Aflevering 1

In mijn MBB-artikel van februari 2013 ben ik ingegaan op het regeerakkoord van het kabinet-Rutte II met de veelzeggende titel ‘Bruggen slaan’. Een nieuwe generatie politici kwam aan de macht en zij wilden zich waarmaken. In een recordtempo, namelijk 54 dagen, werd een regeerakkoord gesmeed, waarbij pragmatisme hoogtij vierde. Maar ook politieke naïviteit bleek meteen al na de publicatie van het regeerakkoord. De inkomensafhankelijke zorgpremie sneuvelde al direct, maar ook daarna bleek dat menig voorstel in het regeerakkoord geen politieke meerderheid zou halen, dan wel uiteindelijk nog net wel met de steun van de zogenoemde gedoogpartners D66, ChristenUnie en SGP. Rutte en Samsom mogen blij zijn dat tegen beperkte extra kosten deze partijen bereid zijn geweest het landsbelang voorop te stellen, want mijn verwachting is dat zij zelf nauwelijks zullen profiteren van deze gedoogsteun.

In deze bijdrage wordt het wetsvoorstel ‘Compartimenteringsreserve’ besproken. Na een bespreking op hoofdlijnen van de regeling worden het overgangsrecht en de inwerkingtreding behandeld. Vervolgens worden nog enkele aandachtspunten voor de praktijk aan de orde gesteld.

Het VVD/PvdA-kabinet-Rutte II heeft de waarschuwing dat het in de Eerste Kamer geen meerderheid heeft veronachtzaamd, waardoor het zich gedwongen ziet de steun van drie andere partijen te verwerven door middel van een serie deelakkoorden. Op instigatie van de Algemene Rekenkamer probeert het kabinet de door de toegenomen kwetsbaarheid van de overheidsfinanciën groter geworden risico’s beter te beheersen. Maar het kabinet heeft een eigen wereldbeeld en slaat adviezen van de OESO en het IMF in de wind. Het verwerpt de opvatting dat de begrotingsmultiplier in de huidige omstandigheden aanzienlijk groter is dan in normale tijden en voert als gevolg daarvan een beleid dat het economisch herstel bemoeilijkt en de recessie verlengt.

Het belastingrecht, waaronder ook het formele belastingrecht, blijft voortdurend in beweging als reflectie van de tijdgeest. Ook de overgang naar het kalenderjaar 2014 heeft tot een groot aantal wijzigingen geleid die de praktijk raken en in sommige gevallen principieel van aard zijn. In deze bijdrage worden de belangrijkste veranderingen op een rij gezet. Wij bespreken achtereenvolgens:1. de informatieverplichting voor dienstverleningslichamen;2. de informatieverplichting voor voormalige algemeen nut beogende instellingen (hierna: anbi’s);3. de wijzigingen in de inlenersaansprakelijkheid;4. het afschaffen van de kennisgeving vooraf bij de internationale uitwisseling van inlichtingen;5. het nieuwe boete- en strafrechtinstrumentarium.

In dit artikel worden de veranderingen in de btw per 1 januari 2014 beschreven. Veruit de belangrijkste wijziging is de afschaffing van de integratieheffing, die het meeste effect heeft in de vastgoedsector. Met betrekking tot onroerende zaken is er nog een aanpassing te vermelden, namelijk dat de herzienings-btw na een onjuiste optie voor btw-belaste levering voortaan van de verkoper wordt geheven en dus niet langer van de koper. In de sfeer van het vastgoed is bovendien meer duidelijkheid ontstaan over de samenloop van de heffing van btw en overdrachtsbelasting bij de levering van bouwgrond. In het kader van het Begrotingsakkoord 2014 is voorts toegezegd dat het verlaagde btw tarief voor de arbeidskosten voor renovatie en onderhoud van woningen nog gedurende heel 2014 geldt. Hoewel geen onderdeel van het pakket Belastingplan 2014, is er de laatste maanden ook meer duidelijkheid gekomen over het btw-ondernemerschap van particuliere huizenbezitters die zonnepanelen plaatsen op hun woning.