Rechtbank Noord-Holland, 17-10-2022, ECLI:NL:RBNHO:2022:8937, 18/2499 t/m 18/2501

2011 2012 2013

Aangegeven belastbaar bedrag 28.982.390 26.283.397 46.426.000

correctie Factoring 4.110.000 4.038.042 3.109.283

correctie Garantiefees 27.156.835 25.114.112 26.872.667

correctie Rente [bedrijf 6] 3.023.000 2.771.083 216.828

correctie [bedrijf 4] 0 325.000.000 20.895.000

correctie Rente/goed koopmansgebruik 0 597.000 2.418.000

correctie [naam 17] 78.947 59.912 732.934

correctie I&T royalty 0 0 0

correctie Project [naam 18] 41.979.000 0 0

Vast te stellen belastbaar bedrag 105.330.172 383.863.546 100.670.712 *

* De aanslag 2013 vermeldt in afwijking hiervan een belastbaar bedrag van € 100.670.397.

In een memorandum van [bedrijf 9] van 10 oktober 1995 is over de wijze waarop de door [bedrijf 7] in rekening te brengen factoring fee kan worden bepaald vermeld, voor zover van belang:

“8. Credit limits management[bedrijf 7] would advise on the acceptable credit limits per client for a fee. However, this activity has already been performed in the past by [bedrijf 7] for a cost plus 8% charge (…).”

De dienstverlening door [bedrijf 7] aan [bedrijf 8] vond in de onderhavige jaren plaats op basis van een op 23 juni 1999 ondertekende overeenkomst, ‘Receivables Purchase Agreement’ (hierna: RPA overeenkomst). Deze overeenkomst voorzag er kort gezegd in dat [bedrijf 8] haar vorderingen op afnemers op het moment van ontstaan overdroeg aan [bedrijf 7] , waarna deze zorg droeg voor de incasso en de administratie ten behoeve van deze vorderingen. [bedrijf 7] heeft haar factoringdiensten op grond van een per 1 oktober 2007 gesloten overeenkomst onder dezelfde voorwaarden aan [bedrijf 5] verleend. De factoring door [bedrijf 7] aan [bedrijf 8] en [bedrijf 5] vond plaats zonder voorfinanciering. [bedrijf 7] betaalde [bedrijf 8] en [bedrijf 5] op het moment dat de betaling van de klant was ontvangen, maar uiterlijk op de vervaldatum van de vordering. Klanten betaalden [bedrijf 7] op de Nederlandse bankrekening van [bedrijf 7] . Het kredietrisico werd overgenomen door [bedrijf 7] . Onder omstandigheden kon het kredietrisico achterblijven (recourse factoring). Artikel 7 (d) van de RPA overeenkomst bepaalt in dit verband, voor zover van belang:

“In case Receivables against a new debtor are transferred, when Scheduled Receivables against a debtor have remained unpaid in full or in part more than 6 months after its due date, or when outstanding Scheduled Receivables against a debtor exceed € 3 million (or the equivalent thereof), Buyer can notify Seller in writing that the transfer of Scheduled Receivables against the debtor(s) concerned shall be made with recourse against Seller. Said recourse factoring will apply with immediate effect for new debtors and as from the date following the notifications for the other situations defined above until both parties agree to return to non-recourse factoring for the debtor(s) concerned. As to Scheduled Receivables for which recourse factoring is applied, Seller is due to Buyer a reduced Factoring Fee to be agreed by both parties.”

Bij brief van 28 juni 1999 heeft [bedrijf 7] aan [bedrijf 8] als volgt bericht:

“Please note that the outstanding Scheduled Receivables against debtor [naam 19] exceed € 3 million. In line with article 7(d) of the Agreement, we would like to inform you that the transfer of Scheduled Receivables against [naam 19] as from July 1st, 1999 will be made with recourse against yourself. The recourse factoring for the Receivables against [naam 19] transferred as from July 1st, 1999 will continue until both parties agree to return to non-recourse factoring. As we do no longer bear the risks pertaining to the insolvency or bankruptcy of [naam 19] , we propose to reduce the Factoring Fee to 0,22% of the Net Value of said Scheduled Receivables against [naam 19] .”

[bedrijf 9] heeft in 2008 een transfer-pricingrapport opgesteld. Daarin is onder meer het volgende opgenomen:

“2. [bedrijf 9] (“ [bedrijf 9] ”) determined an arm’s length range of the factoring fees based on an analysis of the accounts receivable management services and a credit risk analysis. The analysis of the accounts receivable management services fee was based on additional fees charged in syndicated loan structures to manage the loan agreement, whereas for the credit risk we computed a client portfolio rating based on a client credit rating analysis.

In november 2010 heeft [bedrijf 7] een transfer-pricingrapport opgesteld. In het rapport staat onder meer het volgende:

“4.1. Functions

(…)

For each new customer [concern] Commercial companies conclude a sale with, and for which a credit facility may be convened for the payment of its invoices, [concern] Commercial companies is requested to ask the approval of [bedrijf 7] for the acceptance of the client and the credit limits to be granted.

(…)

In case certain customers exceed the credit term granted by [bedrijf 7] , the AR Ops Department will contact them directly (…)

In case of an actual overdue, (…), the AR Ops Department of [bedrijf 7] will proceed to the actions described in a dunning scheme defined by the Credit Committee on a case by case basis.

(…)

In een Transfer Pricing Report van [concern] getiteld [naam 22] van 31 december 2014, is onder meer het volgende opgenomen:

“Shared services are aggregated ‘above-market’ in order to capture synergies and cost efficiencies, obtain lower costs for [concern] overall, provide a better quality cost service and enable individual end-markets to focus on their national priorities. Shared service operations are responsible for delivering selected ‘service lines’ to the end-market, regions and central functions at agreed quality standards and prices. They are responsible for ensuring that proper controls, governance risk assessment and documentation are clear, transparent and in place.

(…)

The entities providing shared service functions on behalf of the rest of the [concern] group are set out in the table below:

(…)

Entity Type and RegionEntity Name

(…)

Finance shared services for [naam 23]

Europe (factoring) Coordination Centre”

In de brief van [bedrijf 8] aan verweerder van 21 mei 2015 wordt over de kredietverzekering bij [bedrijf 11] onder meer het volgende vermeld:

“Met betrekking tot het verzekeringscontract met [bedrijf 11] het volgende. Vanaf juli 1999 was het kredietrisico met betrekking tot de afnemer [naam 19] niet langer verzekerd bij [bedrijf 7] vanwege overschrijding van het kredietlimiet. De factoring fee ten aanzien van deze afnemer is dan ook vanaf dat moment verlaagd. In 2007 zag [bedrijf 13] BV (“ [bedrijf 13] ”) zich genoodzaakt het kredietrisico voor [naam 19] extern of te dekken waarbij [bedrijf 11] de eis stelde dat het gehele klantenportfolio van [bedrijf 13] zou worden verzekerd. [bedrijf 13] heeft hierin toegestemd vanwege het reële risico op faillissement van [naam 19] hetgeen zich ook kort nadien heeft voorgedaan.”

Verweerder heeft eiseres bij brief van 20 november 2015 als volgt bericht:

“U antwoordt in uw brief van 16 oktober 2015:

“Uw interpretatie dat er door [bedrijf 7] geen werkzaamheden zijn verricht met betrekking tot debiteuren (…) is niet juist. In onze brief van 12 maart 2015 hebben wij een beschrijving gegeven van de werkzaamheden van [bedrijf 7] , te weten (onder meer) kredietrisico analyses, vaststellen en monitoring van kredietlimieten, monitoring van betalingstermijnen, incasso, administratieve werkzaamheden, etc.(…)”

U heeft tot op heden alleen schriftelijke stukken verstrekt met betrekking tot de interne activiteiten die worden verricht door [bedrijf 7] inzake de debiteuren. U geeft helaas geen schriftelijke stukken verstrekt die betrekking op de externe [voetnoot: Buiten concern. Activiteiten naar derden (in casu de debiteuren).] activiteiten van [bedrijf 7] . Denk hierbij aan de facturen, de eventuele schriftelijke toelichting op die facturen, de (eventuele) schriftelijke aanmaningen etc (kortom: de schriftelijke stukken aan de debiteuren zelf).

(…)

Wij verzoeken u daarom nogmaals de schriftelijke stukken van [bedrijf 7] en de Nederlandse vennootschappen te verstrekken die betrekking hebben op de debiteuren. Wij benadrukken dat wij de schriftelijke stukken vragen die gewisseld zijn met die debiteuren. Wij verzoeken u ons verzoek niet beperkt te interpreteren maar zo ruim mogelijk, (…)

Indien uit de schriftelijke stukken blijkt dat [bedrijf 7] zelf contacten heeft en onderhoudt met de debiteuren van de Nederlandse vennootschappen, verzoeken wij u de volgende informatie met betrekking tot [bedrijf 7] te verstrekken:

- hoeveel FTE’s houden zich per jaar bezig met de Nederlandse debiteuren en welk percentage vormt dit van de in totaal per jaar in [bedrijf 7] werkzame FTE’s;

- gaarne ontvangen wij de urenstaten van de werknemers waarin de werkzaamheden met betrekking tot de Nederlandse debiteuren zijn vastgelegd;

- tevens ontvangen wij graag de functie-omschrijvingen van die personen en hun opleidingsniveau;

- hoeveel bedragen jaarlijks de kosten die [bedrijf 7] maakt voor de debiteuren van de Nederlandse vennootschappen;

- graag onderverdeling van kosten naar de externe (dus met de Nederlandse debiteuren) contacten en de interne (in concern) werkzaamheden.”

Eiseres heeft verweerder bij brief van 24 december 2015 als volgt bericht:

“Voorts doen wij u de volgende informatie met betrekking tot [bedrijf 7] toekomen:

 In de periode 2008 tot en met 2014 zijn er 49 - 60 FTE's werkzaam geweest waarvan ongeveer 2,6 FTEs zich exclusief bezighield met de debiteuren in de markten Nederland, Frankrijk, Spanje en Portugal.

 (…)

 Het opleidingsniveau van de personen in kwestie is een A1 diploma accountancy. In de bijlage treft u een functieomschrijving aan.

 (…)”

[naam 24] , in 2007 bij eiseres werkzaam als corporate finance controller en verantwoordelijk voor de onderhandelingen met [bedrijf 11] , heeft op 10 juli 2020 onder meer verklaard:

“In 2007 [naam 19] had already been a substantial customer of [bedrijf 8] for a long time. It had a long history of payment issues, but in early 2007 a crisis seemed imminent and [bedrijf 8] was actively considering strategies to deal with that situation. One of the options that we investigated, was to take out a credit insurance, in order to enable [bedrijf 8] to continue its deliveries to [naam 19] , without bearing credit risk. (…) We contacted [bedrijf 11] for that purpose, but it became clear that [bedrijf 11] was not prepared to provide coverage for the full amount of [bedrijf 8] ’s exposure to [naam 19] , but only to a maximum of € 2.7 million. Moreover, the price quoted by [bedrijf 11] for that limited coverage amounted to € 440.000 per year,(…) in October 2007, [bedrijf 8] and [bedrijf 11] agreed an insurance policy, broadly speaking on the same terms and conditions [bedrijf 11] had quoted earlier on.(…) [bedrijf 11] (…) could not issue an insurance policy covering the risk of one single debtor, but instead insisted that the policy should nominally reference [bedrijf 8] ’s entire credit portfolio. This was always going to be a nominal coverage only, as all other credit risks were already insured with [bedrijf 7] and the conditions of the [bedrijf 11] policy – as is common practice – ruled out the coverage of risks already covered by any other insurance of similar arrangement. It was therefore clear to both parties that the policy would effectively only cover the risk on [naam 19] .”

In het concept controlerapport van 7 april 2016 heeft verweerder toegelicht dat hij voornemens is voor de jaren 2012 en 2013 wegens het opzettelijk doen van een onjuiste aangifte vergrijpboetes op te leggen van 50% x 25% van de belasting verschuldigd over de correcties in verband met de factoring fee. Bij brieven van respectievelijk 21 april 2016 en

6 juni 2017 heeft verweerder met betrekking tot het jaar 2012 en het jaar 2013 mededeling als bedoeld in artikel 67g van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) gedaan. De boetebeschikkingen zijn tegelijk met de aanslagen vastgesteld. Van de bedragen van de boetes heeft respectievelijk € 504.755 (2012) en € 388.660 (2013) betrekking op de factoring fees.

In een e-mailbericht van een van de gemachtigden aan [naam 27] (werknemer van [concern] ) van 4 mei 2004 is onder meer opgenomen:

“(…) as discussed (…) and I have reviewed the guarantee fee proposal. The 162 bps for the difference in margin seems straightforward and reasonable. (…)

(…)

Obviously some discussion on pricing with the inspector may well be expected. At euro 18.5 mio per year, the amount of the fee is undoubtedly going to att[r]act attention. Moreover, the interesting aspect of the guarantee fee is that it is paid to an affiliated party. In this particular case the guarantee fee is also quite high in relation to the actual coupon, so that 1/4 or 1/3 of the amount deducted by [bedrijf 8] is paid to an affiliated party which is not in a taxpaying position. This may raise some eyebrows. The wording of article 10a seems to block any challenge along these lines as it clearly only disallows “interest, other expenses, and currency results connected with loans owed (…) to affiliated parties” Although the guarantee fee is paid to an affiliated party, the underlying loan is clearly owed to outsiders. The downside of all these potential discussions is limited though, as we understand the fees would not attract actual tax in the UK . Obviously, if we would be forced to accept any corrections on the pricing of the guarantee, we would seek corresponding adjustments in the UK on the basis of the mutual agreement provision in the NL- UK treaty or of the EU arbitrage treaty. In this connection I note that the European Commission proposed a transfer pricing code of conduct a few days ago, which is aimed at eliminating double tax in situations like this.”

Eiseres heeft bij het nadere stuk van 31 juli 2020 een artikel van Standard & Poor’s (S&P) overgelegd van (oorspronkelijk) 28 oktober 2004, betreffende onder meer “Corporate criteria--parent/subsidiary links; general principles (…)”. Hierin staat onder meer:

“Parent/Subsidiary Links

Affiliation between a stronger and a weaker entity will almost always affect the credit quality of both, unless the relative size of one is insignificant. The question is rather how close together the two ratings should be pulled on the basis of affiliation.

General Principles

In general, economic incentive is the most important factor on which to base judgments about the degree of linkage that exists between a parent and subsidiary. This matters more than covenants, support agreements, management assertions, or legal opinions. Business managers have a primary obligation to serve the interest of their shareholders, and it should generally be assumed they will act to satisfy this responsibility. If this means infusing cash into a unit previously termed a stand-alone subsidiary, or finding a way around covenants to get cash out of a protected subsidiary, then management can be expected to follow these courses of action to the extent possible. It is important to think ahead to various stress scenarios and consider how management would likely act under those circumstances. If a parent supports a subsidiary only as long as the subsidiary does not need it, such support is meaningless.

A weak entity owned by a strong parent usually--although not always--will enjoy a stronger rating than it would on a stand-alone basis. Assuming the parent has the ability to support its subsidiary during a period of financial stress, the spectrum of possibilities still ranges from ratings equalization at one extreme to very little or no help from the parent’s credit strength at the other. The greater the gap to be bridged, the more evidence of support is necessary.

The parent’s rating is, of course, assigned when it guarantees or assumes subsidiary debt. Guarantees and assumption of debt are different legal mechanisms that are equivalent from a rating perspective. (…)

Subsidiaries/Joint Ventures/Nonrecourse Projects

With respect to the parent’s credit rating, affiliated businesses’ operations and their debt may be treated analytically in several different ways, depending on the perceived relationship between the parent and the operating unit. (…)

Sometimes, the relationship may be characterized as an investment. (…)

At the other end of the spectrum, operations may be characterized as an integrated business. Then, the analysis would fully consolidate the operation’s income sheet and balance sheet; and the risk profile of the operations is integrated with the overall business risk analysis. Or, the business may not fall neatly into either category; it may lie somewhere in the middle of the spectrum. In such cases, the analytical technique calls for partial or pro rata consolidation and

usually the presumption of additional investment, that is, the money the company likely would spend to bail out the unit in which it has invested.

This characterization of the relationship also governs the approach to rating the debt of the subsidiary or the project. The size of the gap between the stand-alone credit quality of the project or unit and that of [concern] , sponsor, or parent is a function of the perceived relationship: the greater the integration, the greater the potential for parent or sponsor support. The reciprocal of burdening the parent with the nonrecourse debt is the attribution of support to that debt. The notion of support extends beyond formal or legal aspects and can narrow, and sometimes even close, the gap between the rating level of the parent and that of the issuing unit.

(…)

Formal support--such as a guarantee (not merely a comfort letter)--by one parent or sponsor ensures that the debt will be rated at the level of the support provider. Support from more than one party, such as a joint and several guarantee, can lead to a rating higher than that of either support provider. (See Public Finance Criteria--Jointly Supported Debt.)

Determining factors.

No single factor determines the analytical view of the relationship with the business venture in question. Rather, these are several factors that, taken together, will lead to one characterization or another. These factors include:

• Strategic importance--integrated lines of business or critical supplier;

• Percentage ownership (current and prospective);

• Management control;

• Shared name;

• Domicile in same country;

• Common sources of capital;

• Financial capacity for providing support;

• Significance of amount of investment;

• Investment relative to amount of debt at the venture or project;

• Nature of other owners (strategic or financial; financial capacity);

• Management’s stated posture;

• Track record of parent company in similar circumstances; and

• The nature of potential risks.

(…)

Some factors indicate an economic rationale for a close relationship or debt support. Others, such as management control or shared name, pertain also to a moral obligation, with respect to the venture and its liabilities. Accordingly, it can be crucial to distinguish between cases where the risk of default is related to commercial or economic factors, and where it arises from litigation or political factors. (No parent company or sponsor can be expected to feel a moral

obligation if its unit is expropriated.)

(…)

Percentage ownership is an important indication of control, but it is not viewed in the same absolute fashion that dictates the accounting treatment of the relationship. Standard & Poor’s also tries to be pragmatic in its analysis. For example, awareness of a handshake agreement to support an ostensibly nonrecourse loan would overshadow other indicative factors.

Clearly, there is an element of subjectivity in assessing most of these factors, as well as the overall conclusion regarding the relationship. There is no magic formula for the combination of these factors that would lead to one analytical approach or another.

(…)

Foreign ownership.

Parent/subsidiary considerations are somewhat different when a company is owned by a foreign parent or group. The foreign parent is not subject to the same bankruptcy code, so a bankruptcy of the parent would not, in and of itself, prompt a bankruptcy of the subsidiary. In most jurisdictions, insolvency is treated differently from the way it is treated in the U.S., and various legal and regulatory constraints and incentives need to be considered. Still, in all circumstances, it is important to evaluate the parent’s credit quality. The foreign parent’s creditworthiness is a crucial factor in the subsidiary’s rating to the extent the parent might be willing and able either to infuse the subsidiary with cash or draw cash from it. A separate parent or group rating will be assigned (on a confidential basis) to facilitate this analysis.

(…)

In the opposite case of weak subsidiaries and strong foreign parents, the ratings gap tends to be larger than if both were domestic entities. Sovereign boundaries impede integration and make it easier for a foreign parent to distance itself in the event of problems at the subsidiary.”

In 2007 heeft verweerder tijdens een telefonisch overleg vragen gesteld over de toename van de overige kosten in de aangifte 2004. In een intern e-mailbericht van 10 januari 2007 van [naam 1] aan [naam 28] (werknemer van [eiseres 1] ) wordt hierover, voor zover hier van belang, bericht:

“Dhr. [naam 29] had nog 2 vragen mbt de aangifte 2004. Bij [ [eiseres 1] ] zag hij een stijging van de incidentele bedrijfskosten van ongeveer 46 mio. Ik denk dat dit te maken heeft met kosten reorganisatie [bedrijf 14] . Klopt dit?”

Het antwoord daarop van 10 januari 2007 van [naam 28] aan [naam 1] luidde:

“ [eiseres 1] BV

Overige bedrijfskosten gaan van 41.3 mio in 2003 naar 87.4 mio in 2004 (+46.1 mio)

Voornaamste oorzaak:

Toename rente bondlening van 30.6 mio naar 63.6 mio (+33 mio) en borgstellingsprovisie van 3.2 mio naar 16.7 mio (+13.5 mio)

Bondlening gaa[t] van 858 mio naar 1.858 mio.

(…)”

Op 20 juni 2008 is tijdens een overleg tussen [eiseres 1] en verweerder de wijze waarop [concern] de rentepercentages op groepsleningen vaststelt, aan de orde gesteld. In een

e-mailbericht van 12 juni 2008 schrijft verweerder aan [naam 1] :

“Om onze bijeenkomst van vrijdag 20 juni a.s. alvast wat te verlevendigen vraag ik jullie aandacht voor het volgende.

Na het raadplegen en veelal regelen van een groot aantal ingediende aangiften Vpb voor de jaren 2005 en 2006 zijn een aantal zaken opgevallen. (…)

2. Er is sprake van onderlinge vorderingen en schulden. Kunt u per jaar een geïntegreerd overzicht verstrekken? Kunt u aangeven welke gedragslijn(en) worden gehanteerd? Hoe worden zakelijke verhoudingen gewaarborgd? Wanneer is sprake van af- en opwaarderingen?

(…)”

Op 27 maart 2013 heeft in het kader van een regulier overleg een bespreking tussen eiseres en verweerder plaatsgevonden. In het verslag van de bespreking is - voor zover hier relevant - opgenomen:

“Verslag overleg 27 maart 2013

(…)

Aantal vraagpunten uit aangifte 2010 [eiseres 1] besproken:

· Goodwill: [naam 31] stuurt specificatie toe. [concern] gaat standaard uit van 10 jarige

afschrijvingstermijn. Gezien eerder ontvangen berekeningen voor [land 3] kan [...] zich voorstellen dat een langere afschrijvingstermijn wordt gehanteerd.

· Afschrijving [bedrijf 5] : [naam 31] zoekt uit waarom fiscaal extra is afgeschreven en de omschrijving is “in verband met WOZ-waarde”.

· Obligatielening: komt [concern] op terug (zie ook punt 10).

(…)

In 2012 is een nieuwe lening van EUR 750 mio aangegaan vooruitlopend op de herfinanciering van de in juli 2013 aflopende bonds (519 mio) en ter aflossing van een interne lening van EUR 250 mio. Voor de bonds staat de moedermaatschappij garant waarvoor [eiseres 1] een fee betaald.

[eiseres 1] staat zelf ook garant voor bonds van [bedrijf 6] en [bedrijf 6] voor [eiseres 1] (cross-garanties). [naam 33] zal inzicht geven in de handelswijze rondom de bonds.”

Naar aanleiding van het overleg van 27 maart 2013 is in een e-mailbericht van 25 april 2013 door [naam 1] aan verweerder onder meer geschreven:

“Zoals verzocht hierbij enige details omtrent de Bond issue van afgelopen jaar.

(…)

Details 2012 Bond issue

Issuer: [eiseres 1] B.V.

Guarantor: [bedrijf 2] .

[bedrijf 6]

(…)

Size: €750mn

Settle: 19 Nov 2012

Maturity: 19 Jan 2023 (…)

(…)

Stand alone letter [bank 4] 2012 + Stand alone report 2011

[link naar twee pdf bestanden genaamd [eiseres 1] BV indicative standalone pricing letter 13.11.12.pdf en May 31st 2011 Rating discussion [concern] BV.pdf]

Guarantee fee letter

[link naar een pdf bestand genaamd bond guarantee letter [eiseres 1] BV 750mn due 2023.pdf]

De guarantee fee is verschil tussen spread in de final terms (75 bps) en spread in [bedrijf 8] stand alone pricing letter (135-140 bps) en is gezet op 60 bps.

Cross guarantees

Naast [bedrijf 2] (uiteindelijke topvennootschap van de groep) staat ook [bedrijf 6] (‘ [bedrijf 6] ’) garant voor de bonds van [bedrijf 8] BV. Tegelijkertijd staat ook [bedrijf 8] BV garant voor bonds uitgegeven door [bedrijf 6] . Investeerders kijken in feite alleen naar de garantie van [bedrijf 2] aangezien dit de topvennootschap is en alle vermogensbezittingen van de dochtervennootschappen (zoals [bedrijf 6] en [bedrijf 8] BV) toebehoren aan [bedrijf 2] . Er is als zodanig geen waarde toe te kennen aan de cross guarantees en er worden tussen [bedrijf 6] en [bedrijf 8] BV geen onderlinge guarantee fees berekend.”

In een verklaring van 6 mei 2014 schrijft [naam 56] ( [naam 56] ; group treasurer van het [ concern] ):

“[ [eiseres 1] ] is a key financing company for the [concern] Group. This entity issues debt in the public markets from time to time to support investments in its business. The entity manages its overall financial profile at both a single entity and consolidated level on an ongoing basis. When [eiseres 1] contemplates the issuance of a new debt security, analysis is undertaken to ascertain its ability to issue the securities and establish the pricing it would achieve on a standalone basis. This assessment is supported by a market participant i.e. lead management bank; their analysis typically includes reviewing financial and other data e.g. market shares, etc. to derive an estimated rating for [eiseres 1] on a stand-alone basis. Based on this they further indicate the expected pricing [eiseres 1] would pay for the securities to be issued on an unguaranteed basis.

However, as the issuance by [eiseres 1] is guaranteed by [bedrijf 2] . (“ [bedrijf 2] ”), which has a higher rating, the pricing achieved on issuance is always lower than that which [eiseres 1] would have achieved, had it issued on an unguaranteed basis. If no guarantee fee were paid, [eiseres 1] would be receiving the benefits of the [bedrijf 2] guarantee in the form of cheaper financing without providing any consideration. It is therefore necessary to charge an arm’s length guarantee fee to reflect the value of the support provided by [bedrijf 2] to [eiseres 1] .

The guarantee fee is calculated as the difference between the pricing achieved for the debt security and the notional pricing at time of issuance. The notional pricing, as noted above, is provided by a lead manager bank and is based on their estimated rating of [eiseres 1] at issuance. With regards to the most recent issuance in March 2014, the lead manager bank indicated that due to [eiseres 1] having a prior issuance record and some name recognition, pricing would be in the range of 0bp to l0bp lower than for a generic stand-alone entity with [eiseres 1] ’s financial profile. In the main the investors would rely on contractual terms rather than this recognition and any benefit would be dependent upon market conditions. However, to reflect this, [concern] used the lower bound of the notional pricing range for [eiseres 1] provided by the bank when calculating the guarantee fee.”

In het naar aanleiding van het boekenonderzoek door verweerder opgemaakte controlerapport van 7 december 2017 is ten aanzien van de garantiefees onder meer vermeld:

“3.3 Toegepast systeem

(…)

Credit ratings

[bedrijf 2] had tot en met 2011 een door rating-agencies afgegeven rating van BBB+/Baa1, in 2012 A-/Baa1 en in 2013 en 2014 A-/A3. In de bankrapporten wordt de stand-alone credit-rating van [eiseres 1] tot en met 2006 ingeschat op BB+ en vanaf 2010 op BBB-/Baa3 [voetnoot 3: In de jaren 2007 t/m 2009 heeft [eiseres 1] geen obligaties uitgegeven]. In een aantal gevallen is de rating gebaseerd op een eerder afgegeven bankrapport. In dat geval heeft de betreffende bank in een memorandum bevestigd dat dezelfde pricing kan worden verwacht.

Pas vanaf 2010 wordt [eiseres 1] door de banken op de laagst mogelijke investment grade kwalificatie ingeschaald. De concernrating van [concern] ligt steeds 2 of 3 notches boven de stand-alone rating van [eiseres 1] .

(…)

Vennootschappelijke sfeer

(…)

Vanuit het perspectief van [bedrijf 2] wordt door het garant staan voor de leningen van [eiseres 1] de stroom dividenden (meer dan 100% van de winst wordt uitgedividend) gegarandeerd. Dit is in het eigen belang van [bedrijf 2] c.q. haar aandeelhouders. Een fee is daarmee overbodig en ligt in de dividendsfeer.(…)

In het geval de garantiefees zich niet in de vennootschappelijke sfeer zouden afspelen, zijn verrekenprijsbepalingen van belang.

(…)

(iii) Afgeleide rating

Als een vennootschap deel uitmaakt van een concern is de kapitaalmarkt, ook indien geen sprake is van een expliciete garantie, bereid om op basis van de afgeleide rating aan de groepsvennootschap te lenen. De afgeleide rating komt niet overeen met de stand-alone rating die de vennootschap zou hebben als ze geen deel uitmaakte van een groep. Bij de bepaling van de afgeleide rating is de positie van de concernvennootschap binnen de groep van belang.

Ratingbureaus hanteren daarvoor het volgende onderscheid: [voetnoot 13: Zie o.a. ook: Group Rating Methodolgy van Standard & Poors (7 mei 2013)]

 Core

 Highly strategic

 Strategically important

 Moderate strategic

 Non strategic

De indeling wordt bepaald op basis van een aantal criteria. Toetsing aan die criteria voor [eiseres 1] geeft het volgende beeld:

[eiseres 1] treedt op als houdstervennootschap van de Nederlandse operationele activiteiten en van de operationele activiteiten in andere landen zoals [land 6] . Ongeveer een kwart van het totale concern-inkomen wordt behaald via [eiseres 1] . De aandelen van [eiseres 1] worden gehouden door [eiseres 2] . [eiseres 2] houdt daarnaast belangen in een groot aantal andere operationele concernvennootschappen. In totaal wordt ongeveer 80% van het [concern] -concern direct of indirect gehouden door [eiseres 2] .

Gezien de omvang van de onderneming en het belang voor het concern is het zeer onwaarschijnlijk dat [concern] haar belang in [eiseres 1] of [eiseres 2] , waarvan [eiseres 1] onderdeel uitmaakt, zal afstoten.

Een onderneming die voldoet aan de eerste zeven criteria en bovendien aan één van de laatste drie criteria wordt als een core concernvennootschap gezien. Behoudens het laatst genoemde criterium voldoet [eiseres 1] aan alle criteria. Daarom kan [eiseres 1] als een core vennootschap binnen het [concern] -concern worden aangemerkt.

(…)

Gezien het strategisch belang van [eiseres 1] voor [concern] zal het niet kunnen voldoen aan de verplichtingen uit hoofde van de obligatieleningen door [eiseres 1] voor [concern] tot zeer hoge kosten leiden als gevolg van reputatieschade en een lagere concernrating met als gevolg hogere rentelasten. Door de markt zal worden verwacht dat [bedrijf 2] deze dochtermaatschappij zal ondersteunen in het geval [eiseres 1] niet aan haar betalingsverplichtingen dreigt te kunnen voldoen. De rente die [eiseres 1] zonder expliciete garantie zelfstandig zou kunnen bedingen zal daarom overeenkomen met de rente gebaseerd op de concernrating dan wel zeer dicht bij de rente gebaseerd op de concernrating liggen. [voetnoot 14: S&P gaat voor core-entities uit van een creditrating overeenkomend met de concernrating]”

In het naar aanleiding van het boekenonderzoek door verweerder opgemaakte controlerapport van 7 december 2017 is ten aanzien van de rente [bedrijf 6] onder meer vermeld (zonder voetnoten):

“Als de pricing wordt vergeleken met een in dezelfde periode door [bedrijf 6] uitgegeven obligatielening met een looptijd van 7 jaar (afgesloten op 12 maart 2008 met een rente van 5,875%) is sprake van een te hoge spread van tenminste 1,209%-punt. Voor 2013 is een te hoge spread van 60 bps gehanteerd en voor 2014 en daarna was de spread 62 bps te hoog. Hierdoor is over de totale looptijd van de lening € 14.690.589 teveel rente aan [eiseres 1] in rekening gebracht.

Correcties

2015 € 167.400

2014 165.500

2013 216.828

2012 2.937.852

2011 3.023.000

2010 3.023.000

2009 3.023.000

2008 2.015.333

Totaal € 14.572.114 ”

Aflossing inter-company lening 223.000.000

Rente over inter-company lening tot 19/11/2012 197.051

Aflossing andere bestaande obligatielening 519.413.000

Totale uitgiftekosten 7.222.500

Restant (beschikbaar voor cashpool [concern] ) 167.449

Obligatielening 19 november 2012 750.000.000

De op de obligatielening betaalde rente over de periode 19 november 2012 tot 9 juli 2013 bedroeg € 11.317.490. Op de renteswap werd dezelfde rente vergoed als op de obligatielening, dus over dezelfde periode eveneens € 11.317.490.

De op de renteswap verschuldigde variabele rente over de periode 19 november 2012 tot 9 juli 2013 bedroeg € 5.348.083. De ontvangen rente op het deposito (van € 519.413.000) over de periode 19 november 2012 tot 9 juli 2013 bedroeg € 910.473. Het saldo van deze bedragen van € 4.437.610 heeft eiseres - naar evenredigheid verdeeld - over 2012 en 2013 ten laste van de fiscale winst gebracht.

In een e-mailbericht van 25 april 2013 van [naam 1] aan verweerder schrijft hij over het met de obligatielening van november 2012 herfinancieren van de per 9 juli 2013 af te lossen obligatielening onder meer het volgende:

“Zoals verzocht hierbij enige details omtrent de Bond issue van afgelopen jaar. De reden voor de tijdige issue date (november 2012 voor een refinancing in juli 2013) is met name de gunstige marktcondities ten tijde van de issuance in najaar 2012. Daar komt bij dat december normaal gesproken een rustige maand is in de capital markets en januari en februari voor ons een gesloten periode is vanwege jaarafsluitingen etc. De eerstvolgende mogelijkheid zou dan dus maart 2013 zijn wat al vrij dicht op de einddatum zit van de bestaande Euro 519 mn Bond en dus riskant voor een herfinanciering. Wegens aantrekkelijke Euro issue levels in november in combinatie met onzekere marktcondities in 2013 is besloten om de markt op te gaan in november.

(…)

De 10 jr Euro 750mn Bond heeft een vaste rente van 2.375% tov een rente van 5.125% op de

bestaande Euro 519mn Bond. De rentekost gaat dus naar beneden. Echter om nog meer te profiteren van de huidige lage variabele rentetarieven is besloten om renteswaps aan te gaan waarbij voor de eerste 2 jaar (t/m jan 2015) de fixed interest rate is geswapped en we in feite een variabele rente betalen (6mnd Euribor + 0,6675%).”

Sinds 2008 zijn de supply chain activiteiten ((planning van) inkoop, logistiek en productie) van de [bedrijf 16] voor West-Europa belegd bij [bedrijf 4] . Voor de inkoop van Leaf zet zij verzoeken uit bij [bedrijf 15] Ltd. te [plaats 3] ( [bedrijf 15] ) die is belast met de centrale inkoop van Leaf. De Leaf wordt door de leveranciers rechtstreeks vervoerd naar de producenten. De dienstverlening van [bedrijf 4] aan [bedrijf 3] vond in eerste instantie plaats op grond van de Supply Agreement van 18 februari 2009 (SA), waarbij [bedrijf 4] als leverancier en [bedrijf 3] als koper optrad. De SA luidt, voor zover van belang:

“2 Object of the Agreement, Delegation

(1) On the basis of [ [bedrijf 3] ]’s demand planning for the Products for the Territory [ [bedrijf 4] ] shall procure the manufacture and supply of the Products, meeting specifications and quality standards of [ [bedrijf 3] ] and the trademark owners, to the Place of Destination in accordance with [ [bedrijf 3] ]’s demands.

(…)

SCHEDULE 4

Transfer Pricing Principles

The Transfer Price for each SKU [rechtbank: stock keeping unit] will be calculated on the following Principles

(1) The Standard Transfer Price shall be calculated on the basis of the sum of the following Actual Costs to the Supplier, to which a standard mark up of 10% will be added:

 Leaf Costs

 Cost of duties on Leaf

 Cost of Wrapping Materials

 Manufacturing Cost

(2) Added to the Standard Transfer Price for each SKU will be the following additional costs:

 Standard Supply Chain recovery cost

 Duty adjustment for T1 goods

 Cost of any Royalties payable outside the [concern] Group

 Freight Charges

 Insurance Cost

The Sum of (1) and (2) above will be the Sales Price to [ [bedrijf 3] ]”

Tussen [bedrijf 4] en [bedrijf 3] is ter vervanging van de SA per 1 januari 2012 een Finished Goods Supply Agreement (FGSA) gesloten. De FGSA luidt, voor zover van belang:

“5. GENERAL PROVISIONS AND DELEGATION

Eiseres heeft in haar aangiftes vennootschapsbelasting over de jaren 2012 en 2013 ter zake van de dienstverlening door [bedrijf 4] bedragen ten laste van haar resultaat gebracht.

Het in 1.2.17 bedoelde onderzoek heeft zich tevens hierop gericht. De uitkomsten zijn neergelegd in het definitieve controlerapport van 1 december 2017. Op basis daarvan is bij de aanslagregeling - mede tot behoud van rechten - als volgt van de aangiften afgeweken (bedragen in €):

2012 2013

Correctie [bedrijf 3] profit split 232.000.000 14.395.000

Correctie [bedrijf 5] 93.000.000 6.500.000

Totaal 325.000.000 20.895.000

[bedrijf 17] B.V. ( [bedrijf 17] ) is sinds 1998 op grond van een Trade Mark Licence Agreement (TMLA overeenkomst) met [bedrijf 18] Ltd. ( [bedrijf 18] ) houdster van diverse sublicenties. Op grond daarvan had [bedrijf 17] het recht om tabaksproducten te vervaardigen, te verkopen en te distribueren onder bepaalde handelsmerken, waaronder het [naam 34] handelsmerk in Japan . De TMLA overeenkomst luidt, voor zover van belang:

“1.2 [ [bedrijf 17] ] may only procure the manufacture of the Products by third parties (…) provided: (…)

De distributie en marketing van de tabaksproducten waarvan [bedrijf 17] het recht van productie, verkoop en distributie had onder de TMLA overeenkomst, werd in Japan op grond van de Distribution and Marketing Agreement van 1 augustus 2008 (DMA overeenkomst) uitgevoerd door het tot het [concern] -concern behorende [bedrijf 20] ( [bedrijf 20] ). De bepalingen van de DMA overeenkomst luiden, voor zover van belang:

“1.4. Products. The term “Products” shall mean the tobacco products identified on Schedule 1 ([ [bedrijf 17] ] Products) hereof, as the same may be modified from time to time by [ [bedrijf 17] ] in writing

(…)

3.2.2.2 Operational and Financial Responsibility. [bedrijf 20] shall be operationally and financially responsible for the performance of the following activities:

(…)

(c) Any other required business activities for which [ [bedrijf 17] ] has not expressly agreed to reimburse [bedrijf 20] .

(…)

Distribution Administration. In addition to the foregoing, [bedrijf 20] ’s duties shall include, without limitation, the following:

(…)

(e) Introduction of Product brands/brand styles as required by [ [bedrijf 17] ].

(...)

SECTION 8 PODUCT WARANTY AND INDEMNIFICATION

(…)

Op 1 augustus 2008 is tussen [bedrijf 17] en [bedrijf 22] Inc. (hierna: [bedrijf 22] ) een Services Agreement gesloten. Op grond van deze overeenkomst heeft [bedrijf 22] zich jegens [bedrijf 17] verplicht om administratieve en andere ondersteunende diensten te verrichten ten behoeve van de zakelijke activiteiten van [bedrijf 17] . De Services Agreement luidt, voor zover van belang:

“During the Term, [bedrijf 22] shall perform, for and on behalf of [ [bedrijf 17] ], such administrative and other auxiliary services (the “Services”) as are requested by [ [bedrijf 17] ] from time to time and deemed by [bedrijf 22] to be reasonably appropriate and necessary to support [ [bedrijf 17] ]’s business activities, including without limitation the following:

 Collection and compilation of information related to [ [bedrijf 17] ]’s business and business prospects in Japan , for [ [bedrijf 17] ]’s use in preparing and approving annual business plans, with supporting details for developing strategic brand plans, product pricing and product positioning;

 In accordance with annual and strategic business plans adopted and approved by [ [bedrijf 17] ], [bedrijf 22] will review and approve the performance, invoices and charges of commercial suppliers and vendors providing services to or on behalf of [ [bedrijf 17] ], including for example the work and charges of advertising agencies, promotional item suppliers, contract manufacturers, and licensees;

 Approval of “shopping carts” for all marketing spend pursuant to annual business and brand plans adopted and approved by [ [bedrijf 17] ];

 Review business performance against annual budgets and plans, and provide reports;

 Provide treasury services for receipts and payments to vendors, recommending and implementing foreign exchange and currency management, monitoring cash flows and management of remittances, provide bank reconciliations;

 Process and pay invoices for third party suppliers, and maintain vendor and customer data;

 Support contract manufacturing arrangements with logistical management of purchase orders, shipment tracking, monitoring quality and inventory;

 Liaise with auditors and provide information for annual management and statutory financial reporting; and

 Any services incidental to the foregoing.”

Op 20 december 2011 heeft [bedrijf 20] aan [eiseres 1] ( [naam 24] ) per e-mail als volgt bericht:

“You may be aware of new [naam 34] issue in Japan . [bedrijf 22] made the painful and

serious decision to recall [naam 37] , a new [naam 34] product, from Japan market due to the product issue.”

Op 20 december 2011 heeft [naam 24] [naam 35] per e-mail als volgt bericht:

“Some bullet points on what we would like to discuss:

 A Board paper setting out the background for the recall. Can we have a copy of the recall plan?

 Has [concern] insurer been notified and what costs can we reclaim?

 Are there other liabilities (eg, consumers etc.) we need to consider for which we may get claims?

 (…)

 Will there be a product relaunch and what is the forecasted impact on 2012 profits?”

Op 20 december 2011 heeft [naam 24] onder andere aan [bedrijf 20] bericht het verzoek tot recall ter goedkeuring van [bedrijf 17] af te wachten. Bij e-mail van 21 december 2011 heeft [bedrijf 20] verzocht te verduidelijken of dit verzoek noodzakelijk is voor interne concerndoelstellingen of voor Nederlandse (fiscale) regelgeving, en gevraagd of [bedrijf 22] als vertegenwoordiger van [bedrijf 17] goedkeuring kan verlenen. In reactie op dit verzoek heeft [naam 38] , jurist bij [bedrijf 17] , [bedrijf 20] op dezelfde dag bericht:

“The relevant agreement for this transaction is the distribution and marketing agreement between [bedrijf 17] BV and [bedrijf 22] Ltd. (also dated 1 August 2008).

(…)

Trying to provide a quick feedback on your question, without going further into the details of the agreement that can be discussed at a later stage, [bedrijf 17] is carrying the rewards and risks related to the product, and it retains all the rights related to the product, including disposition of non-conforming products (clause 8.4).

The final decision on this product recall (considering its exceptional basis and costs) should be taken by [bedrijf 17] board, who should receive a recommendation from [bedrijf 20] .

(…)

Note that the agreement between [bedrijf 17] and [bedrijf 22] is not relevant, as it is purely referring to administrative services for invoice payment, NO strategic decision are made under this agreement.”

Op 23 december 2011 heeft [naam 1] [naam 35] als volgt bericht:

“As soon as the dust has settled on the 'recall' we will need to do some internal review and prepare for arguments from the Dutch tax inspector who may question the total recall costs in NL (we are talking significant amounts here so very visible). If it is a design fault, the question is whether there is a recourse to the Trademark Owner or the party responsible for innovations; if it is a pure technical failure in the production process maybe the factory should take part of the cost. Anyway, this is for later but we need to built a defence file on our end and have this ready for discussion with the Dutch tax authorities.”

Op 23 februari 2012 heeft [naam 1] [naam 35] als volgt bericht:

“See below correspondence on the [naam 18] project. As we understand it, a report has been prepared regarding the causes for the [naam 18] developments. Have you seen anything on this and/or can you get access to it? The Dutch tax authorities already are asking for more info on the [naam 18] recall and would like to judge [bedrijf 17] BV's role in this. As you know, [bedrijf 17] BV being the "risk taker" for [naam 34] in Japan will in principle take the hit for the [naam 18] investment and subsequent recall. However, the outstanding question is whether there is a "gross negligence' with an other party somewhere else in the chain based on which [bedrijf 17] BV would be able to put a claim. We need to show that this is not the case and that BV as a risk taker of the business will have to take the costs. The report referred to below would hopefully shed some more light on the root cause of the problem so it can be determined why the issues have occurred.”

Op verzoek van [bedrijf 20] heeft het in Japan gevestigde advocatenkantoor [bedrijf 23] in een memo van 16 maart 2012 geconcludeerd dat [bedrijf 17] de eerstverantwoordelijke is voor de kosten die verband houden met het terugtrekken van de [naam 36] . Het memo luidt, voor zover van belang:

“The relevant contractual provision is Section 8.6 under which, broadly speaking, [ [bedrijf 17] ] bears financial responsibility for products that are unsalable through no fault of [bedrijf 20] ’s or which [ [bedrijf 17] ] decides to withdraw from Japan .

(…)

In our case, the defects in the [naam 18] san products were present prior to the time of arrival of the products in Japan and as between these two parties are properly borne by [ [bedrijf 17] ] under Section 8.6 of the DMA. Alternatively, since [ [bedrijf 17] ] decided to withdraw the [naam 18] san products from Japan , it bears financial responsibility under the parties’ contract.

Examination of additional contract provisions in the DMA indicates that as a general matter, [ [bedrijf 17] ] bears all brand related expenditures while [bedrijf 20] bears those expenses incident to its role as the distributor and importer.(…) Thus, even if the costs of the product recall were to be characterized as a brand-related, rather than operational expenses, financial responsibility still would lie with [ [bedrijf 17] ].”

Bij overeenkomst van 21 december 2010 zijn de licenties voor de belangrijkste merken gebundeld in de ‘Trade Mark and Technology Access Sub-Licence Agreement’ (TMTAA) tussen [bedrijf 3] en [bedrijf 24] ( [bedrijf 24] ), een Engelse groepsmaatschappij. In 2010 waren de belangrijkste merken [naam 41] , [naam 42] , [naam 43] , [naam 44] , [naam 34] , [naam 45] . In de TMTAA zijn deze aangeduid met de term ‘Core Trade Marks’. Ter zake van de Core Trade Marks (in eerste instantie met uitzondering van [naam 45] ) is in de TMTAA naast een trade mark royalty van 5% ook een ‘Innovations and Technology royalty’ (I&T royalty) van 2% van de met de licentie behaalde netto omzet overeengekomen. In de jaren daarna is er nog een aantal merken toegevoegd aan de Core Trade Marks. In 2015 is de I&T royalty verhoogd naar 3%. In de TMTAA is onder meer opgenomen:

“BACKGROUND:

(A) The Licensor has the full right and authority from members of the [concern] Group to grant licences to use the Core Trade Marks, the Trade Marks, the Innovations and Technology and the Intellectual Property in the Communications Packages connected with cigarette and tobacco products in the Territory (as such terms are defined herein); and

(B) The Licensee desires licences to use such Core Trade Marks, Trade Marks, Innovations and Technology and Intellectual Property in the Communications Packages in the Territory and the Licensor is willing to grant such licences In the Territory, upon the terms and conditions of this Agreement.

(…)

Eiseres heeft transfer-pricing documentatie ter zake van de royalty’s opgemaakt dan wel laten opmaken. Het transfer-pricingrapport (TP rapport) voor het jaar 2010 is opgemaakt door [bedrijf 9] . De daarin opgenomen analyse gaat voor de trade mark royalty uit van een verzameling van 59 licentieovereenkomsten tussen onafhankelijke partijen en daaruit wordt geconcludeerd dat de royalty’s liggen in een range van 0% - 20%, met een interkwartiele range tussen 5,0% en 9,4%. Voor de l&T-royalty is een vergelijkbare analyse uitgevoerd op basis van uiteindelijk 20 voorbeelden van technologielicenties tussen onafhankelijke partijen, waaronder drie in de tabaksindustrie en 17 in verschillende andere bedrijfstakken. De gevonden royaltypercentages liggen in een range van 0,5% - 8%, met een interkwartiele range van 1,0% - 4,5%. In de ‘Executive summary’ is onder meer (voetnoten zijn weggelaten) vermeld:

“Background

[concern] (“ [concern] ”) is one of the world’s largest tobacco groups, selling its products globally in over 180 countries. [concern] manufactures three types of tobacco: cigarettes, cigars and roll-your-own tobacco.

[concern] owns intellectual property in relation to the cigarette manufacturing process, such as trademarks, trade names and imagery associated with each of [concern] ’s extensive portfolio of brands. To drive innovation strategy, [concern] ’s innovation functions were consolidated into the Marketing Futures organisation in 2010 which drives product innovation in relation to specific brands within the [concern] brand portfolio which are the focus for [concern] ’s innovation efforts, hereafter called Innovation Brands. The Innovation brands are currently [naam 41] , [naam 42] , [naam 43] , [naam 44] , [naam 34] and [naam 45] .

The analysis presented herein has been conducted in accordance with the Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations published by the Organisation for Economic Cooperation and Development (“OECD Guidelines”).

This report includes: (i) background and overview of the intellectual property owned by the [concern] group; (ii) an analysis of the tobacco industry; (iii) a description of the transactions covered in this report; (iv) a functional analysis of the IBGs, [merk] , the trademark owners and the Marketing Futures organisation; (v) an economic analysis of the relevant inter-company transactions; and (vi) an application of the arm’s length principle.

Inter-company transactions and pricing policy

This report analyses the following inter-company transactions in relation to the [concern] group trademark royalty transfer pricing model in the year-ended 31 December 2010:

Trademark and Innovation & Technology Royalties

Pricing policy and analysis

Trademark royalties

[concern] licensor companies charge end-markets a royalty of 5% of net sales revenue (“NSR”) for the use of their trademarks on products sold within a territory. As [concern] has entered into numerous trademark licensing arrangements with third parties, the CUP method has been used to support this policy. An analysis of the third party agreements in place provides robust support for the arm’s length nature of [concern] ’s trademark royalty policy.

Innovation royalties

An innovation & technology royalty of 2% of NSR is charged to end-markets for use of the pipeline of innovations developed by Marketing Futures in relation to Innovation brands. Again, the CUP method has been used to support this policy.

The review of trademark licensing agreements [concern] has entered into with third parties indicates a range of 5.0%-9.4% for the licence of trademarks only and so the combined trademark and technology royalty of 7% is well

within the range of internal comparable trademark only royalty data analysed. In order to support the additional innovation & technology royalty of 2% separately, a benchmarking study to identify external agreements was undertaken. A narrow sample of 20 agreements was identified with an interquartile range of 1.0% to 4.5% and a median of 2.8%. Three agreements were identified in the tobacco industry, two of which included rates of 2%, and the third included a rate of 3%. Furthermore, [concern] UK (refers to entities within the [concern] UK group) has entered into a master-licence with [bedrijf 25] (“ [bedrijf 25] ”) for a single innovation which approximates to a 1.3% royalty.

Conclusions

The transfer pricing methodologies in place for the transactions analysed in this report and the pricing of these transactions in 2010 has been reviewed and are considered to be consistent with the arm’s length principle.”

In de jaren na 2010 heeft [concern] zelf de TP rapporten opgemaakt waarbij de royaltypercentages elk jaar volgens hetzelfde model zijn getoetst, aan de hand van de op dat moment beschikbare informatie over contracten tussen onafhankelijke partijen. Voor het jaar 2014 zijn voor de 5% trade mark royalty’s en de 2% I&T royalty’s afzonderlijke TP rapporten opgemaakt. Het I&T rapport vermeldt in de ‘Executive summary’ onder meer (voetnoten zijn weggelaten):

“Background

[concern] (“ [concern] ”/ “ [concern] ”) is one of the world’s largest tobacco groups, selling its products globally in over 200 markets. [concern] manufactures a number of types of tobacco products, notably: cigarettes, cigars and roll-your-own tobacco.

Innovation and technology

[concern] is committed to investing in its brands and innovation is viewed by [concern] as a key pillar of its growth strategy. Furthermore, as traditional marketing methods become more restricted through regulation, product innovation and differentiation has grown in importance, with product now the centre of [concern] ’s marketing strategy. [concern] invests in product and packaging innovations, which vary across brands and markets to meet local preferences.

(…)

Central Product Development, the IIG together with Marketing Futures work with the International Brand Groups (“IBGs”) to deliver innovations on the Innovation brands, which were initially [naam 41] , [naam 42] , [naam 43] , [naam 44] , [naam 34] and [naam 45] . Due to the success of a number of the innovations and recognition of the importance of innovations to growth for [concern] , the innovation pipeline has been cascaded to other key International and Local brands; [naam 45] , [naam 46] , [naam 47] (“ [naam 47] ”), [naam 48] , [naam 49] and [naam 50] and these are new also Innovation brands.

[concern] ’s development cycle of innovation comprises seven stages, the first three of which (Idea, Concept, Development) for complex product and packaging innovations are undertaken and funded by Central Product Development, the IIG and Marketing Futures. The latter four stages (Business Case, Commercial, Launch and PIR) are managed and funded by the IBGs and end markets . Product innovations are the focus of [concern] ’s innovation efforts and are applied to Innovation Brands.

The analysis presented herein has been conducted in accordance with

the Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations published by the Organisation for Economic Cooperation and Development (“OECD Guidelines”).

Lnter-company transactions

This report analyses the following inter-company transaction in relation to the [concern] group in the year-ended 31 December 2014:

• the payment of innovation and technology royalties for lnnovation Brands to [bedrijf 24] Limited (“ [bedrijf 24] ”) by end-markets.

Pricing policy and analysis

Innovation royalties

An innovation and technology royalty of 2% of NSR is charged to endmarkets for access to the pipeline of innovations developed by Central Product Development, the IIG and the Marketing Futures teams in relation to Innovation Brands. The CUP method has been used to support this policy.

In order to support the innovation and technology royalty of 2%, a benchmarking study to identify external agreements was undertaken. A sample of 14 agreements was identified with an interquartile range of 2.63% to 5.38% and a median of 3.0%.

In addition, a separate search was undertaken for comparable technology agreements in the tobacco industry. Two agreements were identified in the tobacco industry, both of which included rates of 2%. Furthermore, [concern] UK (refers to entities within [concern] located in the UK ) has entered into a master licence with [bedrijf 25] (“ [bedrijf 25] ”) for a single innovation which approximates to a 1.3% royalty.

Conclusions

The transfer pricing methodologies in place for the transaction analysed in this report and the pricing of this transaction in 2014 has been reviewed and is considered to be consistent with the arm’s length principle.”

een contract tussen vennootschappen van [bedrijf 26] en [bedrijf 27] .

De royalty bedraagt 9% van de met de licentie behaalde omzet.

en is de andere partij een derde: 5 maal is een vennootschap van [concern] de

licentienemer en 9 maal de licentiegever.

Bij brief van 19 oktober 2018 antwoordt eiseres als volgt op vragen van verweerder over de I&T royalty’s:

“ [bedrijf 3] betaalt voor toegang tot de innovaties die centraal in het Verenigd Koninkrijk

zijn en worden ontwikkeld. Belangrijke voorbeelden daarvan zijn de ‘tube filter technology’, de ‘capsule technology’, en verschillende ‘blending’-processen waarmee door middel van natuurlijke ingrediënten de smaak van tabaksmengsels wordt gevarieerd. (…)

[bedrijf 28] is de belangrijkste entititeit in het Verenigd Koninkrijk die

rechten en know-how houdt met betrekking deze innovaties. [bedrijf 24] is

de entiteit die als exclusieve licentiehouder de ontwikkeling van deze innovaties

aanstuurt en financiert.

(…)

Er worden geen ‘Innovation & Technology’ royalties betaald aan “pure trade mark

owners”, maar alleen aan [bedrijf 24] als vergoeding voor toegang tot de

centraal ontwikkelde innovaties. U ziet in bijlage 7 bij onze brief van 16 maart 2018

dat bij de “Trade Mark and Technology Access Sub Licence Agreement” slechts twee

partijen betrokken waren, [bedrijf 3] en [bedrijf 24] . [bedrijf 3] betaalt dus

geen “Innovation & Technology Royalties” aan anderen dan [bedrijf 24] .”