Aflevering 21

Het heeft mij altijd verbaasd. Ik doel op de flinterdunne grens tussen belaste en onbelaste vermogenstransacties. Resultaten van particuliere vermogenstransacties zijn enerzijds door de wetgever stelselmatig buiten de inkomstenbelasting gehouden. Onder de Wet IB 1964 waren zij geheel onbelast. Onder de Wet IB 2001 heten zij versleuteld te zijn in het fictief rendement, maar zijn zij in feite ook onbelast. Toch ziet men anderzijds zo nu en dan dat de rechter winsten of verliezen uit, met name onroerendgoedtransacties, ten volle in de inkomstenbelasting betrekt: onder de Wet IB 1964 als andere opbrengst van arbeid in de zin van art. 22, lid 1, onderdeel b. Soms is dat heel begrijpelijk. De verklaring wordt dan gevonden in aantoonbare voorkennis of deskundigheid. Daar heb ik geen moeite mee. Maar soms laat het geheel van feiten geen enkele prognose toe over de kwalificatie die de rechter eraan zal believen te geven. De transactie balanceert dan onvoorspelbaar tussen geheel onbelast en geheel belast (naar tabeltarief wel te verstaan).

Op 29 april 2005 heeft de staatssecretaris van Financiën de nota ‘Werken aan winst – Naar een laag tarief en een brede grondslag‘ gepubliceerd. De tekst beslaat 48 bladzijden en is verdeeld over 11 hoofdstukken. In hoofdlijnen wordt voorgesteld om de tarieven in de vennootschapsbelasting te verlagen en ook om winst in de inkomstenbelasting lager te belasten. Daartegenover staan een aantal grondslagverbredende maatregelen.