat bij een inzage op 20 augustus 2019 de originele verklaring van mevrouw [A] niet ter inzage is gelegd. Zij hebben dit vermoeden omdat op de ter inzage gelegde verklaring het briefhoofd was verwijderd terwijl op alle door hen ontvangen facturen van [A] steeds zijn voorzien van een briefhoofd. Bovendien wordt op alle door belanghebbenden van mevrouw [A] ontvangen facturen onderaan de pagina steeds verwezen naar de toepasselijkheid van de algemene voorwaarden terwijl dat op de factuur die hen is getoond op 7 november 2018 niet zo was.

2.58.

Tussen partijen is niet in geschil dat dat de verklaringen van mevrouw [A] en [D] behoren tot de controledossiers over de jaren 2015 tot en met 2017. Gelet op het hiervoor onder 2.52 tot en met 2.56 overwogene acht de rechtbank aannemelijk dat de verklaringen en de daarmee samenhangende documentatie op de zaak betrekking hebben maar acht ze ook aannemelijk dat de stukken, waaronder de door belanghebbenden genoemde correspondentie, verslagen en notities, ter inzage hebben gelegen. De stelling van belanghebbenden dat de getoonde verklaring niet de originele is, acht de rechtbank niet geloofwaardig. De inspecteur heeft ter zitting geloofwaardig verklaard over de gang van zaken met betrekking tot het verkrijgen van de verklaring en de invloed daarvan op de opmaak van het document. Zoals de inspecteur heeft toegelicht heeft mevrouw [A] de factuur waarop zij heeft geschreven geprint op regulier papier omdat het briefpapier op was. Later is de controleambtenaar – volgend op correspondentie met belanghebbenden – een aanvullende verklaring gaan halen die is gesteld op een factuur die wel op briefpapier is afgedrukt. Dat is volgens de inspecteur de reden waarom de documenten afwijken, en de rechtbank acht dit aannemelijk. De stelling van belanghebbenden dat de verklaring vals is omdat mevrouw [A] met blauwe pen op de factuur zou hebben geschreven, acht de rechtbank niet voldoende onderbouwd. Belanghebbenden hebben niet voldoende feiten en omstandigheden gesteld waaruit volgt dat mevrouw [A] met blauwe pen heeft geschreven. Ook hebben zij geen verklaring gegeven voor het hebben van deze kennis, aangezien zij zelf niet bij het afgeven van de verklaring aanwezig zijn geweest. De rechtbank ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de verklaring van de inspecteur dat mevrouw [A] met zwarte pen heeft geschreven.

2.59.

In het kader van de controle over de jaren 2015 tot en met 2017 hebben partijen gecorrespondeerd over een e-mailwisseling tussen de controleambtenaar en het Bureau Haagse Orde. Belanghebbenden stellen dat zij de e-mail van 17 oktober 2018 van het Bureau Haagse Orde aan de controleambtenaar niet tijdens de inzage maar later, per e-mail van 6 april 2020 van de behandelaar van hun bezwaren inzake 2015 tot en met 2017, hebben gehad en voor het eerst hebben gezien. Gelet op het hiervoor onder 2.52 tot en met 2.56 overwogene is de rechtbank van oordeel dat de e-mail onderdeel is van de op de zaak betrekking hebbende stukken. Belanghebbenden stellen het stuk bij de inzage niet te hebben (in)gezien. De rechtbank acht aannemelijk, gelet op verklaring van de inspecteur, dat alle stukken uit de controledossiers met betrekking tot de jaren 2015 tot en met 2017 ter inzage hebben gelegen, en dat dit document ook onderdeel is geweest van de stukken die ter inzage hebben gelegen. Dat belanghebbenden stellen dat zij het niet hebben ingezien maakt niet dat het inzagerecht dan is geschonden. Het immers is aan belanghebbenden om op dat moment een keuze te maken welke stukken daadwerkelijk ingezien worden.

2.60.

2.61.

De inspecteur heeft niet betwist dat dat de telefoonnotitie, indien deze inderdaad is opgesteld, behoort tot de controledossiers over de jaren 2015 tot en met 2017. Gelet op het hiervoor onder 2.52 tot en met 2.56 overwogene is de rechtbank van oordeel dat de notitie – voor zover aanwezig – op de zaak betrekking heeft maar acht ze ook aannemelijk dat deze ter inzage heeft gelegen.

2.62.

2.63.

De inspecteur heeft niet betwist dat dat de notitie(s), indien deze inderdaad zijn opgesteld, behoren tot de controledossiers over de jaren 2015 tot en met 2017. Gelet op het hiervoor onder 2.52 tot en met 2.56 overwogene is de rechtbank van oordeel dat de notitie(s) – voor zover aanwezig – op de zaak betrekking hebben maar acht ze ook aannemelijk dat de notitie(s) ter inzage hebben gelegen.

2.64.

2.65.

2.66.

Belanghebbenden stellen dat de urenverantwoording van de controleambtenaar die het boekenonderzoek 2015-2017 heeft uitgevoerd op de zaak betrekking heeft omdat die urenverantwoording kan aantonen dat de controleambtenaar in strijd met waarheid heeft verklaard waardoor ook rest van de controlerapporten in twijfel moeten worden getrokken. De inspecteur betwist dat sprake is een op de zaak betrekking hebbend stuk en stelt daarnaast dat belanghebbenden hun stellingen niet voldoende hebben onderbouwd.

2.67.

Naar het oordeel van de rechtbank is de urenverantwoording niet een op de zaak betrekking hebbend stuk. Belanghebbenden stellen dat de urenverantwoording van belang is omdat belanghebbenden betwijfelen of de controleambtenaar op 8 november 2018 een tweede bezoek heeft afgelegd aan mevrouw [A] . Hij zou tijdens dat bezoek hebben gesproken met de installateur (zie 2.62). Belanghebbenden zeggen ernstig te betwijfelen of de controleambtenaar op 8 november 2018 inderdaad een tweede bezoek heeft gebracht. Belanghebbenden stellen dat zij die twijfels hebben omdat de bewoordingen van de daar opgenomen verklaring nagenoeg gelijkluidend zouden zijn aan een getypte tekst van een verslag dat de controleambtenaar reeds had getypt voorafgaand aan het bezoek dat hij op 7 november 2018 aan hen bracht. Belanghebbenden hebben deze stelling echter niet onderbouwd met het door hen genoemde stuk van 7 november 2018 waardoor, gelet op de gemotiveerde betwisting van de inspecteur, het niet aannemelijk is dat sprake is van een op de zaak betrekking hebbend stuk.

2.68.

Belanghebbenden stellen ten onrechte geen inzage te hebben gehad in alle (overige) e-mailberichten, telefoonaantekeningen, notities, memo’s binnen de Belastingdienst (vanaf 2014) voor zover die betrekking hebben op belanghebbenden.

2.69.

Belanghebbenden hebben ten aanzien van deze stukken slechts gesteld dat de inspecteur niet alle stukken ter inzage heeft gelegd, maar niet gesteld welke stukken dat volgens hen betreft. Gelet hierop acht de rechtbank de stelling van belanghebbenden dat stukken die van enig belang zijn geweest voor de besluitvorming in deze zaken niet ter inzage zijn gelegd, onvoldoende onderbouwd. De rechtbank verwerpt de stelling van belanghebbenden.

2.70.

Gelet op het hiervoor overwogene heeft de inspecteur naar het oordeel van de rechtbank alle op de zaak betrekking hebbende stukken aan belanghebbenden ter inzage gelegd. De rechtbank verwerpt de stelling van belanghebbenden dat hun recht op inzage is geschonden.

2.71.

De rechtbank stelt vast dat de inspecteur in beroep de controledossiers over de jaren 2015 tot en met 2017 niet heeft overgelegd evenals de controlerapporten 2012 en 2013. De inspecteur heeft daarmee niet aan zijn verplichting voldaan alle op de zaak betrekking hebbende stukken te overleggen. Op grond van artikel 8:31 van de Awb kan de rechtbank daaruit de gevolgtrekkingen maken die haar geraden voorkomen. In dit artikel is een bevoegdheid van de rechtbank neergelegd die niet zonder onderzoek naar de relevante feiten en omstandigheden en zonder evenredige belangenafwegingen kan worden uitgeoefend, zodat partijen in de gelegenheid moeten worden gesteld zich daarover uit te laten (vgl. CRvB 30 juli 1999, ECLI:NL:CRVB:1999:ZB8386 en Hoge Raad 3 april 2015, ECLI:NL:HR:2015:740).

2.72.

2.73.

Belanghebbenden hebben in hun beroepschriften aan het niet verstrekken van 8:42-stukken geen consequenties verbonden. Zij hebben slechts consequenties verbonden aan een eventuele schending van het inzagerecht door de inspecteur. Ook zijn zij in hun nader stuk voor de zitting (genaamd pleitnota) niet ingegaan op de in 2.72 vermelde passage van de inspecteur, en hun visie op de consequenties van een eventuele schending van artikel 8:42 van de Awb. Ook daar hebben zij zich beperkt tot het weergeven van de door hun gewenste consequenties met betrekking tot een schending van het inzagerecht. Het had dan ook op de weg van belanghebbenden gelegen om daarbij ook in te gaan op een eventuele schending van artikel 8:42 van de Awb. De rechtbank weegt in dat verband mee dat zij lopende de procedure steeds uitgebreid en gedetailleerd hun stellingen hebben uitgewerkt, die met name de formele aspecten van de aanslag-, bezwaar- en beroepsprocedure betreffen. Tevens weegt de rechtbank in dat kader mee dat belanghebbenden hebben ingestemd met het houden van een mondelinge behandeling zonder hun aanwezigheid waar bij uitstek dergelijke kwesties aan de orde kunnen komen. Verder zijn belanghebbenden juridisch goed onderlegd en moeten in hoge mate voor deskundig worden gehouden. Uit dit alles maakt de rechtbank op dat belanghebbenden de toepassing van artikel 8:31 van de Awb aan de rechtbank laten. Naar het oordeel van de rechtbank is dat in de gegeven omstandigheden niet in strijd met een goede procesorde.

2.74.

2.75.

Belanghebbenden stellen dat de uitspraken op bezwaar moeten worden vernietigd omdat de inspecteur hen ten onrechte niet heeft gehoord. Volgens de inspecteur hebben belanghebbenden echter om hen moverende redenen geen gebruik gemaakt van het recht te worden gehoord voordat op het bezwaarschrift zou worden beslist.

2.76.

De rechtbank overweegt dat belanghebbenden op grond van artikel 7:2 van de Awb in de gelegenheid moeten worden gesteld te worden gehoord voordat de inspecteur een beslissing op bezwaar neemt. Uit het hiervoor beschreven procesverloop volgt dat de inspecteur belanghebbenden vijfmaal, waarvan viermaal op een concrete dag en tijdstip, heeft uitgenodigd om op een hoorgesprek te verschijnen. In zijn (laatste) uitnodiging voor een hoorgesprek op 12 februari 2020 heeft de inspecteur belanghebbenden er bovendien op gewezen dat hij uitspraken op bezwaar zal doen indien belanghebbenden niet aanwezig zouden zijn. Belanghebbenden hebben dit laatste hoorgesprek echter geweigerd met als reden dat nog ter discussie stond welke stukken op de zaak betrekking hebben en of het inzagerecht al dan niet was geschonden. Dat belanghebbenden om die reden niet op het hoorgesprek zijn verschenen is geen aanleiding om te oordelen dat het hoorrecht is geschonden. In een hoorgesprek hadden belanghebbenden desgewenst de discussie over de status van een ontbrekend stuk kunnen voeren met inachtneming van wat belanghebbenden na inzage van de stukken kon aanvoeren. Aangezien de rechtbank verder van oordeel is dat het inzagerecht niet is geschonden, is dat ook geen aanleiding om te concluderen dat het hoorgesprek alsnog moet plaatsvinden.

2.77.

Belanghebbenden hebben in hun aangiften kosten opgevoerd. De inspecteur heeft deze kosten voor een bedrag van € 20.000 per belanghebbende gecorrigeerd. Belanghebbenden stellen dat weliswaar in het algemeen ter zake van aftrekposten, bij betwisting door de inspecteur, de belastingplichtige deze aannemelijk moet maken. Zij stellen echter dat de inspecteur de betwisting van de aftrekposten onvoldoende gemotiveerd heeft.

2.78.

Naar het oordeel van de rechtbank rust de bewijslast om feiten en omstandigheden aannemelijk te maken die het oordeel kunnen dragen dat de aanslagen te hoog zijn omdat de inspecteur ten onrechte kosten heeft gecorrigeerd bij belanghebbenden. Ten aanzien van de door hen in 2014 opgevoerde kosten hebben zij echter geen enkel inzicht gegeven, in bezwaar noch in beroep. De inspecteur kan dan ook – anders dan belanghebbenden menen – volstaan met een algemene betwisting van de kosten van belanghebbende en in dat verband een correctie op de aanslag toepassen aan de hand van een schatting. Belanghebbenden hebben in dat verband geen feiten en omstandigheden aannemelijk gemaakt die tot het oordeel kunnen leiden dat de in de aangiften gestelde kosten aftrekbaar zijn. Een weerlegging van de argumenten van de inspecteur waarom een correctie wordt toegepast, is daarvoor niet voldoende. Immers blijft daarmee de algemene betwisting van de kosten nog steeds in stand.

2.79.

Belanghebbenden hebben verzocht om een immateriëleschadevergoeding vanwege de overschrijding van de redelijke termijn. Gelet op de uitgangspunten in de jurisprudentie van de Hoge Raad (Hoge Raad 19 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:252) geldt voor de bezwaar- en beroepsfase in eerste aanleg in beginsel een redelijke termijn van twee jaar. De rechtbank is, anders dan de inspecteur stelt, van oordeel dat de tijd die gemoeid is met de procedures met betrekking tot de informatiebeschikkingen geen aanleiding zijn om de redelijke termijn te verlengen. Ook de ingewikkeldheid en de proceshouding van belanghebbenden nopen naar haar oordeel niet tot een dergelijke verlenging.

2.80.

Gelet op de datum waarop de bezwaarschriften zijn ontvangen (9 januari 2018), de datum van de uitspraak op bezwaar (4 maart 2020), en de datum van deze uitspraak (13 november 2020), wordt de door belanghebbenden gevraagde vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn toegewezen voor € 1.000 voor de belanghebbenden tezamen (zie 3.10.3 van voornoemd arrest). Bij dit laatste blijft voorop staan dat iedere belanghebbende een zelfstandig recht op schadevergoeding heeft (van € 500). De rechtbank stelt vast dat de overschrijding van de redelijke termijn geheel heeft plaatsgevonden in de bezwaarfase zodat ze de inspecteur veroordeelt tot het betalen van de schadevergoeding.

2.81.

De rechtbank gelast de inspecteur belanghebbenden vanwege de overschrijding van de redelijke termijn het griffierecht te vergoeden.

2.82.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;