Aflevering 43

Zonder overdrijving kan worden gesteld dat de kindertoeslagaffaire van een omvang en ernst is geweest die voor Nederlandse begrippen ongekend is. De Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (POK) concludeerde in haar verslag van 17 december 2020 dat bij de uitvoering van de kinderopvangtoeslag ‘grondbeginselen van de rechtsstaat zijn geschonden’.1 In het verslag van de POK staat welke concrete overheidsmaatregelen de gedupeerde ouders het meest direct hebben getroffen. Dat zijn: de groepsgewijze aanpak, waarbij op de koop toe werd genomen dat ook de groep ouders die niet of nauwelijks iets te verwijten viel, in het agressieve fraudeonderzoek werd meegenomen (de ‘80/20’-benadering); de wijze waarop ‘opzet/grove schuld’ werd gehanteerd, waardoor 25.000 tot 30.000 ouders onder deze categorie vielen, met als gevolg dat ze geen persoonlijke betalingsregeling kregen, terwijl achteraf werd vastgesteld dat in 94% van de gevallen deze kwalificatie naar huidige maatstaven als onterecht kon worden bestempeld, maar vooral de ‘alles-of-niets’-benadering, die ertoe leidde dat een geringe onvolkomenheid zoals het ontbreken van een handtekening of het niet volledig betalen van de eigen bijdrage tot volledige terugbetaling van toeslagen kon leiden.2

Minister Keijzer stuurt de Tweede Kamer een overzicht van fiscale regelingen die doorwerken op het woonbeleid met daarbij een korte uitleg.

Staatssecretaris Idsinga en staatssecretaris Achahbar informeren de Tweede Kamer over de taakopdracht en een planning voor de hervorming van het stelsel voor belasting en toeslagen.

Staatssecretaris Idsinga stuurt de Tweede Kamer een brief met de kabinetsreactie op een aantal recent geëvalueerde fiscale regelingen.

Staatssecretaris Idsinga (Fiscaliteit en Belastingdienst) stuurt de Tweede Kamer de nota naar aanleiding van het verslag van het wetsontwerp Belastingplan 2025.

Staatssecretaris Idsinga (Fiscaliteit en Belastingdienst) heeft de Tweede Kamer de nota naar aanleiding van het verslag van het wetsontwerp Overige fiscale maatregelen 2025 gestuurd.

Staatssecretaris Idsinga (Fiscaliteit en Belastingdienst) stuurt de Tweede Kamer de nota naar aanleiding van het verslag van het wetsontwerp Fiscale verzamelwet 2025.

Belanghebbende heeft in 2008 grond gekocht met de bedoeling daarop een pand te (laten) bouwen (twee derde woonruimte en een derde kantoorruimte). Hiervoor heeft hij bij een bank geldleningen afgesloten. In 2009 is gestart met de bouw. Omdat belanghebbende niet aan zijn betalingsverplichtingen kon voldoen, heeft de bank op 3 november 2010 de geldleningen opgezegd. De onroerende zaak is in 2014 geveild voor € 42.000. In zijn aangifte IB/PVV 2014 heeft belanghebbende een negatief buitengewoon resultaat als winst uit onderneming vermeld en een negatief ROW. De inspecteur heeft dat niet geaccepteerd. Volgens hem moet de onroerende zaak worden aangemerkt als privévermogen van belanghebbende. Hof Amsterdam (ECLI:NL:GHAMS:2021:3227, NTFR 2021/4169) heeft belanghebbende in het ongelijk gesteld. Belanghebbende heeft volgens het hof niet aannemelijk gemaakt dat het perceel – in plaats van als keuzevermogen – als verplicht ondernemings- dan wel werkzaamheidsvermogen zou moeten worden aangemerkt. In cassatie houdt dat oordeel echter geen stand.

schadevergoeding, brutering, negatief loon

Door de Kennisgroep loonheffing algemeen zijn reeds eerder gepubliceerde standpunten uit 2022 geactualiseerd. Het betreft redactionele wijzigingen en de wijzigingen die expliciet in het volgende overzicht staan:

X houdt de aandelen in belanghebbende, die is opgericht door een op Curaçao gevestigd bedrijf. In 2000 wordt aan X een ontslagvergoeding toegekend, die wordt ondergebracht in belanghebbende. In dat kader zijn een stamrechtovereenkomst en een beëindigingsovereenkomst opgesteld. Volgens de stamrechtovereenkomst wordt het stamrechtkapitaal jaarlijks opgerent met 6% en gaan de uitkeringen uiterlijk op 65-jarige leeftijd in. Deze overeenkomsten zijn door de inspecteur goedgekeurd.

De staatssecretaris van Financiën heeft een geactualiseerd besluit gepubliceerd over de toepassing van art. 3.119a en 3.119aa Wet IB 2001 met betrekking tot de bijleenregeling.

De Kennisgroep aanmerkelijk belang heeft de vraag beantwoord of aan het stemrechtvereiste van de aandelenfusiefaciliteit wordt voldaan als de verkrijgende vennootschap door middel van het zijn van bestuurder van de STAK die juridisch eigenaar is van de andere vennootschap het stemrecht kan uitoefenen op meer dan de helft van de aandelen van laatstgenoemde vennootschap.

De staatssecretaris van Financiën - Fiscaliteit en Belastingdienst heeft vragen beantwoord over de stand van zaken Wet werkelijk rendement box 3. Het gaat om vragen die zijn gesteld in het kader van het schriftelijk overleg door de vaste commissie voor Financiën over de brief over de stand van zaken wetsvoorstel Wet werkelijk rendement box 3.

De Kennisgroep winstfaciliteiten en firmaproblematiek van de Belastingdienst heeft een standpunt gepubliceerd over de toepassing van de terugwentelingsmogelijkheid van art. 3.130 lid 2 Wet IB 2001 voor de reserveringsruimte op grond van art. 3.127 lid 2 Wet IB 2001.

Belanghebbende heeft in 2017 alle aandelen in de in Noorwegen gevestigde groepsmaatschappij [A] en een vordering op D van NOK 26.949 mln. gekocht van een in Nederland gevestigde zustervennootschap. D houdt zich bezig met exploratie naar en productie van olie en gas. Als tegenprestatie heeft belanghebbende een externe schuld van $4.120 mln. van de zuster overgenomen. Zij heeft die externe USD credit facility voor € 2.943 mln. toegerekend aan de vordering op D en voor € 923 mln. aan de deelneming in D, die onder de deelnemingsvrijstelling valt. D rapporteert in NOK en doet ook in NOK aangifte voor de Noorse winstbelasting en Petroleum Tax. In de commerciële jaarrekening 2017 van belanghebbende is de deelneming in D met € 151,7 mln. afgewaardeerd, ‘mainly’ wegens daling van de USD-koers ten opzichte van de euro.

vrijval, verwezenlijking, rekening courant, vordering, afwaardering, pensioenverplichting, kwijtscheldingswinst, prijsgeven, vrijstelling, pensioenaanspraken, eigen beheer, foutenleer, vertrouwensbeginsel

normaal vermogensbeheer, winststreven, onderneming, organisatie van kapitaal en arbeid

De Kennisgroep belastingplicht en kwalificatie rechtsvormen heeft de vraag beantwoord of de overheidstakenvrijstelling van art. 8e lid 1 onderdeel b Wet Vpb 1969 van toepassing is op het voordeel afkomstig uit de exploitatie van een parkeerterrein dat wordt afgesloten met een slagboom.

Staatssecretaris Idsinga (Fiscaliteit en Belastingdienst) stuurt de Tweede Kamer de nota naar aanleiding van het verslag van het wetsontwerp Wet aanpassing fiscale bedrijfsopvolgingsfaciliteiten 2025.

naheffing, afval, huishoudelijk, verpakking, afvalscheiding, verlegging, afvalverwerking, concurrentie, commercieel, ondernemer, afvalinzameling, Raamovereenkomst, overheid

onderwijsvrijstelling, beroepsopleiding

Het is mogelijk dat een btw-verhoging leidt tot een afname van de omzet van hotels waardoor de winstgevendheid van deze sector afneemt. Staatssecretaris Idsinga geeft antwoord op vragen over de btw-verhoging op logies.

Staatssecretaris Idsinga stuurt de Tweede Kamer de antwoorden op Kamervragen naar aanleiding van de recente cijfers uit de accijnsmonitor. Deze tonen een daling aan van de verkoop van tabaksproducten terwijl het kabinet had gerekend op een stijging van de accijnsinkomsten.

Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat is een internetconsultatie gestart over een wijziging van het Besluit vrachtwagenheffing.

De minister van Infrastructuur en Waterstaat heeft het wetsvoorstel Wijziging van de Wet vrachtwagenheffing in verband met de implementatie van de herziene Europese tolheffingsregels ingediend bij de Tweede Kamer.

Belanghebbende huurt een onroerende zaak waarin zij een sportschool exploiteert. Vanwege coronamaatregelen was de sportschool van 15 december 2020 tot en met 19 mei 2021 van overheidswege gesloten. Aan belanghebbende is voor het jaar 2021 een aanslag onroerendezaakbelastingen (OZB) voor gebruikers opgelegd. Belanghebbende betoogt dat op 1 januari 2021 geen sprake was van gebruik van de onroerende zaak in de zin van art. 220 lid a Gemw, zodat de aanslag OZB 2021 ten onrechte is opgelegd. Door de coronamaatregelen was het namelijk niet mogelijk de onroerende zaak aan te wenden in overeenstemming met de beoogde bestemming van sportschool. Hof Den Haag (11 juli 2023, ECLI:NL:GHDHA:2023:1406) heeft dit betoog verworpen. Ook de Hoge Raad stelt belanghebbende in het ongelijk. Een onroerende zaak is aan het begin van een kalenderjaar in gebruik als op die peildatum duurzaam gebruik redelijkerwijs te verwachten moet zijn. Dat het gebruik op de peildatum tijdelijk is onderbroken, staat daaraan niet in de weg. Dat de onroerende zaak naar verwachting niet het gehele jaar zal worden gebruikt, staat evenmin in de weg aan de vaststelling van duurzaam gebruik op de peildatum. Hetzelfde geldt bij een tijdelijk verbod om de onroerende zaak te gebruiken. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van belanghebbende dan ook ongegrond.

Dit arrest wordt besproken in HR 18 oktober 2024, 23/03445, ECLI:NL:HR:2024:1354, NTFR 2024/1700.

Dit arrest wordt besproken in HR 18 oktober 2024, 23/03445, ECLI:NL:HR:2024:1354, NTFR 2024/1700.

Belanghebbende, een autohandelaar, koopt gebruikte auto’s in van particulieren en verkoopt deze auto’s aan personen die buiten Nederland wonen. Belanghebbende heeft voor deze auto’s om (export)teruggaven van BPM ex art. 14a BPM verzocht en gekregen. Nadien heeft de inspecteur geconcludeerd dat de BPM ten onrechte aan belanghebbende is betaald. Daarom heeft de inspecteur de BPM nageheven en belanghebbende op grond van art. 67f AWR vergrijpboetes opgelegd. Hof Den Bosch (2 februari 2022, ECLI:NL:GHSHE:2022:272, NTFR 2022/710) heeft die boetes in stand gelaten. De Hoge Raad grijpt echter ambtshalve in en vernietigt de boetebeschikkingen. De Hoge Raad zet uiteen dat het beboetbare feit van art. 67f lid 1 AWR zich hier niet voordoet, aangezien belanghebbende voor de ingekochte auto’s niet belastingplichtig voor de BPM is (geweest) en de naheffingsaanslag dus niet ziet op BPM-bedragen die belanghebbende op aangifte had moeten voldoen en ook niet op BPM-bedragen die belanghebbende op aangifte had betaald en vervolgens ten onrechte heeft teruggekregen. Voor het opleggen van een vergrijpboete in gevallen als hier is art. 67f lid 6 AWR van belang. Het beboetbare feit van art. 67f lid 6 AWR in samenhang gelezen met art. 67f lid 1 AWR betreft het opzettelijk of grofschuldig verzoeken om een belastingteruggaaf waarop geen recht bestaat, door een (rechts)persoon die het daarop teruggegeven bedrag aan belasting eerder als belastingplichtige of inhoudingsplichtige op aangifte had voldaan of afgedragen.In gevallen waarin op verzoek van een andere (rechts)persoon dan de hiervoor bedoelde belastingplichtige of inhoudingsplichtige ten onrechte of tot een te hoog bedrag teruggaven van belasting zijn verleend, en de inspecteur die persoon het verwijt maakt dat hij opzettelijk of grofschuldig om die teruggaven van belasting heeft verzocht terwijl de belastingwet in de gegeven omstandigheden niet in een dergelijke teruggaaf voorziet, biedt art. 67f lid 6 AWR echter niet, ook niet in samenhang gelezen met art. 67f lid 1 AWR, de mogelijkheid deze (rechts)persoon een bestuurlijke boete op te leggen. In art. 67f lid 6 AWR ontbreekt immers een verwijzing naar art. 20 lid 2 eerste volzin AWR.

De inspecteur heeft aan belanghebbende € 191 aan belastingrente vergoed naar aanleiding van een verleende teruggaaf van BPM. Belanghebbende heeft tegen die beschikking belastingrente bezwaar en beroep ingesteld. Rechtbank Gelderland heeft het beroep niet-ontvankelijk verklaard wegens niet betalen van griffierecht. Belanghebbende heeft daartegen verzet gedaan en verzocht om een schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank heeft het verzet ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. Volgens de rechtbank moet de immateriële schade zijn gelegen in de spanning en frustratie door een geschil over de belastingheffing (de hoofdzaak). Een geschil over de rentevergoeding kan volgens de rechtbank niet worden aangemerkt als een geschil over de hoofdzaak, zodat geen schadevergoeding wordt toegekend. De Hoge Raad acht deze beslissing niet juist. Spanning en frustratie kan namelijk ook worden ondervonden door de duur van de procedure over elke andere voor bezwaar vatbare beschikking waarover een afzonderlijke procedure wordt gevoerd, zoals een rentebeschikking. De Hoge Raad doet de zaak zelf af en neemt daarbij in aanmerking dat het beroep niet-ontvankelijk is verklaard, zodat de schadevergoeding alleen betrekking kan hebben op de rechtbankprocedure. De Staat moet daarom een schadevergoeding van € 1.000 aan belanghebbende betalen.

Dit arrest wordt besproken in HR 11 oktober 2024, 23/02341 ECLI:NL:HR:2024:1425, NTFR 2024/1704.

medeplegen, valsheid in geschriften

carrouselfraude, fraude, strafrecht, vrijspraak

De Kennisgroep formeel recht heeft vragen beantwoord over het vergoeden van wettelijke rente over tardief uitbetaalde invorderingsrente in de zin van art. 28c Iw 1990.

staatssteun, referentiestelsel

Art. 7 BPM

Art. 228a Gemw

Art. 228a Gemw

Art. 228a Gemw

Art. 3:41 Awb

Art. 3:41 Awb

Art. 3:41 Awb

Art. 3.12 Wet IB 2001

Art. 22 Wet WOZ