Aflevering 11

Sedert een aantal jaren staan de activiteiten van tax havens in toenemende mate onder druk van de geïndustrialiseerde landen die belangrijke bedragen aan belastingclaims ontdoken zien worden. Zoals bekend heeft de Europese Commissie – met succes – in het kader van de totstandkoming van de Spaarrenterichtlijn op tax havens ingepraat om zich te conformeren aan de in de EU uitgewerkte regels, en heeft de OESO in het raam van de bestrijding van de Harmful Tax Competition een groot aantal belastingparadijzen weten te bewegen tot uitwisseling van gegevens.

In het Staatsblad is een verbetering geplaatst op de Fiscale onderhoudswet 2009. De rectificatie betreft de terugwerkende kracht van sommige artikelen tot 11 juli 2008 in plaats van 1 juli 2008. Uit de memorie van toelichting op de wet blijkt dat beoogd was 11 juli op te nemen in plaats van 1 juli 2008.

De staatssecretaris van Financiën informeert de Tweede Kamer over de externe doorlichting van de InformatieVoorziening-keten (IV-keten). Deze doorlichting hangt samen met de vereenvoudigingsoperatie binnen de Belastingdienst (zie o.m. NTFR 2007/1013). De staatssecretaris vindt dit noodzakelijk omdat het prestatieniveau van de organisatie nog tekortschiet en dat geldt vooral de IV-keten. Het bureau dat met de doorlichting aan de slag gaat, heeft de opdracht met de doorlichting een analyse te geven van de huidige situatie in de IV-keten en aanbevelingen te doen die ertoe leiden dat de Belastingdienst zijn maatschappelijke rol volledig kan waarmaken en steeds sneller kan inspelen op de gewenste veranderingen. De Belastingdienst moet immers de kwaliteit van het huidige productieproces garanderen en tegelijkertijd de gewenste veranderingen realiseren en moet dat doen op een manier die tegelijk efficiënt en effectief is.

De staatssecretaris van Financiën beantwoordt, in overeenstemming met de minister van Wonen, Wijken en Integratie, Tweede Kamervragen over de verhuur van een met hypotheek bezwaarde eigen woning. De vragen zijn gesteld omdat de tijdelijke verhuur van te koop staande woningen naar de mening van de Vereniging Eigen Huis (VEH) gemakkelijker gemaakt zou moeten worden. Behalve aanpassingen van de Leegstandwet vraagt VEH ook om fiscale maatregelen. De tijdelijk verhuurde woning zou onder de eigenwoningregeling moeten blijven vallen, de eigenwoningrente aftrekbaar blijven, het eigenwoningforfait op nul gesteld en de huurinkomsten voor 75% belast.

Hof Den Haag (NTFR 2006/1623) is ervan uitgegaan dat belanghebbende het pand als bedrijfsmiddel heeft aangeschaft met de bedoeling dit in haar onderneming te exploiteren. Omdat belanghebbende voorafgaand aan de verkoop van het pand haar bedoeling het pand te exploiteren heeft gewijzigd en het pand heeft aangewend ten behoeve van de voortbrenging van een voor de verkoop bestemd bouwterrein, heeft het pand de functie van bedrijfsmiddel verloren, aldus hof Den Haag. De Hoge Raad (NTFR 2008/1117) is vervolgens ingegaan op de vraag in welke gevallen een zaak die de functie van bedrijfsmiddel heeft, die functie verliest. De Hoge Raad heeft zich niet uitgesproken over de kwalificatie van het pand ten tijde van de aankoop door belanghebbende.

Wetherspoon is exploitante van een keten met meer dan 670 pubs in het Verenigd Koninkrijk. Het merendeel van haar inkomsten komt uit de verkoop aan eindgebruikers van inclusief btw geprijsd voedsel en drank. Klanten krijgen geen volledige btw-facturen, kassabonnen worden (op verzoek) verstrekt. Tot 2004 berekent Wetherspoon de btw die is verschuldigd voor elke aan het normale btw-tarief van 17,5% onderworpen transactie met een individuele klant door het totaalbedrag van de verkoop te vermenigvuldigen met 7/47. Het resultaat wordt rekenkundig naar boven of naar beneden afgerond op de naastliggende hele penny. Sinds de verbetering van haar elektronische betaalterminals, in augustus 2004, is Wetherspoon in staat om de btw te berekenen op 'pakketniveau', dat wil zeggen om deze te berekenen voor elk afzonderlijk geïdentificeerd type product, wanneer één transactie meer dan één eenheid van dit product omvat. Om dit te doen berekent Wetherspoon de btw en rondt zij deze op pakketniveau naar beneden af op de derde decimaal, dat wil zeggen op een tiende van de naastliggende lagere penny. Vervolgens telt zij deze btw-bedragen op en rondt zij het verkregen totaalbedrag op transactieniveau naar beneden af op de naastliggende hele penny. Aangezien Wetherspoon niet is toegestaan de per transactie verschuldigde btw naar beneden af te ronden, is zij een procedure gestart. Op de prejudiciële vragen van de rechter in dit geding verklaart het Hof van Justitie EG voor recht:

Belanghebbende is opgericht door de gemeente Z en heeft tot doel de exploitatie van de gemeentelijke sportvoorzieningen en zwembaden en het stimuleren van sport binnen de gemeente. De gemeente houdt alle aandelen in belanghebbende. In 1999 heeft de gemeente aan belanghebbende subsidie gegeven voor de van de gemeente overgenomen taken. Hof Leeuwarden (NTFR 2004/1400) heeft de subsidie onderworpen geacht aan omzetbelasting. Belanghebbende heeft tegen de hofuitspraak beroep in cassatie ingesteld. Volgens de Hoge Raad heeft het hof terecht geoordeeld dat belanghebbende jegens de gemeente diensten heeft verricht tegen vergoeding. Desondanks blijft de vergoeding buiten de heffing van omzetbelasting. Ingevolge par. 8 van de Resolutie van 25 april 1969 zijn verrichtingen vanuit de ondernemerssfeer van de gemeente ten behoeve van de niet-ondernemerssfeer van de gemeente niet aan heffing onderworpen. Deze tegemoetkoming ziet blijkens de resolutie ook op lichamen waarvan uitsluitend een gemeente aandeelhouder is. Nu de gemeente Z alle aandelen in belanghebbende houdt, betekent dit dat de diensten die belanghebbende ten behoeve van de niet-ondernemerssfeer van de gemeente Z verricht, buiten de heffing van omzetbelasting kunnen blijven.

Aan belanghebbenden zijn WOZ-beschikkingen opgelegd. In het taxatieverslag dat daaraan ten grondslag ligt, is vermeld dat de onroerende zaak een inhoud heeft van 520 m3. In het taxatieverslag dat is opgemaakt voor een voorafgaand tijdvak, is vermeld dat de onroerende zaak een inhoud heeft van 469 m3. De WOZ-waarde voor dat tijdvak is bij compromis vastgesteld. Volgens Hof Den Haag spitst het geschil zich toe op de vraag of tussen partijen is overeengekomen dat de waarde die voor het voorafgaande tijdvak bij compromis is vastgesteld, ook heeft te gelden voor het onderhavige tijdvak. Volgens de Hoge Raad is het hof daarmee uitgegaan van een onjuiste geschilomschrijving. De gedingstukken laten immers geen andere uitleg toe dan dat belanghebbenden de WOZ-beschikkingen aanvechten op de grond dat de inhoud van de onroerende zaak kleiner is dan de 520 m3.